در مکتب شهادت در محضر شهدا #کلام_شهید #وصیت_نامه پدر و مادر گرامی برای آخرین بار دستتان را می بوسم؛ امید وارم همیشه ایام را مثل امروز خوش بگذرانید، چون دیدم آمادگی پذیرش واقعیت را ندارید لذا مجبورم اینگونه خداحافظی کنم، ولی راضی نمی شوم، دلم می خواست صاف کنار هم بایستید ومن پایتان را می بوسیدم، بعد با روی گشاده و بشاش از هم دیگر جدا شویم. البته باز هم به همدیگر می رسیم ان شاالله اگر خداوند بخواهد در آن دنیا تلافی میکنم، چون این دنیا را کوچکتر و پست تر از آن دیدم که بتوانم بوسیله اشیائش شما را مسرور کنم. علی ای حال من این را از خداوند سالهاست که خواسته ام ومنتظر بودم؛ حال خداوند راضی شده و جوابم را داده است؛ پس شما راضی باشید به رضای خداوند و بدانید هر حرفی غیر این کفر و وسوسه شیطان است؛ اگر بغض هم دست داد فقط و فقط بیاد مصایب ابا عبدلله الحسین علیه السلام اشک بریزند؛ چون من گناهکار وعاصی چیزی نیستم که قابل این باشم؛ هر چه هست در دامن این بزرگواران است؛ گریه کنید تا دست همه ما را بگیرند؛ از مادرم حضرت زهرا علیه السلام صبر بخواهید؛ همو بود که مرا به ساحل نجات رسانید و الا خدا می داند در چه سر گردانی ای بودم. مبادا فکر کنید که مرا از دست داده اید، بهتر است از قول شهید بهشتی برایت بگویم که می گفت ما شهیدان را از دست نداده ایم بلکه بدست آورده ایم؛ و غلط است که می گویند از دست رفته خودمان هم موقعی به دست می آییم که روزی به شهادت برسیم؛ وصیتی هم دارم که نگذارید بعدا سوءاستفاده ای بشود. از همه آشنایان حلیت بخواهید. والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته #طلبه_شهید #عبدالصمد_امام_پناه