#ادبستان_كربلا۷۲ 🍃 امیرالمومنین علی علیه السلام در غررالحکم می‌فرماید: 🔆 *«هیچ ‌کس با قرآن مجالست نکرد، مگر اینکه در هنگام برخواستن، از قرآن زیاده یا نقیصه‌ای در او دیده می‌شود. زیادۀ در هدایت و نقیصه در نابینایی و ضلالت.»* 📙 نهج‌البلاغه، خطبه ۱۷۶ . ✍🏼 اولین نکته که به نظر بشارت محسوب می‌شود کلمه «جالَسَ» است. همانطور که این قرآن اجازه می‌دهد در محضرش قرار گیریم و با آن مجالست کنیم، *قرآن ناطق هم به ما اجازه می‌دهد جلیسش باشیم.* ✳️ گاهی به شما اذن نشستن در محضر اباعبدلله داده می‌شود؛ پس جلیس شماست. البته باید به حق الجلیس در کتاب حقوق امام سجاد توجه کنیم. مجالست با قرآن، ممکن و میسر است. همانطور که من و شما گاه و بی‌گاه در خانۀ خود، در مشاهد مشرفه، جاهای مختلف با قرآن ارتباط پیدا می‌کنیم و در محضر قرآن اذن جلوس به ما داده می‌شود، در محضر امام هم همین اتفاق می‌افتد. ✍🏼 دومین نکته‌ آن است که حضرت در روایت، به کلمۀ «أحَدٌ» اشاره می‌فرماید؛ یعنی برای همه این امکان هست. لازم نیست متقی و مؤمن و... باشیم تا اذن مجالست داده شود. اذن جلوس به مراتب ارزشمند‌تر از اذن‌ ورود است. و سوم آنکه هر بار که در محضر امام قرار می‌گیریم حتماً دو اتفاق مثبت رخ می‌دهد: ۱. افزونی هدایت؛ ۲. نقصان ضلالت. 🔷 بی‌دغدغه به محضر معصوم مشرف می‌شویم؛ یعنی *در محضر معصوم، دردها و حوائج خود را فراموش کنیم.* ✨ *گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی* https://ble.ir/maktabhoseynieh