🌷نکته تفسیری صفحه ۱۱۹🌷 ماجرای غدیر خم: سال دهم هجرت بود و درست هشت روز از عید قربان می گذشت. مسلمانان با شور و نشاط عجیبی که از اعمال حج ـ آن هم در کنار پیامبر خدا ـ به دست آورده بودند، به وطن-هایشان باز می گشتند. آفتاب حجاز، بر کوه ها و دره ها آتش می پاشید؛ امّا شیرینی این سفر روحانی، همه چیز را آسان می نمود. ظهر نزدیک شده بود. کم کم بیابان های خشک و سوزان «غدیر خم» از دور نمایان می شد. آنجا چهارراهی بود که مسافران مدینه، عراق، یمن، مصر و ... از یکدیگر جدا می شدند. ناگهان از طرف پیامبر دستور توقف داده شد. آیه‏ ی 67 سوره‏ی مائده از سوی خدا نازل شده بود و پیامبر وظیفه داشت پیام مهمّی را از سوی پروردگارش به مردم برساند. مسلمانان، کسانی را که جلوتر بودند، به بازگشت دعوت کردند و مهلت دادند تا عقب افتادگان نیز برسند. پس از نماز ظهر، پیامبر سخنرانی تاریخی اش را آغاز کرد و فرمود: «من به همین زودی از میان شما خواهم رفت ... شما در باره‏ ی من چگونه گواهی می دهید؟» مردم با صدای بلند گفتند: «گواهی می دهیم که شما پیام های خدا را به ما رساندی و خیرخواه ما بودی و بسیار تلاش کردی. خدا به شما جزای خیر دهد.» ناگهان مردم دیدند که پیامبر به اطراف خود نگاه می کند؛ گویی در جستوجوی کسی است. همین که چشمش به علی افتاد، خم شد، دست او را گرفت و بلند کرد؛ آنچنان که همه‏ ی مردم او را دیدند و شناختند. در این هنگام، پیامبر با صدای بلند ندا داد: «هر کس رهبر و سرپرستش من هستم، علی رهبر و سرپرستش است.» سپس این سخن را سه بار تکرار کرد. پس از آن به خدا عرض کرد: «خدایا، دوستان علی را دوست بدار و دشمنانش را دشمن بدار. یاورانش را یاری کن و کسانی را که از یاری اش دست برمی دارند، خوار و ذلیل کن... .» سخنرانی پیامبر به پایان رسید. هنوز مسلمانان متفرّق نشده بودند که این آیه بر پیامبر نازل شد: «امروز دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را دین شما برگزیدم و آن¬ را برایتان پسندیدم.» در این هنگام، شور و غوغایی در میان مردم افتاد. سپس مسلمانان گروه گروه نزد حضرت علی آمدند و به او تبریک گفتند و با او بیعت کردند. در تاریخ نقل شده که دو تن از نخستین کسانی که با حضرت علی بیعت کردند و به او تبریک گفتند، ابوبکر و عمر بودند. ماجرای غدیر خم، در بسیاری از کتب شیعه و اهل سنّت ثبت شده و بزرگ ترین دلیل شیعیان برای اثبات امامت و خلافت امیر مؤمنان علی است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 122 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌸نکته تفسیری صفحه ۱۲۲🌸 دو سرنوشت متفاوت: مطالعه‏ ی نحوه‏ ی زندگی انواع و اقسام جانداران نشان می‏ دهد که افراد هر نوع از آنان، به یک شکل به دنیا می آیند، زندگي مي‏ كنند و از دنیا می‏ روند. البته این قانون عمومی، یک استثنای مهم دارد، و آن، زندگی انسان است؛ موجود پیچیده ای که اگرچه مانند همنوعان خود به دنیا می آید و سال های نخست زندگی اش را می گذراند، با کمی بزرگ شدن و آشنایی با راه خوب و بد، یکی از آن دو را انتخاب می کند، و بدین ترتیب، به یکی از دو سرنوشت متفاوت «بهشت» یا «دوزخ» می رسد. از همین رو خداوند هزاران پیامبر خود را یکی از پس دیگری به سوی مردم فرستاد و آنان را از سرنوشت بی نهایت خوب یا بی نهایت بدشان آگاه کرد تا مردم با چشمان باز، یکی از این دو راه را انتخاب کنند. درست به همین سبب، بخش عمده ای از آیات قرآن، به