#آیه_صادقین 🔸سه نفر از مسلمانان به نام کعب بن مالک و مرارة بن ربیع و هلال بن امیه، از شرکت در جنگ تبوک و حرکت همراه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سرباز زدند، ولی این به خاطر نفاق آنها نبود، بلکه فقط به خاطر سستی و تنبلی بود؛ اما چیزی نگذشت که آنان از این کار پشیمان شدند. آنان هنگام برگشتن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه، از آن حضرت عذر خواهی نمودند. اما پیامبر با آنها سخنی نگفت و به مسلمانان نیز دستور داد که کسی با آنان سخن نگوید. بالاخره آن سه نفر در محاصره اجتماعی قرار گرفتند و حتی فرزندان و همسران آنان نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمدند و از آن حضرت اجازه جدایی از آنان را درخواست نمودند. ولی پیامبر به آنها این اجازه را نداد، اما دستور داد که به آنها نزدیک نشوند. آن سه نفر برای رهایی از این فشار اجتماعی و رسوایی بزرگ از شهر خارج شدند و به کوههای اطراف مدینه پناه بردند. آنان حتی در آنجا نیز از یکدیگر جدا شدند و به تنهایی مشغول گریه و زاری گشتند و منتظر قبولی توبه خود بودند. بالاخره پس از گذشت پنجاه روز توبه و تضرع به درگاه الهی، توبه آنها پذیرفته شد و آیه مذکوردرباره آنها نازل گردید. (مجمع البیان فی تفسیر القرآن، طبرسی، 5 :120) 🔸در آیه شریفه خداوند متعال دستور نفرموده «از صادقین باشید» بلکه از دستور به «بودن و همراهی با صادقین»، بدون هیچ‌گونه قید و شرطی استفاده می شود که«صادقین» کسانی‌اند که در همه حالات و رفتار، اعم از عقیده، اخلاق، گفتار و رفتار صادق‌ هستند و بدون شک چنین چیزی فقط از شخص معصوم برمی‌آید؛ در نتیجه صادقین همان امامان معصوم هستند. (کشف المراد : 503) 🔸سلمان مى گوید: خدمت پیامبر صلى الله علیه وآله بودیم که آیه صادقین نازل شد، از پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسیدم: آیا صادقین عام است، یا افراد خاصّى منظور است؟ پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: خطاب آیه عام است و مخاطب همه مردم هستند، ولى «صادقین» خاص هستند و آن، مخصوص برادرم على علیه السلام و اوصیاى من تا روز قیامت است. (فرائد السمطین 1 : 312 و اثبات الهداة 2 : 83)