🎥واکنش امام خامنه ای به شعار جانم فدای رهبر 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت چهل و اول #به_همین_سادگی بی اختیار یه تای ابروم بالا رفت و نگاهم چرخید روی امیرعلی که به خاطر نزدیک بودن به ما صدای نفیسه رو شنیده بود و حس کردم توپ توی دستش مشت شد. -چرا نباید جواب مثبت میدادم؟ صداش رو آروم کرد و زد به در شوخی که زیاد هم جالب به نظر نرسید. -خودمونیم حالا، محض فامیلی بود دیگه؟ رودربایستی و دلخوری نشه و... از این حرفها. خنده م متعجب بود فقط واسه اینکه اخم نکنم، این سوال و بحث فراتر از مزخرف بود. -نه اتفاقاً خودم قبول کردم، بدون دخالت یا فکر کردن به این چیزهایی که میگید. اینبار نوبت نفیسه بود که به جای یه ابرو هر دو لنگ ابروهای کوتاه و رنگ کردهش بالا بپره. -خوبه، راستش تو این دورِ زمونه کمتر کسی با این چیزها کنار میاد. گیج گفتم: -متوجه حرفتون نمیشم. لبخند ظاهری زد که از شیش فرسخی مضحک بودنش رو میشد حس کرد. -خب میدونی محیا جون شما وضعیت زندگی خوبی دارین، بابات تحصیل کرده و کارمند بانکه، خودت هم که به سالمتی داری دانشجو میشی و یه خانوم تحصیل کرده. حس کردم حرفهای عطیه میچرخه توی سرم و بی اختیار اخم کردم، کاملا بی اختیار. -خب؟! الکی خندید، معلوم بود حرص میخوره از اینکه زدم به در خنگی.. -درسته امیر علی پسر عمه ته. نمیخوام بگم بده ها نه؛ ولی خب تو فکر کن احمد آقا بیسواده و با کلی سختی که کشیده اصلا پیشرفت نکرده. من هم بابای خودم اول همون پایین شهر زندگی میکرده و شغلش کفش دوزی بوده؛ ولی حالا چی؟ ماشاءالله بیا و ببین الان چه زندگی داره. میدونی محیا دلخور نشو، منظورم اینه که خیلیها اصلا نمیتونن پیشرفت کنن؛ مثل همون تعمیرگاهی که هنوز هم احمدآقا اجارهش رو داره و خونه شون که پایین شهره. امیرعلی هم به خودش بد کرد، درسته درسش خوب بود و رشته ش مکانیک بود و عالی؛ ولی خب وقتی انصراف داده یعنی همون دیپلم. تو این روزگار هم برای دخترها مدرک و ظاهر خیلی مهمه. راستش باور نمیکردم تو جوابت مثبت باشه؛ چون هر کسی نمیتونه با لباسهایی که همیشه کثیف هستن و پر از روغن ماشین و ظاهر نامرتب کنار بیاد. مغزم داشت سوت می کشید و تازه میفهمیدم دلیل رفتارهای چند شب پیش امیرعلی رو که خونه ما بود، دلیل کللفگیش رو. بی اختیار با لحن تندی گفتم : -ولی امیرعلی همیشه مرتب بوده. عصبی شده بودم و خیر سرم خواستم اینجوری از امیرعلی طرفداری کنم، کاش یاد میگرفتم با آرامش راحتتر میشه این کار رو کرد. باز هم به خنده الکیش که حسابی روی اعصابم بود ادامه داد. -آره خب؛ ولی خب شغلش اینجوریه دیگه. به هر حال اثر این شغلش بعد از سالها رو دستهاش میمونه. خلاصه اینکه فکر کنم فرصتهای خوبی رو از دست دادی محیا جون. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت چهل و دو #به_همین_سادگی حس بدی داشتم. هیچ وقت مهم نبود برام بالای شهر یا پایین شهر بودن، هیچ وقت اهمیت نمیدادم به مدرک درسی. من برای آدمها به اندازه شعورشون احترام قائل بودم و به نظرم عمو احمد، بیسوادی که پیشرفت نکرده بود، برام دنیایی از احترام بود به جای نفیسهای که با مدرک فوق لیسانسش آدمها رو روی ترازوی پولداری و لباسهای تمیز و مارک اندازه میکرد و به شغل و باکلاس بودشون احترام میذاشت به جای شخصیت و آدم بودن که این روزها کم پیدا میشد. لحنم تلخ تر از قبل شد و من روی امیرعلیم غیرت داشتم. -خواستگاری امیرعلی برام یه فرصت طلایی بود من هم از دستش ندادم. انگار دلخور شد از لحن تلخم. -ترش نکن محیا جون. هنوز کله ت داغ این عشق و عاشقیها تو سن کمه، واستا دانشجو بشی بری تو محیط دانشگاه اونوقت ببینم روت میشه به همون دوستهات بگی شوهرت یه دیپلمه ست و تعمیرکار ماشینه، اون هم کجا پایین شهر و تازه با اون همه سخت کار کردنش یه ماشین هم هنوز از خودش نداره. مهم نبود حرفهای نفیسه، اصلا مهم نبود. من مال دنیا رو همیشه برای خود دنیا میدیدم و چه کسی رو میشد پیدا کرد که ماشین و خونهش رو با خودش برده باشه توی قبر؟ پس اصلا مهم نبود داشتن این چیزها، مهم قلب امیرعلی بود که پر از مهربونی بود؛ مهم امیرعلی بود که از عمو احمد بیسواد خوب احترام به بزرگتر رو یاد گرفته بود. مهم امیرعلی بود که موقع نمازش دل من میرفت برای اون افتادگیش، مهم امیرعلی بود که ساده میپوشید؛ اما مرتب و تمیز. صدام میلرزید از ناراحتی و این اصال خوب نبود . -نفیسه خانوم، اهمیت نمیدم به این حرفهایی که میگین. این قدر امیرعلی برام عزیز و بزرگ هست که هیچوقت خجالت نکشم جلوی دوستهام ازش حرف بزنم. مهم نیست که از مال دنیا هیچی نداره، مهم قلب و روح پاکشه که خوشحالم سهم من شده. به مذاقش خوش نیومد این حرفهای من و اخم کرده بود. -این حرفهات خریدار نداره دیگه محیا جون. وقتی که وارد محیط دانشگاه شدی و یه پسر تحصیلکرده و آقا و باکلاس دلش برات بره اونوقته که میفهمی این روزها این حرفها اصلا خریدار نداره. بیشتر شبیه یه شعاره برای روزهای اولی که آدم فکر میکنه خوشبخت ترین زن دنیاست. -شاید خوشبخت ترین زن دنیا نباشم؛ ولی این رو میدونم من کنار امیرعلی خوشبختترینم و شعار نمیدم. اگه واقعا محیط دانشگاه جوریه که هر نگاهی هرز میره حتی روی یه خانوم شوهردار ترجیح میدم همین الان انصراف بدم. همون بمونم بهتر از اینکه بخوام جایی درسم رو ادامه بدم که دنیا رو برام با ارزش میکنه و آدمهای باارزش رو بی ارزش. دیگه مهلت ندادم بهش برای ادامه حرفهای مسخرهش که حسابی عصبیم کرده بود. به خاطر احترام ببخشیدی گفتم و بلند شدم و بدون نگاه کردن به کسی از هال بیرون اومدم و رفتم توی حیاط. نفس عمیق کشیدم یه بار... دوبار... سه بار، هوای سرد زمستونی خاموش میکرد آتیشی که از حرص و عصبانیت توی وجودم شعله کشیده بود. نمیدونستم نفیسه چطور روش میشد جلوی من پشت سر امیرعلی بد بگه، که شوهرم بود یا عمو احمدی که شوهر عمهم و پدرشوهر خودش. نمیدونم تا حالا یک درصد هم با خودش فکر نکرده این امیرمحمدی رو که حالا باکلاسه و تحصیلکرده به قول خودش، حالا هم براش شوهرِ نمونه زیر دست همین عمو احمد بیسواد بزرگ شده و آقا؟! فکر نکرده که با سختیهایی .. که همین عمو احمد کشیده امیرمحمد تحصیل کرده و شده مهندس؟! حالا به جای افتخار کردن، این باید میشد مزد دست عمو احمدی که کم نذاشته بود توی پدری کردن، حتی احترام به عروسی که یادم میاد برای مجلس عروسیش هرچی اراده کرده بود عمو کم نذاشته بود براش. -سرده، سرما میخوری. با صدای امیرعلی نگاهِ به اشک نشستهم رو از درخت خشک شدهی باغچه گرفتم و به امیرعلی که حالا داشت لب پله کنارم مینشست دوختم. امیرعلی هم صورتش رو چرخوند و نگاهش رو دوخت توی چشمهام و من بی اختیار اشکهام ریخت، فقط هم به حال خودم. نفس بلندی کشید و نگاه از من گرفت و با صدای گرفتهای گفت: -گریه نکن محیا. نگاهش روی همون درخت خشکیدهی انار ثابت شد و با یه پوزخند پر از درد گفت: -حالا فهمیدی دلیل تردیدها و ترسهام رو، دلیل اصرارم برای نه گفتنت رو. زن داداش زحمت کشید به جای من گفت برات. نگاهم رو دوختم به دستهام که از سرما مشتشون کرده بودم. -تو هم دنیا رو، آدمها رو از نگاه نفیسه خانوم میبینی؟ نفسش رو داد بیرون که بخار بلندی روی هوا درست شد. -نه. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

