🌀 جوان‌ترین نماینده ولی‌فقیه پای درد دل مردم 🔹 حجت الاسلام والمسلمین شعبانی با روحیه جوان و #مردمی، پای درد دل مردم می‌نشیند و تلاش می کند که به هر شکل ممکن گره‌گشای بخشی از مشکلات آنان در این روزهای سخت اقتصادی باشد، البته مردم هم با او احساس راحتی می‌کنند. حوزه نیوز 📌 به امید روزی که شورای عالی و همه مدیران حوزه علمیه، دیوارهای بین خود و طلاب را بردارند تا طلابی که جانانه پای دین، انقلاب و ولایت فقیه ایستاده‌اند، به راحتی مشکلات خود را با آنان در میان بگذارند. #علما #الگوهای_حوزوی #مناهج @Manahejj

🌀 آنچه رسالت خود می‌دانست 4⃣ تفاوت آیت الله بروجردی با آیت الله کاشانی 🔰رهبر انقلاب: ❓سؤال شده که چرا آیت‌الله کاشانی موافق [مبارزه] و آیت‌الله بروجردی مخالف [مبارزه] بود؟ 🔻البته این سؤال، جواب درست و حسابی‌یی ندارد. آیت‌الله کاشانی که موافق بود چون خودش هم اهل مبارزه بود. به این ترتیب آیت‌الله بروجردی که مخالف بود، چون عقیده‌ای به مبارزه‌ی با این دستگاه نداشت. معتقد نبود به مبارزه. او معتقد بود که بایستی حوزه علمیه قم را که می‌تواند پایگاه عظیم تبلیغات اسلامی باشد، این را درست کرد. ساخته و پرداخته کرد. طلاب و مجتهدین و علمای بزرگی در اینجا تربیت کرد و برای آینده اسلام اینها را ذخیره کرد. اعتقاد مرحوم آیت‌الله بروجردی این بود. عقیده نداشت که حالا حوزه علمیه قم را باید کشاند به مبارزه این دستگاه. امید هم نداشت که این مبارزه به جایی می‌رسد. امیدوار نبود. لذا مرحوم نواب و اینها رفتند قم در مدرسه فیضیه چند تا سخنرانی کردند و حوزه قم را تحریک کردند علیه دستگاه شاه در آن سالها، یک عده‌ای چوب دست گرفتند از عمامه به سرها و اینها را کتک زدند. مفصل مرحوم نواب و دوستانش مورد آزار اینها قرار گرفتند که گذاشتند و در رفتند از آنجا. مرحوم آقای بروجردی هم معتقد نبود که اینها بایستی در قم باشند و حوزه را به آشوب بکشانند. این اعتقاد مرحوم آیت‌الله بروجردی بود. آیت‌الله بروجردی مرجع تقلید بزرگی بود. شخص عالیقدری بود. واقعاً یک شخصیت و یک چهره مایه‌ی افتخار و درخشنده‌ای بود اما عقیده‌اش این بود که با این دستگاه، مبارزه نباید بکنید و فایده‌ای هم ندارد این مبارزه، و به جایی نمی‌رسد. اعتقاد داشت، بر طبق این اعتقاد عمل می‌کرد و لذا بود که اینها را قبول نمی‌کرد. البته زمینه آن وقت هم مثل زمینه سال‌های ۴۲ ، ۴۱ که مبارزات حوزه شروع شد نبود. بعدها زمینه بهتر شده بود. بیانات در پاسخ به سؤالات؛ ۱۲/اردیبهشت/۱۳۶۰ #ویژه‌نامه_آیت‌الله_بروجردی #مناهج @Manahejj

🌀 سالروز ۱۲ فروردین 📝 «آری» به تکلیف عظیم حوزه علمیه 🖋 محمد حق‌پرست 🔺 ۱۲ فروردین، سالروز انتخاب جمهوری اسلامی و اسلام‌خواهی ایرانیان است. این روز اما برای حوزه معنای دیگری دارد؛ چون متولی اسلام و تشیع، حوزه علمیه است. برای مردم، سالروز انتخاب است و برای حوزه سالروز قبول مسئولیت. 📣 مشروح یادداشت در پست بعد 👇👇👇👇 #مناهج @Manahejj

