✅ سلسله پیام‌های #تا_انقلاب؛ شماره 6️⃣ 🔶 شاهی با روحیّات غیرایرانی! 🔹 #رژیم_پهلوی و شخص محمدرضا، نه‌تنها در وابستگی تامّ به بیگانه گوی سبقت را از بسیاری از رژیم‌های مرتجع عربیِ منطقه ربوده بود، بلکه بسیاری از قواعد و سنّت‌های ایرانیّت را نیز زیر پا گذشته بود. در سنّت سیاسی ایران ـ فارغ از اسلام ـ خوی استکباری و مظلوم‌ستیزی جایگاهی ندارد. هیچ گزارشی از هجوم و تجاوز استکباری و تفرعنی در سابقه‌ی ایرانیان نیست. بلکه ظلم‌ستیزی و دستگیری از مستضعفین در ذات ایرانی جریان دارد و او را به یکی از جوانمردترین و مهربان‌ترین ملّت‌های جهان شهره ساخته است. 🔹 برخلاف مشی ایرانیان، #محمدرضاشاه به دلایل ضعف شدید روحی ـ که نزدیکترین دوست او یعنی #حسین_فردوست به بسیاری از این ضعف‌ها در کتاب خاطرات خود با عنوان «#ظهور_و_سقوط_سلطنت_پهلوی» اشاره کرده است ـ و تربیت غیرایرانی در کشورهای اروپایی و نیز وابستگی شدیدش به #ایالات_متحده، نه تنها به عنوان یک مسلمانِ اسمی، به قوانین اسلامی پایبندی نداشت، بلکه از سنّت و فلسفه‌ی سیاسی ایران نیز عبور کرده، بر خلاف تاریخ ظلم‌ستیز ایرانیان، در بسیاری از پروژه‌های استکبار و مظلوم‌کشیِ امریکا شرکت می‌نمود. 🔹 از این رو ایران در دوره‌ی #پهلوی نه تنها نقشی در حمایت از جبهه‌ی #مستضعفین در برابر #مستکبرین ندارد، بلکه دولت نیز خود بخشی از جبهه‌ی مستکبرین است. این نکته آنجا وضوح بیشتری می‌یابد که دانسته شود پس از خروج انگلیس از منطقه‌ی خلیج فارس، ایالات متحده برای جبران این خلأ و البته‌ی سیطره‌ی بیشتر در منطقه، بر اساس دکترین نیکسون، ایران و عربستان سعودی را به عنوان ژاندارم‌های خود در منطقه قرار داده و عملاً ایران را به نیروی جبهه‌ی غرب تبدیل می‌کند.[1] 🔹 شاه ایران مشعوف از این اتفاق، در اعترافی آشکار اذعان می‌کند که ایران در واقع نقش حافظ منافع غرب را در #خلیج_فارس ایفا می‌کند: «ارتش ما در واقع قادر بود در این ناحیه که برای غرب اهمیت استراتژیک فوق‌العاده‌ای دارد، هرگونه ناآرامی محلی را متوقف یا در نطفه خفه کند. فقط ایران بود که پول کافی و به ویژه #نیروی_انسانی برای این کار در اختیار داشت.»[2] 🔹در واقع دولت پهلوی تمام تلاش خود را مصروف این نکته می‌کند که غرب او را به عنوان یک شریک و هم‌پیمان وفادار بپذیرد.[3] از این رو روند میلیتاریزاسیون در کشور شدت گرفته[4] و ایران به یکی از بزرگترین واردکنندگان سلاح از آمریکا تبدیل می‌شود.[5] 📚 فهرست مراجع: 1. امینی، علی‌رضا؛ تاریخ روابط خارجی ایران در دوران پهلوی، تهران، صدای معاصر، 1381، چاپ اول، ص 199 2. پهلوی، محمدرضا؛ پاسخ به تاریخ، ترجمه‌ی حسین ترابیان، تهران، بی‌نا، 1371، چاپ اول، ص 266 3. ازغندی، سیدعلی‌رضا؛ تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی ایران 137-1320، تهران، سمت، 1368، چاپ چهارم، ص 367. 4. ازغندی، سیدعلی‌رضا؛ روابط خارجی ایران 135- 1320، تهران، قومس، 1386، چاپ هفتم، ص 338 5. امینی، علی‌رضا؛ تاریخ روابط خارجی ایران در دوران پهلوی، تهران، صدای معاصر، 1381، چاپ اول، ص 200. #گروه_تاریخ 💠اندیشکده برهان💠 @BORHAN_IR