دو قسمت دیگر از رمان #به_همین_سادگی امیدوارم‌ راضی شده باشید🌺

یَا رَفِیقَ مَن لَارَفِیقَ لَھ!: چقدر این شهدا شبیه هم اند دو طلبه دو مبارز سمت راست: شهیددفاع مقدس #صادق_مداح سمت چپ: شهیدمدافع حرم #محمدامین_کریمیان 🌷 @majles_e_shohada 🌷

یَا رَفِیقَ مَن لَارَفِیقَ لَھ!: 💔 این درد نسل ماست  مـداوا نمےشود چند تڪہ استخـوان  ڪہ بابا نمی‌شود ...  #شهدا_شرمنده_ایم 🌷 @majles_e_shohada 🌷

❤️🍃 مـــــادرم ایـن را به من آموخته که به سر چادر نگیرم سرسری! سرسری کردن به سر چادر چه سود گر عجین باشد به نـ↯ـاز و دلبـ↯ـری ⇜چادر مشکی به سر کردن فقط "عشـــق" می خواهد نـ✘ــه چیز دیگری! 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊 🌹🕊 #شعر_مهدوی دلبرم یوسف زهراست خدا میداند یادش آرامش دلهاست خدا میداند علت غیبت او هست گناه من وتو خون جگر از گنه ماست خدا میداند بر عطا و کرمش جن و ملک محتاجند از دمش زنده مسیحاست خدا میداند خاک زیر قدمش سرمه چشم ملک است خیمه اش جنه الاعلاست خدا میداند همه دنبال زر و سیم و گرفتار دلند پسر فاطمه تنهاست خدا میداند آری اعمال من و توست حجاب من و او ورنه آن چهره هویداست خدا میداند از همه بیشتر آنکس که بود منتظرش مادرش حضرت زهراست خدا میداند 🕊✨اللهم عجل لولیک الفرج✨🕊 🌷 @majles_e_shohada 🌷

#سجده یعنی گم شدن در دامنش❣ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سبحان ربی الاعلی و بحمده 🙏 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌷 @majles_e_shohada 🌷

#شهداشرمنده_ایم به ملاقات میرود مگر نمی بینی چگونه #خاک را بوسیده تربت اعلی مال کربلا ای شهید #زیارت گوارای وجودت صلوات 🌺 🌷@majles_e_shohada 🌷

🌷🍃 لبخندت را دانه دانه می‌شمارم تا از یاد نبرم که شهدا در قهقه‌ی مستانه‌یشان عند ربهم یرزقونند... کاش به شما برسم... 🌷 @majles_e_shohada 🌷