🌀 سالروز ۱۲ فروردین 📝 «آری» به تکلیف عظیم حوزه علمیه 🖋 محمد حق‌پرست 🔺 ۱۲ فروردین، سالروز انتخاب جمهوری اسلامی و اسلام‌خواهی ایرانیان است. این روز اما برای حوزه معنای دیگری دارد؛ چون متولی اسلام و تشیع، حوزه علمیه است. برای مردم، سالروز انتخاب است و برای حوزه سالروز قبول مسئولیت. اگر روزی مدیر حوزه بخواهد به مردم گزارش دهد، شاید بهترین روز ۱۲ فروردین باشد، یعنی روزی که حوزه، #اسلامیت انقلاب را برعهده گرفته است؛ مسئولیت تحقق اسلامی که حضرت امام(ره) وعده داد، اسلام عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز، اسلام مستضعفان و در یک کلمه اسلام ناب محمدی. 🔺 حوزه باید گزارشی از تحقق اسلام در جامعه ارائه دهد و از موفقیت‌ها، علل ناکامی‌ها و برنامه‌اش برای پیشرفت آینده انقلاب بگوید. ❓ اما آیا حوزه توانسته همراه و همسفر انقلاب در رسیدن به تمدن اسلامی باشد؟ یا نیازها و ضرورت‌های انقلاب را به موقع پاسخ دهد؟ اگر نتوانسته مشکل از کجاست؟ 🔻 به اعتقاد نگارنده، انقلاب توفیقات زیادی در تحقق اسلام داشته و البته مسیری طولانی را در پیش دارد، اما حوزه آنچنان که انتظار می‌رفت، انقلاب را در آرمان‌هایش همراهی نکرده است. عامل اصلی عدم همراهی حوزه، عدم تحقق #تحول است. چنانچه اگر سازمان روحانیت نقش فعالی داشت، شاید امروز در مرحله تمدن‌سازی یا حداقل جامعه‌پردازی بودیم، نه اینکه سی سال در دولت‌سازی متوقف باشیم. 🔻 حوزه به پیشرفت همه‌جانبه نیاز دارد؛ پیشرفت در آموزش، تبلیغ، مدیریت و از همه مهم‌تر پیشرفت در #فقاهت. اولین گام حوزه برای انقلاب، گام اصلاح و تحول در خویش است که ثمره‌اش همراهی با انقلاب خواهد بود. تحولی که امام خامنه‌ای ابعاد آن را مشخص کرده‌اند. #تحول_در_حوزه #تکلیف_حوزه #مناهج @Manahejj

🌀 شخصیت حضرت کاظم علیه‌السلام 🕯مشعل روشنگر... 🔹 رهبرانقلاب: شخصیت حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) در داخل زندان هم همان شخصیت مشعل روشنگری است که تمام اطراف خودش را روشن می‌کند؛ ببینید حق این است... 🏴 #مناهج شهادت امام کاظم علیه‌السلام را تسلیت عرض می‌کند. 📌 پ.ن: حق این است که حوزه و روحانیتی که امروز در اوج احترام و اقتدار قرار دارد، از این فرصت، نهایت استفاده را داشته باشد. مبادا آتش تهاجمات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، خرمن ایمان و اعتقاد مردم را بسوزد؛ اما نهاد روحانیت، بی‌اعتنا یا منفعل باشد. #روشنگری (بلاغ مبین)، رسالت ذاتی حوزه و روحانیت است. 🌐 به امید آنکه حوزه علمیه، هرچه بهتر و مقتدرتر این رسالت ذاتی را در خدمت به انقلاب برعهده گیرد. #مناهج @Manahejj

