💖#مراقبت از کلام💖 🔹#قسمت بیست و هفتم🔹 🔸#خدای خوب ابراهیم🔸 سال اول جنگ بود. نشستہ بودیم داخل سنگر. چندنفراز برادران ارتشے ازکنارما رد شدند.ابراهیم بہ یکے از آن ها خیره شد و باخنده بہ ما گفت: سبیل این گروهبان رو نگاه کن! لبا‌ش اصلا پیدا نیست.چطورے آب مے خوره؟ یکدفعہ مثل اینکہ برق ابراهیم رو گرفتہ باشہ ازجا پریدوگفت: این چہ حرفے بودکہ من زدم. چرا در کلامم دقت نکردم؟ بعد دوید بہ سمت گروهبان و گفت: برادر وایسا گروهبان گفت:چیزے شده؟ ابراهیم سلام و احوالپرسے کردوگفت: منظورے نداشتم،اما ناخودآگاه سبیل شماروکہ دیدم بہ رفقا گفتم: این بنده خدا چطورے آب مے خوره؟ مارو حلال کن.خیلے شرمنده ام. راستے اگہ بہ خاطر سبیل هات اذیت مے شے ما قیچے داریم مے خواے کمکت کنم؟ گروهبان خندید و تشکر کردوگفت: باشہ،بهت زحمت مے دم. #اے کسانے کہ ایمان آورده اید، (هرگز)گروهے ازشما گروه دیگرے را مسخره نکنند،شاید آن ها ازاینها بهترباشند... (حجرات/۱۱)