چہ زیبا یاران، پشت سرت صف ڪشیده اند گویی همچنان در رڪاب فرمانده آماده اند اما ایݧ بار شاید همـہ ســرباز باشید! سرباز رڪاب مہدے فاطمہ(س).. مزار #شهید_محمد_ابراهیم_همت 🌷 @majles_e_shohada 🌷

💠مادر بزرگوار شهید ابوالفضل نیک زاد 🌷 ساعت یک به ابوالفضل اطلاع دادند که بعدازظهر اعزام می‌شود. در این فرصت کمی که داشت برای خداحافظی با من به منزلمان آمد، ‌گفت خیلی از دوستان گفته اند با مادرت خداحافظی نکن اما من نتوانستم بدون خداحافظی بروم. گفت زمانم خیلی کم است و نمی‌توانم به بهشت زهرا(س) بروم و از بابا خداحافظی کنم اما شما از طرف من این کار را بکن.  این اواخر من خیلی نگران بودم و دلشوره شدیدی داشتم. ابوالفضل گفته بود که برگشتن من پنجاه، پنجاه است اما دلشوره من بیشتر از پنجاه درصد بود. هر وقت که نگرانیم زیاد می‌شد قرآن را باز می‌کردم و از آیات قرآن آرامش می‌گرفتم. یکبار این آیه آمد که؛ یاد کن از حضرت نوح(ع)، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت اسماعیل(ع) که ما اینها را به مقام بالایی رساندیم این آیه من را آرام می‌کرد؛ به این فکر می‌کردم که هر اتفاقی بیفتد قرار است خداوند ما را بلند کند و به ما مقام بدهد. 🌷من تا وقتی که پسرم را ندیده بودم خیلی نگران و ناآرام بودم اما وقتی که بالای سر پسرم رفتم و با او حرف زدم خیلی آرام شدم. وقتی بالای سرش بودم انگارهیچ اتفاقی نیفتاده بود، به سرش دست کشیدم و بوسیدمش؛ انگار ابوالفضل با من حرف می‌زد! حس می‌کردم که لب‌های ابوالفضل تکان می‌خورد. بالای سر ابوالفضل اشک به چشمان من نیامد فقط با پسرم صحبت کردم. به ابوالفضل گفتم مامان راضی شدی؟ انگار لب‌های ابوالفضل تکان می‌خورد و می‌گفت؛ مامان به آرزویم رسیدم و همانی که خواستم شد. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🌷🍃 شهدای دانشجوی مدافع حرم حضرت زینب (س) 🌷 @majles_e_shohada 🌷

📅 جام جهاني 1982: جنايت صبرا وشاتيلا 📅جام جهانی 2006: جنگ ۳۳ روزه لبنان و اسرائیل 📅جام جهانی2010: محاصره غزه توسط اسرائیل و کشتار مردم 📅جام جهانی 2014: حمله داعش به سوریه/ بمباران شدید غزه توسط اسرائیل 📅جام جهانی 2018:حمله مشترک و رسمی امریکا+عربستان+امارات الحدیده یمن 🌷 @majles_e_shohada 🌷

حجت الاسلام دارستانی قسمت 25 🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷

هر بار ڪہ رفـت با شهیـدی برگـشت این‌بار شهیدی آمد و او را بُرد ... #شهید_حسین_صابری #شهیــد_تفحـــص #سالروز_شهادت 🌷 @majles_e_shohada🌷