🌀چرا امام در تشییع جنازه آیت الله بروجردی شرکت نکرد؟ 5⃣ غیبت امام در تشییع جنازه آیت‌الله بروجردی 🔻علیرضا متولّی در کتاب «شهاب سبز» چنین می‌نویسد: حاج آقا روح الله با این که خودش فقه و اصول تدریس می‌نمودند و فقیه برجسته‌ای بودند، برای تقویت موقعیت و کلاس‌های آیت‌الله بروجردی، در کلاس‌های ایشان شرکت می‌کردند. آیت‌الله بروجردی هم برای حاج آقا روح‌الله احترام ویژه‌ای قائل بودند و در اکثر مجالس، ایشان را نزد خود جای می‌دادند. 🔻اما با وجود این رابطه صمیمی و پیوند قلبی عمیق، امام خمینی(س) در تشییع پیکر استادش در روز سیزدهم شوال ۱۳۸۰ هجری قمری (دهم فروردین سال ۱۳۴۰) شرکت نکرد، چرا که آینده‌نگری و هوشمندی ایشان افق‌های پیش رو را می‌دید. 🔻حجت‌الاسلام حاج شیخ محمدرضا توسلی رئیس دفتر حضرت امام(س) ماجرا را این گونه نقل می‌کند: «بعد از فوت مرحوم آیت‌الله بروجردی درصدد شدیم که در تشییع جنازه آقای بروجردی از امام خمینی رحمة الله تجلیل کنیم و به این طریق در عمل بفهمانیم که عده کثیری از طلاب حوزه علمیه طرف‌دار مرجعیت امام هستند. شاگردان مترصد بودند که امام در تشییع جنازه هر جا باشند، اطراف ایشان را بگیرند و سلام و صلوات راه بیندازند و به این طریق ارادت قلبی خودشان را به ایشان ابراز کنند و ایشان را هم به مردم معرفی کنند. متأسفانه هرچه در تشییع جنازه گشتیم، ایشان را پیدا نکردیم. بعد از چند روز معلوم شد که اصلاً امام به تشییع جنازه نیامده بود! پس از چند روز یکی از آقایان در محضر امام از یکی از دوستان امام شکایت کرد که ایشان به عنوان تجلیل از شما به من توهین کرده است. امام پاسخ فرمود: «من راضی نیستم کسانی که به من علاقه دارند، علاقه‌شان از قلبشان تجاوز کند و آن را ابراز نمایند. هرکسی که به من علاقه دارد، بگذارد در همان محدوده قلبش بماند. کسی برای ریاست من، حتی یک وجب هم قدم برندارد.» بعد این جمله را فرمود: «من که به تشییع جنازه آقای بروجردی رحمةالله نیامدم، برای این نبود که کسالتم آن قدر شدید بود که نمی‌توانستم به تشییع بیایم. نیامدنم برای این بود که دیدم تشییع جنازه تبعاتی دارد، آنجا مسائلی مطرح خواهد شد و من برای خاطر آنکه از آن مسائل دور بمانم و کنار باشم، از تشییع جنازه صرف نظر کردم». #اختصاصی_مناهج #ویژه‌نامه_آیت‌الله_بروجردی #مناهج @Manahejj