توصیف بهشت و دوزخ اختصاص یافته است؛ دو سرانجامی که پیش روی ماست و ما خواه و ناخواه به آن دو می رسیم و تنها اختیار داریم که یکی از آن دو را انتخاب کنیم و راه سومی برایمان وجود ندارد. بر اساس آیات قرآن، بهشت، باغی بیکران و به وسعت آسمان ها و زمین است که سراسر آن با درختان سرسبز و خرّم پوشیده شده است. در آن باغ، هر نوع لذّت و تفریح و خواسته ای وجود دارد، و فراتر از خواسته های انسان، نعمت هایی خواهد بود که هم اکنون توصیف شدنی نیست. «آنچه بینی، دلت همان خواهد/ وانچه خواهد دلت، همان بینی». مدّت اقامت در بهشت، نامحدود است و پیری و مرگ در آن وجود ندارد. در روایتی می خوانیم که شخصی به نام ابوبصیر به امام صادق عرض کرد: «ای فرزند پیامبر، مرا [به بهشت] تشویق کن.» امام فرمود: «ای ابوبصیر، بوی خوش بهشت از فاصله‏ ی هزار سال راه استشمام می شود و پایین ترین خانه‏ ی اهل بهشت آنقدر بزرگ است که اگر تمام جنیان و انسانها در آن میهمان شوند، باز هم برای آنان غذا و نوشیدنی وجود دارد و چیزی از نعمت های آن کم نمی شود.» آری، این سرنوشت بی‏ نظیری ست که خداوند برای تمام انسانها آماده کرده است. پس باید مراقب باشیم که خانه‏ ی خود را در بهشت از دست ندهیم؛ زیرا پیامبر خدا فرموده است: «هر یک از شما دو خانه دارد؛ خانه ای در بهشت و خانه ای در آتش دوزخ. پس اگر کسی بمیرد و وارد جهنّم شود، اهل بهشت، خانه‏ ی او را به ارث می برند.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 150 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 151 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۱🌷 👈👈 ابلیس: بر اساس آیات قرآن، دو موجود در جهان زندگی میکنند که دارای عقل و شعور و قدرت انتخاب راه خیر و شر هستند؛ جنیان و انسان ها. جنیان پیش از انسان ها آفریده شده اند. مادّه‏ی اولیه ی جنیان، آتش، و مادّه‏ ی اولیه ی انسان ها، خاک بود. در میان جنیان، جنّی وجود داشت که بعدها به ابلیس مشهور شد. نام او در ابتدا «حارث» بود. او جنّ خداپرست و عابدی بود. شش هزار سال عبادت، مقام او را در جهان چنان والا کرد که در صف فرشتگان جای گرفت . یکی از عبادات او، دو رکعت نماز بود که چهار هزار سال طول کشید. هنگامی که خداوند، نخستین انسان را آفرید، به تمام فرشتگان دستور داد که به او سجده کنند. در آن هنگام که ابلیس هم در صف فرشتگان حاضر بود و وظیفه داشت مانند دیگر ملائکه به آدم سجده کند، او بر خلاف همه ی فرشتگان، از سجده‏ ی بر آدم سرپیچی کرد و از روی تکبّر و خود‏برتر‏بینی بهانه آورد که از آدم برتر است و دلیلی برای سجده به او نمی بیند؛ زیرا او از آتشِ روشن آفریده شده، ولی آدم از خاک و گل بی ارزش و بدبو خلق شده است. خدا نیز به کیفر نافرمانی اش، او را از مقام والایی که داشت، اخراج کرد و مورد لعن و نفرین ابدی خویش قرار داد. ابلیس از خدا تقاضا کرد که تا روز قیامت به او فرصت زندگی دهد. خداوند نیز تا زمانی مشخّص و نه تا روز قیامت به او فرصت داد. در آن هنگام، ابلیس که به سبب سجده نکردن به نخستین انسان، مقام و منزلت خویش را از دست داده بود، سوگند یاد کرد که تمام تلاش خود را برای گمراه کردن و نابودی سعادت انسان ها به کار گیرد. خدا نیز به او فرمود که او هیچ تسلّطی بر انسان ها ندارد و فقط می تواند آنها را به کار بد وسوسه کند، و هر کس که با اراده‏ ی خودش از او پیروی کند، همراه با او به دوزخ خواهد رفت . از آن هنگام