🌷به یاد شهدای مدافعان حرم🌷

🍃 با اشک دونه دونه ، غریبونه ب ه راه افتادم دنبالت خبر ندارم از حالت غم داره دل زارم ، بیقرارم نمیره یادت از یادم دل به دل زینب دادم رفتی نگفتی خواهرت بی تو پریشون میشه رفتی نگفتی بعد تو چشام پُر از خون میشه رفتی نگفتی دست و پا بعد تو بی جون میشه دلم آروم نداره ، چشام ابر بهاره کاشکی یکی برا من ازت خبر بیاره وای وای وای وای ... وای وای وای وای😔 میگردم تو بیابون ، با دل خون شاید تورو پیدا کردم روضه برات برپا کردم از دنیا دل بریدم ، میدویدم شبیه زینب تو صحرا تو بستر افتادم حالا داره دلم از داغ تو دیگه بی سامون میشه دیگه شبام بی تو اَخا شام غریبون میشه چشم انتظارت آخرش پاره گریبون میشه بیا چشم انتظارم ، خیلی دلشوره دارم بی تو این روز آخر رو زمین سر میذارم وای وای وای وای ... وای وای وای وای😔 میمیرم ای برادر ، جان خواهر به پای دردای زینب فدای غم های زینب میریزم اشک حسرت ، توی غربت برای اشکای زینب برای آقای زینب جون دادی تو غربت اگه نشد تنت آزرده اصلاً کجا جسمت داداش نیزه و شمشیر خورده اصلاً کجا عمامتو کسی غنیمت برده حُرمتت مستدامه ، غرق در احترامه اما جدت رو خاک و خواهرش بزم شامه🍃 وای وای وای وای ... وای وای وای وای😔 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت چهل و سه #به_همین_سادگی پوزخندی زدم. -پس لابد فکر کردی من... نذاشت ادامه بدم. -محیا جان... من هم نذاشتم ادامه بده و پر از درد گفتم: -محیاجان! حالا امیرعلی؟ چرا قضاوتم کردی بدون اینکه من رو بشناسی؟ واقعا چی فکر کردی در مورد من؟ -زندگی یه حقیقته محیا. بیا با هم رو راست باشیم، سعی نکن نشون بدی بی اهمیت بودن چیزهایی رو که برات مهم هستن و بعداً مهم میشن. -هیچوقت دورو نبودم و دلم نمیخواد بشم. نگاهش چرخید روی نیم رخم؛ ولی سر نچرخوندم. -نگفتم دورویی. -همه ی حرفهای من و نفیسه خانوم رو شنیدی؟ پوفی کرد و به نشونه ی مثبت سرتکون داد. -خوبه پس جوابهای منم شنیدی. همه ی حرفهام از ته قلبم بود نه از روی احساسات، از روی عقل و منطق بود. امیرعلی من آدمها رو با مال دنیا و هر چیزی که قراره برای همین دنیا بمونه متر نمیکنم. -کلاسهات از کی شروع میشه؟ اینبار من سر چرخوندم روی نیمرخش و این بحث عوض کردن برام گرون تموم شد. -پس فردا. که چی؟ به چی میخوای برسی؟ به حرفهای نفیسه؟ مگه من الان کم دیدم آدمی رو که اطرافم پولدار بودن و به قول امروزیها باکلاس؟! دستهاش رو توی جیب شلوارش فرو کرد. -نه خب، ولی محیط دانشگاه فرق میکنه و یه تجربه ی جدیده. -نزدیک سه سال و نیم رفتی، فقط یه ترم مونده بود درست تموم بشه که انصراف دادی؛ ولی ندیدم عوض بشی تو این محیطی که به قول خودت فرق داره. نفس پرصداش این بار آروم تر بود که گفتم: -راضی نیستی انصراف میدم. تند گفت: -من کی همچین حرفی زدم؟ اتفاقاً خیلی هم خوبه، وقتی شنیدم قبول شدی خوشحال شدم. پوزخند زدم بی اختیار و من امشب جایی نزدیک احساسات دلم درد میکرد. -جداً؟! -طعنه نزن محیا خانوم، گفتم که پر از تردیدم. میترسم نفسم بند بشه به نفست و یه جایی تو کم بیاری. میدونی که اونقدر درآمد ندارم که هر چی اراده کنی بتونم برات بخرم. میبینی که حتی یه ماشین 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت سی و چهار #به_همین_سادگی معمولی رو هم ندارم. نمیتونم به جز یه خونه یآپارتمانی نقلی اطراف خونه ی خودمون جایی دیگه رو اجاره کنم. تک دختر بودی، دایی برات کم نذاشته؛ میترسم نتونی تحمل کنی این سختیها رو. -پولدار نیستیم امیرعلی، تو پر قو بزرگ نشدم. ما هم روزهای سخت زیاد داشتیم، روزهایی که آخر ماه حقوق بابا تموم شده بود و ما پول لازم. با سختی غریبه نیستم، من هم گذروندم روزهایی رو که تو سخت معنی شون میکنی. یاد گرفتم باید زندگی کنیم کنار همدیگه تو سختی و آسونی. آدمها با قلبشون زندگی میکنن امیرعلی، قلبت که بزرگ باشه مهم نیست بالای شهر باشی یا پایین شهر؛ مهم نیست پولدار باشی یا بی پول، مهم اینه که خوشبخت باشی با یه دل آروم زیر سایه خدا که همیشه ذکر و یادش تو زندگیت باشه. من به این میگم مفهوم زندگی. حس کردم لبهاش خندید، آروم. -چرا تردید داری به منی که از بچگی ذره ذره عشقت رو جمع کردم توی قلبم؟! نگاهش چرخید توی صورتم، با چشمهای بیش از حد بازش و من امشب اعترافاتم رو چماق میکنم تو سرش تا باورم کنه. -شوخی میکنی؟! نفس عمیقی کشیدم و به جای چشمهاش به سر شونه ش نگاه کردم. -نه. همیشه احساس گـ ـناه میکردم. بهم یاد داده بودن فکر کردن به نامحرم هم گناهه، چه برسه به من که همیشه برای خودم رویاپردازیِ کنار تو بودن میکردم و هر شب با خاطره هایی که نمیدونم چه طوری توی ذهنم موند و توی قلبم ریشه دووند خوابیدم. چه طوری دلت اومد به من شک کنی که از وقتی خودم رو شناختم دلم برای این سادگیت میرفت، برای این موهایی که فقط ساده شونه میزدیشون، برای لباسهای ساده و مردونه ت که همیشه اتو کرده بود و مرتب؛ برای عطر شیرینت که تا شیش فرسخی حس نمیشد که هر رهگذری رو ببره تو خلسه؛ ولی من همیشه یواشکی وقتی با عطیه میرفتم توی اتاقت یه دل سیر بو میکشیدم عطرت رو و برای تویی که مردونگی به خرج دادی و به جای ادامه ی درست اجازه دادی دستهای تو اوج جوونیت سیاه و زمخت بشه ولی بابایی که از بچگی زحمتت رو کشیده بیشتر از این اذیت نشه. از بچگی هر وقت یادم میاد تو خونه ی ما تعریف از تو بود، از عزاداریهای خالصانه ت و کمک کردنت تا صبح روز عاشورا؛ از دست کمک بودنت تو تعمیرگاه... از رفتار و اخلاق خوبت و چه طور میتونستم دل نبندم بهت یا فراموشت کنم وقتی این قدر خوبی. خجالت میکشیدم سرم رو بلند کنم. همه ی حرفهایی رو که این چند سال توی دلم تلنبار شده بود و آرزو میکردم یه روز به امیرعلی بگم، امشب گفته بودم؛ بیکم و کاست و ساده ولی پر ازحس های خاص خودم و خودش. چونه م رو به دست گرفت و صورتم رو چرخوند، به اجبار نگاهم قفل شد به نگاهش که عجیب دلم رو لرزوند و قلبم رو از جا کند. چیزی توی نینی چشمهاش موج میزد که برام تازگی داشت، انگار مهر و محبتی بود که مستقیم از قلبش به چشمهاش ریخته بود. -حرفهای تازه میشنوم، نگفته بودی! بیشتر خجالت کشیدم از این لحن آرومش که کمی هم انگار امشب دلش شیطنت میخواست، لب پایینم رو گزیدم. -دیگه چی؟ همین یه بی حیایی هم کمم مونده بود که بیام بهت بگم. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

دو قسمت دیگر از رمان #به_همین_سادگی امیدوارم‌ راضی شده باشید🌺

🌷🕊⚘ + گفتم کجا؟ گفتا به خون🌷 + گفتم چرا؟ گفتا جنون❤️ + گفتم که کی؟ گفتا کنون😔 + گفتم نرو،خندید و رفت... # یا زینب مدد💚 # همسرانه مدافع حرم آل الله شهید علیرضا بریری 🌷 @majles_e_shohada 🌷