🌀 عصر پس از آیت‌الله بروجردی 6⃣ طلوع خمینی، سرآغاز تحولی عظیم #اختصاصی 🔰مداد کدام عالم، افضل از خون شهید 🔹حالا، آن کدام علم و عالم هست که مدادش بر یک چنین فضیلتی باز ترجیح دارد که به ما می‌گویند: «مداد العلماء افضل من دماء الشهداء»؟ اینجاست که من می‌خواهم به برادران و خواهران حوزه علمیه و در حقیقت به همه کسانی که در این سلک مُنسلک‌اند، عرض بکنم: 🔰روحانیت نمی‌دانست به چه‌درد می‌خورد 🔹امروز وظیفه ما از همیشه سنگین‌تر است. چون سابق نمی‌دانستیم وجود ما به چه درد می‌خورد، این حقیقتی بود. درس می‌خواندیم، زحمت می‌کشیدیم، اما آن چیزی که هدف این درس خواندن بود واقعاً چه بود «بیننا و بین الله»؟ ما فکر می‌کردیم که روحانیون درس می‌خوانند تا هزار مسجد را آباد کنند، یا آنی که خیلی همت دارد بغل مسجدش چهار حجره بزند، چهار طلبه را هم اداره کند؛ همت ما این بود. 🔰امام فهماند می‌توان دست به اصلاح جامعه زد 🔹بعد دیدیم که روحانی، عالم دین اگر علم و تقوا و همت و اراده؛ این چهار چیز را با همدیگر داشته باشد، همچنانی که این مرد بزرگ [امام خمینی] داشت، هم علم داشت، هم تقوا داشت، هم همت بلند داشت، به کم قانع نبود، هم اراده داشت که دنبال این کارها برود. می‌تواند از مرز هزار مسجد و هزار خانه فراتر برود. می‌تواند یک جامعه را اصلاح کند، حتی از مرز یک جامعه هم می‌تواند فراتر برود و پرچم اصلاح را در دنیا برافرازد. این طوری است. الان همین جور است. الان پرچم اصلاح جهانی در دست جمهوری اسلامی و امام عزیز ماست. لذاست آن جاهایی که در کشورهای دوردست، کشورهای جهان سوم، آن جاهایی که عقده‌های غمِ ناشی از سلطه استکبار جهانی در طول زمان مرتب بر روی هم زده شده در کار آنها، به یاد امام و به نام امام ارج می‌گذارند و به آن امید می‌بندند. 🔰امام برای #مرجعیت قدمی برنداشت 🔹یک روحانی! ایشان [امام خمینی] هیچ وقت حرکت نکرده بودند در درس خواندن برای اینکه بروند یک کشور را اداره کنند. دنبال جاه‌طلبی و مقام نبودند. ایشان همان مقامی که روحانیون بزرگی در حد ایشان یا پایین‌تر از ایشان دنبالش بودند آن وقت‌ها و در فکرش بودند، مرجعیت، مثلاً، اشکالی هم نداشت، ایشان در فکر آن هم نبوده. برادرهایی که قم بودند یادشان هست، سال ۱۳۴۰ که مرحوم آیت‌الله بروجردی رضوان‌الله‌علیه وفات کردند، امام رساله هم نداشتند، رساله هم نمی‌دادند، هرچه هم به ایشان اصرار می‌شد آقا یک رساله، ایشان قبول نمی‌کردند. دنبال این کارها نبود ایشان. اما بر طبق آمادگیهای معنوی و همتی که برای اصلاح داشت و انگیزه‌ای که برای اصلاح جامعه داشت، خدای متعال توفیق داد، کمک کرد و بحمدالله ایشان منشأ بزرگ‌ترین خیرات این عصر شد. مقام معظم رهبری؛ ۱۹/آبان/۱۳۶۳ #ویژه‌نامه_آیت‌الله_بروجردی #نشر_فقط_با_منبع #مناهج @Manahejj

🌀 به بهانه سالروز رحلت آیت‌الله بروجردی 7⃣ راوی شخصیت‌ها چه کسانی باید باشند؟ شاگردان بزرگ یا نوادگان خردسال؟! 🖋 رضا حسینی 🔺شخصیت هر عالم دینی، معمولا از دو بخش شخصیت علمی و شخصیت عملی تشکیل می‌شود. برای بازخوانی هر کدام از این دو، معمولا به افراد متخصص در آن بخش‌ها رجوع می‌شود. افرادی که علاوه بر تخصص، آشنایی نزدیکی با آن عالم داشته باشند تا بتوانند راویان خوبی از آن شخص باشند. 🔺به طور مثال برای بررسی شخصیت علمی علامه طباطبایی به سراغ آیت‌الله جوادی یا مصباح (حفظهما الله) می‌روند که علاوه بر تخصص، شاگرد خاص علامه نیز بوده‌اند. متاسفانه این رویه نسبت به برخی علما، مورد غفلت واقع می‌شود. به طور مشخص این غفلت (یا غرض‌ورزی) راجع به دو عالمی که بیشترین نقش را در جهت‌دهی حوزه علمیه قم در هفتاد سال اخیر داشته‌اند، بیشتر مشهود است! آیت‌الله بروجردی و امام خمینی! اگر راجع به همسرداری و رفتار این بزرگان با خانواده بخواهیم مطلبی بگوییم و تحلیلی کنیم، ناچاریم از خانواده ایشان استفاده کنیم، اما برای تحلیل تاریخی و جهت‌گیری علمی این بزرگان، به چه علت باید سراغ نوادگان آنها رفت؟ صرف نظر از متخصص بودن یا نبودن، آیا آنها اصلا این بزرگان را درک کرده‌اند؟ 🔺حجت‌الاسلام سید حسن خمینی هنگام رحلت پدربزرگشان حدودا ۱۵سال داشتند و حجت‌الاسلام علوی بروجردی، هنگام رحلت آیت‌الله العظمی بروجردی کمتر از ده سال داشت! ترجیح این نوادگان برای روایت زندگی بزرگان از چه ناشی می‌شود؟ اگر همراهی با آن عالم است که این نوادگان خردسال بوده‌اند، اگر شاگردی و تخصص است که این نوادگان ترجیحی به سایرین ندارند. 🔺اگر قرار است صرف نواده بودن، مرجع و یا مرجحی برای تحلیل شخصیت بزرگان شود، ناخواسته دچار #مصادره_بزرگان خواهیم شد. 📌پ.ن: این تحلیل به معنای نفی استفاده از نظرات نوادگان و بستگان نیست، بلکه به معنی اولویت نداشتن این اشخاص و همانندی آنها با دیگران است. #ویژه‌نامه_آیت‌الله_بروجردی #مناهج @Manahejj

