#امام_علی_علیه_السلام مرا در تن بود تا جان علي گويم علي جويم  بجنبد تا رگم در جان علي گويم علي جويم  🌷 ز پيدا و ز پنهانم همين يك حرف را دانم  كه در پيدا و در پنهان علي گويم علي جويم  اگر اهل خراباتم وگر شيخ مناجاتم  به هر آئين ، به هر دستان علي گويم علي جويم  🌷 علي دين است و ايمانم ،علي درد است و درمانم  چه با درد و چه با درمان علي گويم علي جويم علي حلال مشكل ها ،علي آرامش دلها  كند تا مشكلم آسان علي گويم علي جويم  🌷 اگر در خانقه افتم وگر در ميكده خفتم  به هر معموره و ويران علي گويم علي جويم  🌷 ز مهر او سرشت من ، جمال او بهشت من  هم اندر روضه ي رضوان علي گويم علي جويم  🌷 علي باب الله عرفان ،علي سرالله سبحان  به نور دانش و عرفان علي گويم علي جويم  🌷 اگر درويش و مسكينم وگر ديندار و بي دينم  چه با كفر و چه با ايمان علي گويم علي جويم  🌷 اگر تسبيح مي گويم وگر زنار مي جويم  به هر اسم و به هر عنوان علي گويم علي جويم  🌷 ز سوره سوره ي قرآن ، ز ياسين و ز الرحمان  به هر آيه ز هر تبيان علي گويم علي جويم  🌷 اگر از وصل خوشحالم وگر از هجر نالانم  چه با وصل و چه با هجران علي گويم علي جويم  🌷 به محشر چون برآرم سر ، به نزد خالق اكبر به گاه پرسش و ميزان علي گويم علي جويم ✍#شعر_حاج_میرزا_علی_اکبر #نعمت_اللهی  🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🏴 مصائب امیر المومنین علیه السلام بعد از شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ☑️ عمّار می‌گوید: ▫️ به خانه آقا و مولایم امیرالمومنین (ع) رفتم و از ایشان اجازه‌ ورود گرفتم. به من اجازه فرمودند و داخل شدم. ایشان را درحالی که محزون و اندوهگین نشسته بودند، یافتم و حسن (ع) در سمت راست و حسین (ع) در سمت چپ ایشان نشسته بودند. گاهی به حسین علیه‌السلام نگاه می‌کرد و می‌گریست و گاهی به حسن علیه‌السلام. هنگامی‌که به حال او و فرزندانش نظاره کردم از خود بیخود شده، اشک‌هایم جاری شد و به شدت گریستم. هنگامی‌که آرام شدم عرضه داشتم: 🔹 اجازه سخن به من می دهید فرمود: بگو ای ابا الیقظان! ▫️ عرضه داشتم: 🔹 شما امر بر صبر کردن در مصیبت می نمائید. پس این اندوه طولانی (در این مصیبت) چیست؟ در حالی که شیعیان شما به خاطر خانه‌نشینی و غیبت شما آرام ندارند و این امر بر آن‌ها سخت است. ▪️ می‌گوید حضرت به من نگاه کرده و فرمود: 🔸 ای عمّار! همانا مصیبت کسی که من از دست داده ام بسیار سخت است. من رسول خدا را با از دست دادن فاطمه از دست دادم. او برای من موجب آرامش و تسلیت بود. هنگامی‌که سخن می‌گفت در گوش من صدای رسول خدا می پیچید و هنگامی‌که راه می رفت مثل رسول خدا راه می‌رفت و من درد فراق را جز با دوری او احساس نکردم و چه بزرگ است مصیبتی که به من رسیده است. هنگامی‌که او را در جایگاه غسل قرار دادم، فهمیدم که استخوانی از پهلوی او شکسته است و پهلویش از ضربه تازیانه ها سیاه شده و او آن را از من مخفی می‌نمود که می‌ترسید مبادا اندوه من بیشتر شود و به حسن و حسین نمی‌نگرم مگر اینکه اشک راه گلویم می‌گیرد و به زینب گریان نگاه نمی‌کنم مگر اینکه دلم به حال او به رقّت در می‌آید. ⬅️ انوار العلومة، ص ۲۱۴ برگرفته از کتاب فاطمیه ماثور، حجه الاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۱۲۹ 🏷 #امام_علی_علیه_السلام #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها #فاطمیه