می شود‌ ای شاه، نگاهم کنی؟ چاره ی این عمر تباهم کنی؟ می شود ای ماه، من چاه را فارغ از اعماق سیاهم کنی؟ می شود ای حضرت شمس الشموس ذره نــوازانه نــگاهم کـنی؟ با نظری، معجزه ای، جلوه ای منزجر از هرچه گناهم کنی تیره تر از تیره تر از تیره ام آمده ام رشک پگاهم کنی خسته ام و کوه گناهم به دوش آمده ام تا پر کاهم کنی مثل یتیمان زمستان زده آمده ام شال و کلاهم کنی گرم بگیری و برای گدا خوان ملوکانه فراهم کنی وای به حال من اگر بی نصیب از کرم گاه به گاهم کنی خسته ام از بندگی نفس، کاش بنده ی درگاه ِالاهم کنی "محمدحسین رشیدی" #بداهه ۱۷ بهمن ۱۳۹۹ تمام ابیات این غزل در صحن گوهرشاد حرم امام رضا علیه السلام سروده شد.

ای که لبخند نگاهت در دلم گل می دهد! با کدامین غنچه هر بیتش شکوفا می شود؟ #بداهه ✍ #نجوای_غریب