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا تو قدم به چشم من نه، بنشین کنار جویی اللهم عجل لولیک الفرج #مناهج @Manahejj

🌀 آنچه "نون خ" از روحانیت به نمایش گذاشته: 🔰 پرت، نابلد و دروغگو؛ در یک دقیقه و نیم ۱. حدیث بی‌ارتباط با فضای جلسه ۲. غلط‌خوانی حدیث ۳. ترجمه‌ی غلط ۴. متهم شدن به دروغگویی و توجیه آن 📌 این تنها نمونه‌ای از رفتارهای روحانی این سریال است. #تبلیغ_علیه_روحانیت #روحانیت_در_رسانه #مناهج @Manahejj

🗂 پرونده ویژه مناهج 🌀 تصویر روحانیت در رسانه 💠 هنجارها 🔺«طلبه-کارگر» کاراکتر جذاب سینمای ایران! 🔺آیا انتقاد از روحانیت در رسانه جایز است؟ 🔺کدام آثار، تصویر دقیقی از روحانیت نمایش داده‌اند؟ 💠 گزارش 🔺کدام بازیگران معروف در نقش «روحانی» ظاهر شده‌اند؟ 💠 راهکار: 🔺آیا حوزه علمیه نمی‌خواهد از لباس و حرمت علمای اسلام دفاع کند؟ 📣 مطالب این پرونده به مرور منتشر می‌شود #روحانیت_در_رسانه #مناهج @Manahejj

