بِعَلیٍّ الٰهی اَلْعَفو باز کن آغوش خود را سائل‌ات سر می رسد آن گدا که بخشش‌ات را کرده باور،می رسد آنقَدَر فریاد خواهم زد که من را هم ببین ناله های هر شبم از پشت این در می رسد تا نَفَس باقی است..،نَفس سرکشم را رام کن رفته رفته عمر من دارد به آخر می رسد در شب قَدرَت،به قَدرِ گریه ام رونق بده... هر که به جایی رسید،از دیده‌ی تر می رسد گرچه بد کردم..،بیا با این بدت تندی نکن ای که لطفِ بی حدت حتی به کافر می رسد از دل هر معصیت زهرا مرا بیرون کشید کار من هرگاه گیر افتاد..،مادر می رسد زیر قرآن زیر و رویم کن..،الهی بِالْعَلی... دلشکسته گیر می افتد،به دلبر می رسد نخل حیدر خرج افطاری ما را می دهد از نجف ظرف رطب هر شب به نوکر می رسد دفن نوکر احتیاطاً گردن ارباب هاست بعد مُردن کفن و دفن ما به حیدر می رسد در سراشیبی قبرم،بعد تلقین خواندنم... حتم دارم مرتضی آنجاست که سر می رسد هرچه ماتم بود حیدر در وجودش جمع کرد بعدها ارث پدر یک‌جا به دختر می رسد سر به چوب مهمل خود زد..،در آن ساعت که دید نیزه‌داری مست با راس برادر می رسد در کنار خانه ی باباش سنگش می زنند زخم مهلک بر پر و بال کبوتر می رسد کاش زینب خاطرش در کوچه ها آسوده بود... کاش بر هر دختری می دید معجر می رسد #بردیا_محمدی #شعر_مناجات @hadithashk

سلام بر رمضان سلام بر رمضان و به نغمه های دعایش به لحظه های مناجات و شور و حال و نوایش سلام من به سحرهای گریه دار غریبش دلم گرفته دوباره دلم گرفته برایش سلام من به ابوحمزه های نیمه شب او به ناله های شبانگاه و ضجه های گدایش میان ندبه و زاری ز قول عبد فراری به افتتاح سلامی که کرده ای هوایش مجیر خواندم دیدم که رحم کرده به اشکم ز خوف آمده ببرون و رفته ام به رجایش سلام من نبی و به حمزه و به خدیجه به روضه نبوی و روزه ها و سفایش سلام من به مدینه به آستان رفیعش به لاله های بقیعش به روزه دار حرایش سلام من به علی و به حلم و صبر عجیبش به چشم عقده گشایش به لحن روح فزایش نشسته باز دلم پشت درب بسته آنجا گرفته باز دل من برای صحن و سرایش خدا به داد دل تنگ بی نجف برسد که دلم مریض علی شد نجف شده است دوایش بزن به روی جبینم منم که مست علیم فقط به حرمت انگورِ حک شده به طلایش سلام من به علی و به روزه داری زهرا به سید الشهدا که تمام خلق فدایش سلام من به لب خشک روزه دار پریشان سلام بر رمضان و گریز کرببلایش شد آسمان همه دود از فشار تشنگی شَه نگشته باز ز هم تارهای خشک صدایش سلام من به حسین و به راس روی سنانش به پیکری که نموده سنان به خاک رهایش به شمر و خولی بَجدَل هزار مرتبه لعنت که در شلوغی مقتل ربوده گشت عبایش به روی خاک هم او فکر شیعیان خودش بود سلام من به حسین و به نغمه های دعایش علیرضا وفایی خیال #شعر_آیینی #شعر_روضه #شعر_مذهبی #شعر_مناجات #شعر_مناجات_با_خدا