🌀 حکایت «ثمن بخس» موقوفات حوزه علمیه 🖋 محمد حق پرست 🔹 وقف چشمه‌ای جاری است. اما اکنون آب این چشمه، یا به دست حوزه نمی‌رسد، یا شور است. به راستی این چشمه از کجا شور و تنگ شده است؟ اشکال کار از کجاست؟ چه کسانی در ادای حق مال وقفی سهل‌انگاری می کنند؟ بخوانید. حوزه علمیه، ۱۵۰ هزار رقبه دارد که اوقاف تاکنون تنها توانسته ۷۵ هزار عدد از آنها را احیا کند و در مقابل سالی ۲۴ میلیارد بگیرد؛ یعنی به طور میانگین برای هر رقبه، ۳۲۰ هزار تومان در سال!! پولی که از موقوفات به حوزه می رسد، حکایت «#ثمن_بخس» است که امروزه سرقفلی داران و مستأجران به عنوان اجرت المثل اجاره بها می پردازند. 🔹 یک رقبه آن، «هتل عباسی»، همسایه دیواربه‌دیوار مدرسه علمیه چهارباغ اصفهان، و البته یکی از گرانترین هتل های ایران است که سندش وقف حوزه علمیه است. همچنین بیش از نیمی از مغازه های بازارهای بزرگ تهران، اصفهان، تبریز، یزد، سمنان و کاشان، وقف حوزه علمیه هستند. بگذارید از کلی گویی فاصله بگیرم و دقیق‌تر بگویم. بسیاری از مغازه‌های صفائیه قم و بازار ریسمان اصفهان، وقف حوزه هستند. اگر از املاکی‌ها بپرسید، در بهترین حالت و با قید صاحب‌ملک خوب، اجاره بهای ماهیانه مغازه‌های صفائیه، به طور میانگین بین ۵ تا ۱۰ میلیون است؛ اما سرقفلی دارانش فقط سالی ۳۰ هزار تومان به اوقاف می‌پردازند. یعنی عائدی صاحبان وقف، از پول صندوق کمیته جلوی همان مغازه‌ها کمتر است! 🔹 به اعتقاد نگارنده، چهل سال زمان کمی نبوده که سازمان اوقاف رقبات حوزه علمیه را احیا و آباد کند؛ اما سابقه این سازمان چنین نشان می‌دهد که توانایی و یا جدیت لازم را در این مسئله ندارد و تاکنون بیش از اندازه بر مدار مسامحه با مستأجران پیش رفته است. 🔹 از این رو، بر حوزه علمیه است که خودش با ساز و کار منطقی به میدان بیاید و موقوفاتش را احیا کند. اینکه می‌گویند «حق گرفتنی است»، برای این حقوق گفته‌اند که عده‌ای کاسب و تاجر آن را غصب کرده‌اند و ادعای مالکیت می‌کنند. همیشه ذی‌نفعان هستند که می‌توانند حق را کامل بگیرند، نه کسانی که درگیر آفت‌های کارهای اداری و سازمانی شده و بر اساس مصلحت سنجی‌های بی‌منطق پیش می‌روند. گام دوم انقلاب، گام مطالبه برخی کارهای عقب‌مانده گام اول نیز هست و به یقین طلاب مطالبه‌گر و حق‌طلب می‌توانند چنین هدفی را محقق سازند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 🗂 پرونده لزوم بهبود معیشت طلاب #معیشت_طلاب #اوقاف #مناهج @Manahejj