#حضرت_رقیه_شهادت رسید روضه ی سوم..رقیه جا مانده صدا رسیده ببین زجر!او کجا مانده؟ خدا بخیر کند…زیر دست و پا مانده هنوز قسمت غمگین ماجرا مانده… ز روی ناقه فتاده ز درد لرزیده گرسنه بوده و بر خاک سرد خوابیده به روی دامن زهرا،سرِ پر از دردش به سنگ و خار مغیلان تنِ ورم کردش خدا عذاب کند زجر و نسل نامردش لگد به پهلوی او زد…به زور آوردش رقیه را پی مرکب دوان دوان آورد به صورتش زد و اورا کشان کشان آورد کلافه گشته ز درد و ز سوز آبله ها ز جای کعب نی و زخم و ردّ سلسله ها دلش گرفته از این انتظار و فاصله ها از این که مسخره اش می کنند حرمله ها چقدر بغض فرو خورده در گلو دارد نگاه خویش فقط بر سر عمو دارد مخدرات خدا را چکار با اغیار؟ معطلی و نگاه حرام در انظار کجای قصه این شعر می شود دشوار؟ کنار شمر و سنان می روند در بازار سر بریده ی ارباب ما پریشان است برای غربت ناموس خویش گریان است برای اینکه دوباره به او غضب نکند و روزگار حرم را به رنگ شب نکند به ضرب کعب نی و تازیانه تب نکند خدا کند که ز شمر آب را طلب نکند برای زخمِ دگر جا نمانده بر بدنش چکیده خون و سر و صورتش به پیرهنش به گریه با همه ی شهر شام جنگیده به روی خاک نمور خرابه خوابیده تمام راه کتک خورده یا که غم دیده هزار مرتبه مرده ز بس که ترسیده برای غصه ی او داد از جگر بزنید گهی به صورت و گاهی به روی سر بزنید #آرمان_صائمی

#حضرت_رقیه_شهادت تو هستی باغبان و من گل نیلوفرم بابا هنوزم تو پدر جان منی من دخترم بابا طبق بیت و سر تو کعبه و من گرم اعمالم نشسته من طوافم را به جا می‌آورم بابا چه آمد بر سر چشمم سرت را تار می‌بینم به سختی باز و بسته می‌شود چشم ترم بابا چنان زد حرمله من را که با صورت زمین خوردم همانجا او بلندم کرد با موی سرم بابا مرا هم ای پدر مانند زهرا با لگد کشتند چگونه درد پهلو را تحمل آورام بابا سه ساله طفلم اما از خدایم مرگ می‌خواهم ببین ناز اجل با قیمت جان می‌خرم بابا قدم برداشتن‌هایم به مثل مادرت باشد به مثل پیرها محتاج دیوار و درم بابا ز بس دیرآمدی ای قبله ،رو به قبله‌ام کردند به روی ماه توباشد نگاه آخرم بابا بود پیدا ز رگهایت سرت را بد جدا کردند خبر دارم ولی هرگز نیاید باورم بابا #سیدمحسن_حسینی 

#حضرت_رقیه_شهادت پای درد و دل دخترت بشین با لبای پاره می خونم برات لکنتم داره اذیّت میکنه روضه با اشاره می خونم برات اینطوری دست منو گره زدن دستای عمه رو بستن اینطوری سرتو نمیتونم بلند کنم مچ دستمو شکستن اینطوری وقتی توی تب میسوزم باباجون لرزه بر تنم میفته اینطوری با ته نیزه یه جور منو زدن سر رو گردنم میفته اینطوری روز و شب یه دست سنگینی بابا روی گونه هام درازه اینطوری نمیشه که خوب ببینمت دیگه با چشی که نیمه بازه اینطوری تو محله ی یهودیا سنان خیره شد به قامت من اینطوری یکی در میون نزد سیلی بهم ضربه زد به صورت من اینطوری تو کوچه پس کوچه های شهر شام چکمه روی بالم افتاد اینطوری یکی دید رمق نمونده تو پاهام بی ادب اومد هولم داد اینطوری تا خجالتم بدن زنای شام هی به من اشاره کردن اینطوری جلوی چشم همه میون راه پیرهنم رو پاره کردن اینطوری کمرم شکسته از غصه بابا غم شده رو سرم آوار اینطوری میدونی که بدتر از اینا چی بود؟؟ هو شدم میون بازار اینطوری همه سنگ از روی پشت بوم زدن ناز دخترو خریدن اینطوری موهایی که عمه بافته بود برام شمر و حرمله کشیدن اینطوری با سر اومدی به دیدنم ولی هیچ کجا بابا نمیاد اینطوری گریه ی زیاد امونمو برید نفسم بالا نمیاد اینطوری پ.ن : با توجه به اینکه ردیف شعر تصویری است دوستان ذاکر در اجرا باید تصاویر مرثیه را به نمایش بگذارند. #علیرضا_خاکساری