به بعد، او به «ابلیس»(مأیوس از رحمت خدا)، «شیطان»(موجود پلید) و «غَرور»(فریبکار) مشهور شد . شیطان در نخستین تلاش خود، آدم و حوا را فریفت و موجب اخراج آن دو از بهشت شد. پس از آن هنگام، دشمنی سخت شیطان و یارانش با آدم و فرزندانش ادامه یافت و شیطان تمام تلاش خود را متوجه نابودی جسم و جان بشر کرد. خداوند بارها انسان را از دشمنی شیطان با خود خبر کرده و به وسیله‏ ی کتاب آسمانی و پیامبران و امامان برگزیده اش، مردم را از حیله ها و مکرهای او آگاه کرده است. علاوه بر این، فرموده که اگر فریب شیطان را خوردند، از رحمت خدا نومید نشوند؛ فوری از اشتباهشان توبه کنند و بدانند که خدا آن ها را می بخشد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 152قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۲🌷 👈پرتگاه تکبّر: شاید تا به حال عکس هايي را که با تلسکوپ های فضایی از کهکشان های دور گرفته شده، دیده باشید؛ کهکشان هایی که گاهی تا میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند؛ فاصله ای که تصورش هم ناممکن است. شاید منظومه‏ ی شمسی ما در این فضای بیکران، به اندازه‏ ی نقطه ای هم نباشد! آیا تا به حال اندیشیده ایم که ما در این جهان پهناور چقدر کوچک هستیم؟ آیا در این هستی وسیع، بودن یا نبودن ما تفاوتی هم می کند؟ البته همه‏ ی ما کسانی را دیده یا دست کم حال و روزشان را شنیده ایم که خیال می کنند موجودات بسیار بزرگی هستند و افراد دیگر در کنار آنها، انسان های بی‏ ارزش و کوچکی هستند؛ کسانی که به بیماری سخت و مهلک «تکبّر» دچار شده اند. در صفحه‏ ی قبل خواندیم که ابلیس به علّت تکبّر و خود‏بزرگ بینی، از فرمان خدا سرپیچی کرد و به آدم سجده نکرد، و این غرور و تکبّر، او را از مقام والایی که با شش هزار سال عبادت به دست آورده بود، به پایین ترین درجه‏ ی ممکن در جهان ساقط کرد. بر اساس قرآن کریم، تنها یک نفر در جهان حقّ تکبّر ورزیدن دارد و او خدای بزرگ است؛ زیرا واقعاً بزرگ است و هیچ چیزی به بزرگی او نیست؛ بلکه همه غیر از او در برابر او هیچ است. به همین جهت، یکی از صفات خدا، «متکبّر» است . در روایاتِ پیشوایان ما نیز تکبّر، ویژگی مخصوص خدا ذکر شده است. در روایتی از امام صادق می-خوانیم: «تکبّر، صفت مخصوص خداست و هر کس در [ادعای داشتن] این صفت با خدا در بیفتد، خدا او را با صورت بر آتش دوزخ می افکند.» در روایت دیگری از پیامبر اسلام می خوانیم: «در روز قیامت، افراد متکبّر [که در دنیا خود را خیلی بزرگ می پنداشتند] به شکل انسان هایی به اندازه‏ی ذرّه های گرد و غبار هوا محشور می شوند، و تا زمانی که خدا به حساب اعمال مردم می رسد، زیر پای آنان لگدمال می شوند، و پس از آن به سوی آتش دوزخ رانده می شوند.» از همین رو، قرآن کریم و پیشوایان معصوم، ما را به شدّت از این ویژگی باز داشته و به ما توصیه کرده اند که هیچ گاه خود را از دیگران بزرگ تر نبینیم و با مردم فروتن باشیم. بررسی زندگی اهلبیت، نشان دهنده ی تواضع فوق العاده ی آن مردمان بزرگ است. امیر مؤمنان علی در توصیف پیامبر اسلام می فرماید: «او بر روی زمین غذا می خورد و مانند بردگان [مؤدّب] می نشست و با دست خود، کفش و لباسش را وصله می زد و بر الاغ بی پالان سوار می شد و پشت خود نیز کسی را سوار می کرد.» همچنین در تاریخ آمده است که حضرت علی در دوران حکومتش، در بازارهای کوفه قدم می زد؛ راه را به کسانی که راهشان را گم کرده بودند، نشان می داد و به بارکشها در حمل بارشان کمک می کرد. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 153 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۳🌷 👈👈لباس تقوا: تاریخ نشان می دهد که انسان همیشه لباس می پوشیده است. البته با گذشت زمان و تغییر مکان زندگی بشر، نوع پوشش او تغییر کرده است؛ ولی هیچ قوم و قبیله ای یافت نمی شود که بدون لباس زندگی کرده باشد. در قرآن نیز آمده است که پس از آن که حضرت آدم و همسرش حوا از میوه ی درخت ممنوع خوردند، لباس های بهشتی از تن شان فرو افتاد و بدن هایشان نمایان شد؛ ولی آن دو به سرعت سراغ برگ های درختان بهشت رفتند و تلاش کردند خود را با آن بپوشانند. تمام این شواهد، نشان دهنده ی این است که نوع انسان به پوشیدگی و عفاف علاقه مند است و از عریانی و بی عفّتی تنفّر دارد. خداوند در این آیه از نعمت لباس سخن می گوید و به بندگانش یادآوری می کند که این نعمت، یکی از لطف های خاص خداست که انسان ها را از حیوانات دیگر جدا می کند. لباس، آبروی انسان را حفظ می کند و بدن او را از دیگران می پوشاند. لباس همچنین مایه‏ ی زینت انسان است و او را از آنچه هست، زیباتر نشان می‏ دهد. محافظت انسان در مقابل گرما و سرما، از فواید دیگر لباس است. البته این آیه، در کنار لباسی که زشتی های جسم را می پوشاند و باعث زیبا جلوه دادن آن می شود، به لباس مهم‏تری اشاره می کند که انسان را از آسیب های روحی حفظ می کند و به شخصیّت او جلوه‏ ی خاصّی می بخشد. این لباس، «لباس تقوا» است. آری، قرآن، تقوا و پرهیزکاری را لباس روح انسان برمی شمرد و آن را بهترین پوشش برای آن می داند. در حقیقت، تقوا، حالتی ست که انسان را از انجام هر کاری که موجب خشم خدا می شود، حفظ می کند؛ حالتی که با وجود آن، مهم ترین هدف انسان، جلب خشنودی خدا و پرهیز از خشم او می‏ شود. در واقع لباس های ظاهری انسان نیز با لباس تقوا ارزش حقیقی خود را به دست می آورند؛ زیرا مهم‌ترین هدف از پوشیدن لباس، پوشاندن بدن از دیگران است، و این مطلب، نتیجه‏ ی عفّت و حیاست، و عفّت و حیا، یکی از نشانه های تقواست. نبودن عفّت و حیا، ناهنجاری تأسّف باری ست که به صورت پوشش هایی نامناسب در میان برخی از مردمِ بی تقوا رواج دارد . بر اساس آیات قرآن، تقوا، ارزشمندترین حالت برای انسان است، و گرامی ترین افراد نزد خدا، باتقواترین آنان هستند. آری، تقوا برای شخصیت انسان، مانند لباس فاخری است که بر تن او قرار گرفته است؛ انسان را از آسیب گناهان حفظ می کند و او را در چشم مردم، بزرگ و محترم جلوه می دهد. قرآن کریم، ویژگی های فراوانی برای افراد باتقوا برشمرده است. بر اساس آیـه‏ ی 177 سـوره‏ی بـقره، ده ویـژگی کـلیدی پـرهـیزکاران این هاست: 1ـ ایـمان به خـدا؛ 2ـ ایمان به آخرت؛ 3ـ اعتقاد به وجود فرشتگان؛ 4ـ ایمان به کتاب های آسمانی؛ 5ـ ایمان به پیامبران؛ 6ـ صدقه و کمک های مالی مستحب به خویشاوندان فقیر، یتیمان، افراد بینوا، در راه مـاندگان، نـیازمندان، بـردگان؛ 7ـ خـواندن نماز؛ 8ـ پـرداخـت واجبات مالی؛ 9ـ وفای به عهد و پیمان؛ 10ـ صبر و شکیبایی در برابر محرومیّت ها، بیماری ها و جنگ. در روایتی از امیر مؤمنان علی می-خوانیم: «تقوا داشته باشید؛ زیرا تقوا همه ی خوبی ها را جمع می کند، و بدون آن، هیچ خوبی ای برای انسان نمی ماند. به وسیله‏ ی تقوا، خیر و خوبی دنیا به دست می آید؛ چیزهایی که بدون آن به دست نخواهد آمد.