یادآوری اولین روزهایی که سفر را آغاز کردم، بوی خوش چای داغ و نان تازه که در طول مسیر توزیع می‌شود، عطر بهشتی را به هوای مسیر می‌دهد. دیدن انگیزه و اشتیاق مردم، از هر قشر و هر ملیتی، قلب را گرم می‌کند. وقتی در کنار یکدیگر در صفوف پیاده‌روی بودیم، احساس می‌کردیم که نه تنها در مسیر کربلا، بلکه در یک سفر معنوی و روحانی قرار داریم. گذر از شهرها و دیارهای مختلف، دنیای متفاوتی را به ما نشان می‌دهد. از مهربانی مردم محلی که با آغوش باز از زائران پذیرایی می‌کنند تا لحظاتی که در کنار جمعیت بزرگ زائران در زیر آفتاب سوزان قدم می‌زنیم، همه این‌ها یادآور اخوت و برادری است که سرشار از عشق به اهل بیت است. در طول مسیر، گاهی اشک شوق از چشمانم سرازیر می‌شود. تصور اینکه به مقصد نزدیک می‌شویم و هر گام ما ما را به حرم عشق نزدیک‌تر می‌کند، احساس عجیبی است. هر روز با بیشتر شدن خستگی، دل‌تنگی و اشتیاق به زیارت امام حسین (ع) نیز بیشتر می‌شود. و وقتی به کربلا می‌رسیم، همه آن عشق و دلتنگی‌ها در آغوش حرم امام حسین (ع) با هم گره می‌خورد. ورود به حرم، طعم شیرین پیروزی را به ما می‌بخشد و حس می‌کنیم که همه زحمات و خستگی‌ها ارزشش را داشته است. این خاطرات همیشه در قلبم باقی می‌ماند و هر بار که به آن‌ها فکر می‌کنم، شوق دوباره این سفر معنوی را در دلم زنده می‌کند. #مشایه #کربلا #پیاده_روی_اربعین #خاطرات_اربعینی #طریق_الحسین https://eitaa.com/joinchat/3805283180C21acbbbd7d

در راه پیاده‌روی، بوی محبت و ارادت، هر قدم را پر می‌کند. لحظه‌هایی که در کنار دیگر زائران، با فرهنگی متفاوت و از گوشه‌های مختلف دنیا، در یک مسیر مشترک قدم برمی‌داریم، حس عجیبی دارد. این همبستگی و اتحاد، نشان‌دهنده عشق همگانی به امام حسین (ع) است. یادم می‌آید که در یکی از این سفرها، شب عازم بودم. وقتی در کنار آتش‌های در حال سوختن نشسته بودیم و مردم در حال صحبت و تبادل خاطراتشان بودند، حس می‌کردم که هیچ کس غریبه نیست. همه در این مسیر به دنبال یک حقیقت مشترک هستیم و در دل‌مان عشق به اهل بیت (ع) زنده است. یکی از خاطرات به یادماندنی، روزی بود که هوای بارانی به شدت خنک شده بود و ما در حال پیاده‌روی بودیم. در بین مسیر، گروهی از مردم محلی با چای و غذا از ما پذیرایی کردند. آن لحظه احساس کردیم که محبت و انسانیت فراتر از مرز و نژاد است و این وحدت در مسیر عشق، به همه ما قوت قلب می‌بخشید. وقتی به کربلا رسیدیم و در جوار حرم امام حسین (ع) ایستادیم، تمام خستگی‌ها و زحمات از یادمان رفت و فقط عشق و ارادت در دل‌مان موج می‌زد. چشم‌انداز حرم، تماشایی و روح‌نواز بود و ایستادن در آن مکان مقدس، احساس نزدیکی هر چه بیشتر به خدا و امام را به ما می‌بخشید. این احساسات و یادآوری‌ها، زیباترین بخش زندگی‌ام هستند و همواره شوق زیارت دوباره کربلا را در قلبم زنده نگه می‌دارند. #زیارت #دلتنگی #کربلا #زائران #طـــریق_الحسیــــن https://eitaa.com/joinchat/3805283180C21acbbbd7d

به یاد می‌آورم که در یکی از سفرهایم، روز اول که راه را آغاز کردیم، حس شوق و انتظار در دل‌مان غوغا می‌کرد. وقتی در بین زائران دیگر قرار می‌گرفتید، می‌دیدید که هر کس با آوای خود یا زنجیرزنی، عشق و ارادتش را به امام حسین (ع) ابراز می‌کرد. این احساس، یک نوع وحدت جمعی را به وجود می‌آورد که شگفت‌انگیز بود. در طول مسیر، با زائرانی از کشورهای مختلف آشنا شدم. هر کدام داستان خاصی از زندگی خود دارند و این سرمایه‌گذاری مشترک که در درد و عشق به امام حسین (ع) مشترک بود، واقعاً زیبا بود. یادم می‌آید که یک نوجوان از عراق با من درباره عشقش به اهل بیت (ع) صحبت می‌کرد و چقدر این پیاده‌روی برایش معنوی بوده است. یکی از لحظات به یادماندنی، شب بود که در کنار آتش نشسته بودیم و به دور هم خاطرات و اشعار عاشورایی را خواندیم. این لحظات حس نزدیکی و دوستی را افزایش می‌دهد و آدم‌ها را بیشتر به هم پیوند می‌دهد. در یکی از ایستگاه‌های صلواتی، گروهی محلی ما را به چای و غذا مهمان کردند. وقتی غذا را با عشق و صفای آن‌ها دریافت کردیم، حس کردیم که محبت فراتر از مرزهاست و وای از اینکه قسمتی از سفر ما را با مهر این مردم پر کنیم. در نهایت وقتی که به کربلا رسیدیم و در حرم امام حسین (ع) ایستادیم، احساس کردیم که همه زحمات‌مان به ثمر نشسته و آنجا عشق‌مان را به امام با تمام وجود حس کردیم. این حس آرامش و عشق، به من یادآوری کرد که این سفر حتی بیشتر از آنچه فکر می‌کردم، معنی و ارزش دارد. #زیارت #دلتنگی #کربلا #زائران #طـــریق_الحسیــــن https://eitaa.com/joinchat/3805283180C21acbbbd7d