مدح امام رضا (ع) مرحوم میرزا یحیی مدرس اصفهانی هر صبحگاه سجده برد چرخ آبنوس بردرگه انیس نفوس آفتاب طوس اول بر آستانه او سر نهد بعجز هر صبح کافتاب درآید بپای بوس در کارخانه اش همه از انبیا جباه برآستانه اش همه از اولیا رؤس تسبیح او غرض بود ار چرخ را ملک تقدیس او سبب بود ار عرش را خروس خلاق مور و مار و خداوند جن و انس منجای ترک و دیلم و ملجای روم و روس دریای رحمتش چه تلاطم کند چه فرق غرق اندر او شوند اگر مسلم و مجوس بهرام و مشتری که وکیوان و زهره چون بی عون او مدار سعودند یا نحوس آن بنده ایست مانده بدربار خاکسار این چاکریست گشته بدرگاه چاپلوس آن خادمی سپید رخ این هندوی سیاه این چاکری گشوده کف آن بنده عبوس بهرام راست تا بابد از ازل قیام بر درگهش نیافته رخصت جلوس شمس هدایتند رسل چونکه گشته اند زیور بران ز شمسه ایوان او شموس آدم بدام دانه گندم اگر فتاد آمد بچشم او دو جهان کمتر از سبوس بر باد رفت ملک سلیمان و تا ابد دانم از اوست از لمن الملک بانگ کوس گر فیض روح بخش دم او نبد نشد هرگز دم مسیح بخاصیت فلوس شطرنج راست فیلی و آن فیل را کجا یارا بود برابری فیل منکلوس میکرد اگر بگاو و بماهی نگاه قهر نه گاهو داشت زهره و نه حوت را فلوس بعد از هزار و سیصد و اند از کرامتی آراست چهر مذهب اسلام چون عروس شد روی دین وطلعت شیعی چه ارغوان شد ملک روس و چهره روسی چه سندروس یک روسی از شقاوت اگر یکخطا نمود در ملک روس کرد اثر چون شقاقلوس باقی نماند روسی هتاک را مگر اندر جگر شرر بدل آذر بلب فسوس گشتند خوک منزلتان مختفی چه موش ماندندمار خاصیتان بی هنر چه سوس در ساحت مقدس او روسیان شوم جمعی ز بنگ بنگ و گروهی ز خند روس کردند ترک حرمت و توپ کروپشان میخواست بقعه عظمت را شود طموس فارغ نگشته زان عمل ازکبریا رسید قعساً لکم خطاب بآن فرقه تعوس برخوان ملک پیر اجل گشتشان مضیف از کاس مرگ ساقی غم دادشان کئوس «اصبحت لا جئا بک یا بهجة الرسول امسیت راجیاً بک یا مونس النفوس» ای خاک طوس چون ز جوار تو مانده دور دل با محن انیس و قرین گشته بابئوس» من بی فلوسم و ره مقصود بس دراز #یحیی چگونه طی کند این راه بی فلوس از جذبه بجانب خودکش که چاره نیست چون طبع من قنوط شد و بخت من بئوس دارم امید از تو نه از سیر روز و شب کین ادهمی است مدلهم آن مشهبی شموس نار فراق سوخت و خاکم بباد داد رحمی نما که خود بیم رحمتی غموس #مدرس_اصفهانی

به گوش دل ندا آمد، که یار دلبر آمد به درد ما دوا آمد، رضا آمد، رضا آمد خدا داد آنچه را وعده، بشد در ماه ذیقعده که آمد بهترین بنده، رضا آمد، رضا آمد بباید مِفرَشی از نور، ز تار گیسوان حُور که آمد قبله منظور، رضا آمد، رضا آمد فروغ زهره زهرا، ز نجمه تافت بر دنیا که خورشید جهان آرا، رضا آمد، رضا آمد زمین رفت و، بهشت آمد، که زیبا جای زشت آمد گل مینو سرشت آمد، رضا آمد، رضا آمد چو عیسی می کند احیا چو موسی با ید بیضا ز نسل حیدر و زهرا، رضا آمد، رضا آمد به دانش، تالی حیدر، به عصمت، وارث مادر ولایش عین و پیغمبر، رضا آمد، رضا آمد پناه انس و جان است این، امام مهربان است این شفیع شیعیان است این، رضا آمد، رضا آمد «حسان» از غصه دوران، دلت را منصرف گردان بگو با چهره خندان، رضا آمد، رضا آمد. #حسان

