✅ فلسفه خوشیها و سختیها در زندگی چیست؟
🌷 سخن خدا در قرآن:
ما هر پیامبری در هر شهری فرستادیم، بدون استثناء، اهالی آن را به سختی و رنج گرفتار کردیم تا در معرض #توبه و تضرّع قرار گیرند و به مسیر #اطاعت از ما برگردند. *
سپس وقتی توبه نکردند، رفاه را جایگزین آن سختیها کردیم تا جایی که غرق نعمت شدند و با انکار واقعیتها گفتند: «این سختیها و خوشیها که برای پدران ما هم اتفاق افتاده. پس نه آن سختیها آزمایش خدا بوده و نه این خوشیها.»
در نتیجه ما هم آنها را از همه جا بیخبر، ناگهان گرفتار عذاب کردیم. *در حالی که اگر اهالی آن شهرها اطاعت از ما را پذیرفته و از نافرمانی از دستورات #واجب و #حرامِ ما پرهیز کرده بودند، قطعاً درهایی از نعمتهای آسمان و زمین را برای آنها باز می کردیم. اما آنها این حرفها را دروغ پنداشته و دست از #گناه کردن برنداشتند. به همین دلیل، ما هم به خاطر مخالفت مستمرّشان با دستورات #واجب و #حراممان گرفتار عذابشان کردیم. *
با این وجود محمد! آیا اهالی شهرهای کنونی باز هم خودشان را در امان می دانند از اینکه عذاب ما چه شبانه و چه هنگامی که در خوابند، بر سرشان بیاید؟* و آیا خودشان را ایمن می بینند از اینکه عذاب ما در وسط روز، هنگامی که به جای اجرای دستورات ما سرگرم بازیهای دنیا هستند، به سراغشان بیاید؟*
اگر چنین است، پس آیا خود را از مکر خدا ایمن می پندارند؟ بنابراین بدانند که جز کسانی که قطعاً زیان خواهند کرد، کسی خود را از مکر خدا ایمن نمی داند.*
علاوه بر اینها ما بر اساس سنّت همیشگیمان اگر اراده کنیم، کسانی را که پس از گذشتگان، حالا وارث زمین شدهاند، به خاطر گناهانشان چنان دچار عذاب می کنیم و عقلهایشان را چنان مهر و موم می کنیم که گوششان بدهکار شنیدن حقیقت نباشد و در باطل فرو روند. آیا این سنّت ما، هنوز هم مسیر درست را به آنها نشان نداده؟
📖 و ما أَرْسَلْنا في قَرْيَةٍ مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ أَخَذْنا أَهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ * ثُمَّ بَدَّلْنا مَكانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّى عَفَوْا وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آباءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (95) وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (96) أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا بَياتاً وَ هُمْ نائِمُونَ (97) أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ (98) أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ (99) أَ وَ لَمْ يَهْدِ لِلَّذينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِها أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ (اعراف، 95 تا 100)