#حضرت_رقیه_شهادت آسمانت سرخ اما آسمان من کبود بعد تو بابای خوبم آسمان آبی نبود من تو را میخواستم دیدم تو با سر آمدی آمدی جانم به قربانت ولی دیگر چه سود در تنور آن شب که خاکستر شدی من سوختم تو گرفتی بوی نان و من گرفتم بوی دود داغ سنگین تو قد کوچک من را شکست بعد تو یا در رکوعم دائما یا در سجود فکر کردم بعد تو من را مدینه میبرند نامسلمانان مرا بردند بازار یهود از شتر وقتی که افتادم سؤالی داشتم آه بابای من از مرکب چطور آمد فرود با عمو عباس میگویم چه آمد بر سرم شاید اخمی کرد از نیزه به شمر بی وجود #وحید_عظیم_پور

#حضرت_رقیه_شهادت غیر از بیابان ها دگر جایی ندارم آن قدر سیلی خورده ام نایی ندارم باید بیایند و تو را اینجا ببینند آن ها که می گفتند بابایی ندارم در بین صحرا می کشیدم زجر و حالا می خواهم از جا پا شوم پایی ندارم با چشم دل روی تو را باید ببینم من تازگی چشمان بینایی ندارم این روزها گیسوی زیبایی نداری این روز ها گیسوی زیبایی ندارم تنها یک امشب را شدی مهمانم اما شرمنده اسباب پذیرایی ندارم #شهریار_سنجری

#حضرت_رقیه_شهادت همه شادند دخترت گریان همه خوابند دخترت بیدار خیلی امروز مردم این شهر دادنم با نگاهشان آزار دخترت را ببر به همراهت خسته از دست روزگار شده یا که تشخیص تو شده مشکل یا دو چشم رقیه تار شده گر به دور سرت نمی گردم پر و بالم ببین که بسته شده مثل سابق زبان نمی ریزم دو سه دندان من شکسته شده وسط ازدحام و خنده ی شام بغض تنهایی ام ترک میخورد هر کجا تا که گریه میکردم عمه‌ام جای من کتک میخورد میکشم دست بر سر و رویت چه  قدر پلک  تو ورم  دارد بر لبت زخم تا بخواهم هست ولی انگار  بوسه کم دارد آن قدر روی خارها رفتم به‌خدا هردو پای من زخم است لرزش دست من طبیعی نیست نوک انگشتهای من زخم است #محمدحسن_بیات‌_لو

#حضرت_رقیه_شهادت حالا که برگشتی سرت پیکر ندارد بابا رقیه طاقتی دیگر ندارد وقتی که با سر آمدی پیداست برمن بابا که دل از دختر خود بر ندارد از بس که خورده سنگ وچوب وضرب خنجر یک جای سالم این سر و حنجر ندارد سرخی چشمم راببین از ضرب سیلی حوریه ات سویی به چشم تر ندارد ای گوشوار عرش بنگر دخترت را گوشم شده پاره دگر زیور ندارد از تازیانه با ل های من شکسته دیگر کبوتر بچه ی تو پر ندارد زهرا مرا بوسید درصحراکه دشمن هرگز نگوید دخترت مادر ندارد دردانه ات را با شهیدان هم سفرکن تاب جدایی از علی اصغر ندارد بس کن «وفایی»اضطرابم بیشتر شد تاب سخن دیگر دل مضطر ندارد #سیدهاشم_وفایی

#حضرت_رقیه_شهادت #دوبیتی مرادشمن به قصد کُشت می زد به جسم کوچک من مُشت می زد هرآن گه پایم از ره خسته می شد مرا با نیزه ای از پُشت می زد بیا بشنو پدرجان صحبتم را غم تو بُرده از کف طاقتم را دوچشم خویش را یک لحظه وا کن ببین سیلی چه کرده صورتم را مرا باتو سرگفت وشنود است یتیمی من مظلومه زود است بگو با دخترت دراین دل شب چرا لب های توبابا کبود است #سیدهاشم_وفایی