📜 #خطبه155 . 🔹 در آفرينش خفاش 1⃣ وصف پروردگار 🔻 ستايش خداوندی را سزاست که تمامی صفت ها از بيانِ حقيقتِ ذاتش درمانده و بزرگی او عقل ها را طرد کرده است ، چنان که راهی برای رسيدن به نهايتِ ملکوتش نيابد . او خدای حقّ و آشکار ، سزاوارتر و آشکارتر از آن است که ديده ها می نگرند . عقل ها نمی توانند برای او حدّی تعيين کنند تا همانندی داشته باشد و انديشه ها و اوهام نمی توانند برای او اندازه ای مشخّص کنند تا در شکل و صورتی پنداشته شود . پديده ها را بی آن که نمونه ای موجود باشد يا با مشاوری مشورت نمايد و يا از قدرتی کمک و مدد بگيرد آفريد . پس با فرمان او خلقت آن به کمال رسيد و اطاعت پروردگار را پذيرفت و پاسخ مثبت داد و به خدمت شتافت و گردن به فرمان او نهاد و سرپيچی نکرد . 2⃣ شگفتی های خفاش 🔻 از زيبايی های صنعت پروردگاری و شگفتی های آفرينش او همان اسرار پيچيده حکيمانه در آفريدن خفّاشان است . روشنی روز که همه چيز را می گشايد ، چشمانشان را می بندد و تاريکی شب که هر چيز را به خواب فرو می برد ، چشمان آن ها را باز می کند . چگونه چشمان خفّاش کم بين است که نتواند از نور آفتاب درخشنده روشنی گيرد نوری که با آن راه های زندگی خود را بيابد و در پرتو آشکار خورشيد خود را به جاهايی رساند که می خواهد ، روشنی آفتاب خفّاش را از رفتن در تراکم نورهای تابنده اش باز می دارد و در خلوتگاه های تاريک پنهان می سازد ، که از حرکت در نور درخشان ناتوان است ، پس خفّاش در روز پلک ها را بر سياهی ديده ها اندازد و شب را چونان چراغی بر می گزيند که در پرتو تاريکی آن روزی خود را جستجو می کند و سياهی شب ديده های او را نمی بندد و به خاطر تاريکی زياد از حرکت و تلاش باز نمی ماند . آنگاه که خورشيد پرده از رُخ بيفکند و سپيده صبحگاهان بدمد و لانه تنگ سوسمارها از روشنی آن روشن گردد ، شب پره ، پلک ها بر هم نهد و بر آنچه در تاريکی شب به دست آورده قناعت کند . پاک و منزّه است خدايی که شب را برای خُفّاشان چونان روز روشن و مايه به دست آوردن روزی قرار داد و روز را چونان شب تار مايه آرامش و استراحت آن ها انتخاب فرمود و بال هايی از گوشت برای پرواز آنها آفريد تا به هنگام نياز به پرواز ، از آن استفاده کنند ، اين بال ها چونان لاله های گوشند بی پر و رگ های اصلی ، امّا جای رگ ها و نشانه های آن را به خوبی مشاهده خواهی کرد . برای شب پره ها دو بال قرار داد ، نه آن قدر نازک که در هم بشکند و نه چندان محکم که سنگينی کند ؛ پرواز می کنند در حالی که فرزندان شان به آن ها چسبيده و به مادر پناه برده اند ، اگر فرود آيند با مادر فرود می آيند و اگر بالا روند با مادر اوج می گيرند . از مادران شان جدا نمی شوند تا آن هنگام که اندام جوجه نيرومند و بال ها قدرت پرواز کردن پيدا کند و بداند که راه زندگی کردن کدام است و مصالح خويش را بشناسد . پس پاک و منزّه است پديدآورنده هر چيزی که بدون هيچ الگويی باقی مانده از ديگری ، همه چيز را آفريد . ┄┄┅┅✿❀🌿🌺🌿❀✿┅┅┄┄ #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی #روزی_10_دقیقه_وقف_نهج_البلاغه @mahman11