مدح ومیلادیه حضرت امام رضا (ع) کربلایی حسین شهاب پور آمد به دنیا آن ماه تابان محبوب دلها شد از فروغش عالم درخشان هم گشته زیبا جانم رضا جان جانم رضا جان جانم رضا جان خورشید عالم سرزد ز مشرق در فجر صادق یثرب معطر گردیده اکنون از عطر گلها جانم رضا جان جانم رضا جان جانم رضا جان از طلعت وی مه د خفا شد دل با صفا شد همچون بهاران رخسار یاران شاداب و زیبا جانم رضا جان جانم رضا جان جانم رضا جان از یمن مولا خاک خراسان عنبر فشانست چون از وجودش اندر گلستان بشکفته گلها جانم رضا جان جانم رضا جان جانم رضا جان ای حجت حق موسی الرضا جان جانم فدایت آیم بسویت بوسم قدومت ای ماه سیما جانم رضا جان جانم رضا جان جانم رضا #شهاب_پور

🍃🌸🍃🌸🍃🌸🌸🍃🌸🍃 #میلادامام_رضا(ع) مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد جلوه ی حسن الهی به فضا پیدا شد ضعفا روی به گلزار ولایت آرید که گل روی معین الضعفا پیدا شد غنچه ی نجمه به دامان سحر گاه شکفت بوی گل در نفس باد صبا پیدا شد علوی طلعت او آینه ی حسن خداست بر همه آینه ی حسن خدا پیدا شد موسی آن طلعت نادیده که در طور ندید صبحدم در حرم موسی ما پیدا شد جلوه ی باطن اسرار نهان را نگرید به خدا آینه ی غیب نما پیدا شد جان فشانید که جانان دو عالم آمد درد آرید که ناگفته دوا پیدا شد نجمه را نجمه نخوانید خدا می داند این سپهری است کزاو شمس ضحی پیدا شد به دعا دست بر آرید چرا خاموشید؟ قبله ی حاجت ارباب دعا پیدا شد چنگ بر چنگ زن آهنگ غریبی بنواز چه نشستی که غریب الغربا پیدا شد کعبه ی جان به حرمخانه ی موسی آمد یا که در مروه ی دل نور صفا پیدا شد سوره ی فتح بخوانید علی می آید آیت صبر بیارید رضا پیدا شد با قضا گوی که مولای قدر می آید با قدر گوی که سلطان قضا پیدا شد اهل ایران همه جان از پی ایثار آرید که ولی نعمت و مولای شما پیدا شد کیمیایی نظری آمده کز یک نگهش از درون سیه سنگ طلا شد اختر برج ولایت چه مبارک سرزد ماه افلاک ولایت چه بجا پیدا شد گر چه گفتند که در خوف و رجا باید بود خوف از خویش برانید رجا پیدا شد آمد از راه کریمی که به باب کرمش تاج شاهی به قدمهای گدا پیدا شد ای ز غم خسته برو غصه به دریا افکن ای گره بسته بیا عقده گشا پیدا شد برق رحمت زد و اوراق غضب را سوزاند قلم عفو پی محو خطا پیدا شد نقش شیر از نگهش شیر ژیانی گردید بی عصا معجز موسی و عصا پیدا شد نه به محشر نه به برزخ نه به میزان نه صراط این چراغی است که نورش همه جاپیدا شد لاله ی آرزوی آل محمد رویید گوهر گمشده ی اهل ولا پیدا شد تاچو«میثم» به درش دست گدائی نگرفت کس ندانست در این خانه چه ها پیدا شد