🌀 آیا انتقاد از روحانیت در رسانه جایز است؟ 🖋 هادی چیت‌ساز 🔻انتقاد از روحانیت قطعا جایز، بلکه واجب است. روحانیت، سازمانی است که در عمر هزارساله خود، شریف ترین انسان‌ها و رهبران اجتماعی را به خود دیده است، اما با این حال، خالی از اشکال و انتقاد نیست. امامان انقلاب نیز از منتقدان این سازمان هستند. حضرت امام(ره) در منشور روحانیت رویکرد انتقادی و سازنده به روحانیت دارند. پس انتقاد بر دیگران عیب نیست. 🔻اما انتقاد سازنده و دلسوزانه، نه هر نوع نقدی با هر روشی. انتقاد آداب خود را دارد. انتقاد غیر از تخریب و ضربه زدن است. انتقاد غیر از مسخرگی و لودگی است. انتقاد یعنی نقطه ضعف را در کنار نقطه قوت دیدن و برای رفع آن پیشنهاد دادن. 🔻در دنیای سینما و رسانه، انتقاد یعنی نقطه قوت و ضعف یک جریان یا شخصیت حقوقی را در کنار هم به نمایش گذاشتن. مانند فیلم‌های «ابوالقاسم طالبی» که هر دو چهره خوب و بد در کنار همدیگر هستند. در «قلاده‌های طلا» دو پلیس خیانت می‌کنند و باعث آشوب‌های بعدی می‌شوند، اما فرمانده اصلی و سایر پلیس‌ها صادقانه خدمت می‌کنند. در «یتیم‌خانه ایران» نیز دو چهره از روحانیت نمایش داده می‌شود: اولی آخوند انگلیسی که طرفدار سیاست‌های انگلیس است، و دومی نماینده مراجع که طرفدار مردم و ضد سیاست‌های انگلیس است. 🔰 اما در کنار انتقادها، با سه نوع غرض‌ورزی در نمایش انتقاد مواجهیم: 1. نمایش یک چهره و نپرداختن به سایر چهره ها؛ بدیهی است اگر فقط یک چهره هرچند با رویکرد انتقادی نمایش داده شود، سایر چهره‌ها و شخصیت‌ها نفی نمی شوند. اما از بدیهیات رسانه این است که اگر رسانه به چهره ای بپردازد، مهم می‌شود و بقیه مسائل و چهره‌ها از اهمیت می‌افتند. به سخن دیگر، نمایش چهره خاص از اقلیت یک صنف و پردازش آن، معنایش سرایت دادن این چهره به اکثریت صنف است. 2. نمایش حماقت و کودنی؛ این نمایش دیگر به معنای انتقاد نیست، که همان لودگی است؛ مانند گریم متفاوت، دیالوگ های غیر مؤدبانه و رفتارهای زننده ای که دور از شئون اجتماعی مردم است. دویدن های خنده دار، شوخی‌ها و خنده های غیر مؤدبانه، رانندگی بد و کلمات دوپهلو، از این قبیل هستند. 3. بدسلیقگی در انتخاب بازیگر؛ انتخاب بازیگر، یکی از هنرهای کارگردان است. معمولا آینده بازیگر، از گذشته‌اش وام می‌گیرد و بازی‌های قبلی، تعیین کننده نقش‌های آینده هستند. اوج این نکته در پر رنگ شدن چهره‌ای مثل طنز در بازیگر است. پر واضح است اگر بازیگری در طنز شناخته شود، سایر نقش‌هایش اگر جدی هم باشند، نمایشی طنزگونه خواهند داشت. همین که مخاطب تصور کند «اکبر عبدی» یا «حمید لولایی» آخوند شدند، کافیست خودش را برای دیدن تمسخر روحانیت آماده کند. 🔶 در سریال «نون خ» که یکی از نقش‌های اصلی روحانی است، هر سه غرض‌ورزی وجود دارد. بازیگر نقش روحانی، «هومن حاج عبداللهی» است که یک چهره معروف طنز است که مخاطب را آماده شوخی‌های تند و تیز می‌کند. از سوی دیگر، حاج آقا در کنار آخوندی، داور و وکیل است. واقعیت آن است که تعداد روحانیونی که داور باشند، از میان 200 هزار روحانی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند. پس انتخاب چهره داور برای روحانی، با واقعیت روحانیت سازگار نیست، چه رسد به اینکه نقد شود. جالب آنکه بسیاری از صحنه های طنز سریال، داوری های حاج آقا است که نمایش حماقت و کودنی در رفتار و گفتار است مثل کارت قرمزهای زیاد، دویدن های مسخره و اشتباهات داوری بزرگ. اشکال بزرگتر آنکه چهره این روحانی، به عنوان تک چهره از روحانیت نمایش داده می‌شود و این ذهنیت را برای مخاطب می‌سازد که اکثر روحانیون حتی از داوری یک مسابقه برنمی‌آیند چه رسد به سایر فعالیت‌های اجرائی، یا رفتارهای احمقانه‌ای دارند و دغدغه‌هایشان فوتبال و اموال دیگران است. 📌با این اوصاف، آیا سریال «نون خ» را مصداق یک طنز فاخر بدانیم، یا مصداق لودگی و تخریب روحانیت؟ 🗂 پرونده ویژه "تصویر روحانیت در رسانه" #تبلیغ_علیه_روحانیت #روحانیت_در_رسانه #مناهج @Manahejj