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 154 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۵۴🌷 از زینت هایی که خدا آفریده و روزی های پاکیزه بهره ببرید: از نظر علم روان شناسی، روح و روان انسان، چهار احساس اساسی دارد، و سلامت روح، وابسته به این چهار حس است: حس نیکوکاری، حس دانایی، حس مذهبی و حس زیبایی. روان شناسان معتقدند که تمام زیبایی های ادبی، هنری و... از حس زیبایی سرچشمه می گیرد و سرکوب کردن آن، آثار مخرّبی بر روح و روان انسان می گذارد. دین اسلام که مهم ترین برنامه‏ ی سعادت بشر است نیز به این احساس درونی انسان کاملاً توجه کرده، و کسانی که آن را سرکوب می کنند، توبیخ کرده است. خداوند در آیه‏ ی قبل، به همه‏ ی مردم فرموده که در هنگام عبادت ـ که برترین لحظه‏ ی زندگی انسان است ـ خود را بیارایند و زینت هایشان را با خود برگیرند. در این آیه نیز با لحنی توبیخ آمیز فرموده است که چه کسی زینت خدا و روزی های پاکیزه ای را که برای مردم پدید آورده، ممنوع کرده است. به همین سبب، پیشوایان معصوم به ما توصیه کرده اند که در هنگام نماز و عبادت، بهترین لباس خود را بپوشیم، به موهایمان شانه بزنیم، خودمان را با عطر خوشبو کنیم و با آراستگی کامل نماز بخوانیم. خود آنان نیز در اوقات غیر نماز و عبادت هم آراسته و خوش‏ منظر بودند. در تاریخ نقل شده که روزی یکی از اصحاب امام باقر دید که امام عبای قرمز زیبایی بر دوش خود انداخته است. او که از لباس زیبای امام تعجب کرده بود، با حیرت به آن حضرت خیره شد. امام که متوجّه نگاه او شد، فرمود: «پوشیدن چنین لباس ایرادی ندارد.» آنگاه این آیه را تلاوت فرمود. همچنین از نظر اسلام، کسانی که به بهانه‏ ی دینداری، از آراستن ظاهر خود و استفاده از روزی ها و خوراکی های حلال و پاکیزه خودداری می کنند، افراد نادانی هستند که درک درستی از دین ندارند. در تاریخ آمده است که پیش از جنگ نهروان، حضرت علی، عبدالله بن عباس را برای مذاکره با گروه منحرف خوارج، به سوی آنان فرستاد. ابن‏ عباس در حالی که لباس زیبا و فاخری بر تن داشت، نزد آنان رفت. آن افراد خشک‏ مغز و جاهل به او نگاهی انداختند و گفتند: «ابن عباس، تاکنون تو در نظر ما بهترین بودی؛ در حالی که اکنون چنین لباسی پوشیده ای [و این نشانه‏ ی بی دینی توست].» او گفت: «اتفاقاً همین نکته، اولین مطلبی ست که بر سر آن با شما بحث می کنم.» آنگاه همین آیه را برایشان تلاوت کرد . البته همان طور که اسلام همواره جانب تعادل را می گیرد و از افراط و تفریط نهی می کند، از تجمّل‏ گرایی افراطی نیز نهی کرده است، و به همین سبب، در پایان آیه‏ ی قبل، مردم را از اسراف و زیاده روی در همه‏ ی امور به خصوص تجمّل‏گرایی و استفاده ی افراطی از روزی ها و غذاهای پاک بازداشته است. نکته ی آخر اینکه در تاریخ زندگی پیامبر یا امیر مؤمنان علی می‏خوانیم که آنان با حالت فقیرانه ای زندگی می کردند و لباس ساده ای می پوشیدند و غذای ساده ای می‏خوردند. این بدین سبب بود که اوّلاً سطح زندگی مردم آن زمان بسیار پایین تر از دوران امامان دیگر بود و پوشیدن لباس های فاخر، موجب انگشت‏ نما شدن آنان نزد مردم می شد؛ ثانیاً آن بزرگواران، رهبری جامعه را بر عهده داشتند، و رهبر جامعه وظیفه دارد که زندگی شخصی خود را در حدّ پایین ترین افراد جامعه سامان بخشد، و این نحوه‏ ی زندگی، مخصوص آن بزرگواران بوده و تکلیف همگانی نیست. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d