ساعت را نگاه می کنم و تیک ، تاک هایش را می شمارم یک ، دو ، سه ... ده ...سی ...چهل و پنج...شصت ... دارند سپری می شوند با خود حساب می کنم که آیا شامل: ”و الّذین هم عن اللّغو معرضون” می شوم یا خیر ؟! و یا افسوس دامن گیرم خواهد شد: ”و خسر هنا لك المبطلون” و با فریاد به التماس بخواهم : ”و هم یصطرخون فیها ربّنا اخرجنا...” و از زمانی که دست رفت ، آتش بگیرم ... . #زمان #کاش_درکش_میکردم ... . ”مومنون ۳ غافر ۷۸ فاطر ۳۷”