. ✨🌷 باسمه تعالی 🌷✨ ⚜💠 نگذار تلخ شود 💠⚜ باز هم سر#آداب_و_رسوم بحثمان شد. باز هم تلخی این اجبارهای خودساخته، کاممان را به طعم ناخوشایندش آلوده کرد. #رسم و رسوم تبدیل شده به چیزی غیر از آنچه باید باشد. خودمان ساخته‌ایم برای اینکه دلمان خوش باشد و زندگیمان زیبا؛ ولی جوری درگیرشان شده‌ایم که شده‌اند بلای جانمان! رسوم زیبای #فرهنگمان، زیباییشان به همین است که با دل خوش همراهی‌مان کنند. بچه‌های دلبندمان را با هزار ذوق و شوق، #عروس و #داماد می‌کنیم، با هزار شادی و شعف، خبردار می‌شویم که خدای مهربان دارد شیرینی حضور #کودکی را به #زندگی ما یا فرزندانمان می‌افزاید، ولی ناگهان هجوم وحشت یادآوری اجبارهایی خودساخته که نامشان را «آداب و رسوم» گذاشته‌ایم، با زلال شادی‌مان مخلوط می‌شود و تیرگی‌اش ذهنمان را می‌آلاید! بیایید یک بار از خودمان بپرسیم و این پرسش را در تمام #جامعه جار بزنیم: «چرا اجازه می‌دهیم آداب و رسوم بر ما #حکومت کنند؟ چرا حق انتخابی را که خدای قادر به ما عطا کرده از خود سلب می‌کنیم؟» بیایید امتحان کنیم. رها بودن از بند «اجبارهای اجتماعی» طعم جالبی دارد. بیایید امتحانش کنیم. می‌توان #عاقلانه شادی کرد؛ می‌توان #متشرّعانه مراسم برگزار کرد؛ می‌توان زندگی آغاز کرد بی‌اسارت در بندهای این «باید»های غیرلازم و اسارت‌ در میان زنجیرهایی که هرروز داریم بیشتر و بیشترشان می‌کنیم! خودمان را سپرده‌ایم به دست «سبک زندگی» افسارگسیخته‌ای که معلوم نیست قرار است تا کجا ما را بکشاند! وقتش رسیده است! بیایید فرار کنیم از این #زندان تزئین‌شده‌. ⚜💠⚜ #سبک_زندگی ✍ #ن_س_باران 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495

زنان کوچک لباس سفید توری با دامنی پف دار که در قسمت شانه  دو بند یک سانتی داشت، پوشیده بود، لایه  ای از تافت  ناشیانه بر سرش پاشیده شده بود و موهایش برق می زد، لب های کوچکش را روی هم جفت کرده بود تا رژ لب صورتی اش پاک نشود . پنج  یا شش سال بیشتر نداشت  روی صندلی آتلیه عکاسی نشسته بود و مادرش عکس دختر بچه های روی  دیوار غکاسی را با دقت نگاه می کرد و از دخترش می خواست تا مانند یکی بنشیند و مثل دیگری لبخند بزند. چهره ای آشنا داشت مانند بسیاری دیگر از دختر بچه هایی که چند سالی است نصاویرشان با لباس و آرایش زنانه در ویترین عکاسی ها و پشت شیشه مینی بوس ها و کامیون ها دیده می شود. کودکانی که کمتر از نه سال دارند  و چون به سن تکلیف شرعی نرسیده اند  برخی باور  دارند که  آزادند هر چه می خواهند بپوشند.  مادران با اشتیاق لباس های زنانه را در سایز کودکانه می خرند تا بتوانند از دخترکشان که لب ها و گونه هایش را صورتی یا قرمز رنگ کرده اند آدم بزرگی در اندازه کوچک بسازند و بارفتن به آتلیه عکاسی این زیبایی را ثبت کنند. هر مادری دوست دارد توانایی های کودکش را ببیند جار بزند و به آن افتخار کند.  اما سؤال این است که آیا شبیه شدن یک دختر پنج ساله به یک مدلینگ توانمندی است؟ و اگر جواب این پرسش بله است چه چیزهایی را در کنار این شبیه سازی به دختران کوچک یاد می دهیم؟ فرض کنید مادری در مهمانی ها لباس سربازی بر تن دختر کوچکش بپوشاند،  و در حالی که یک اسلحه اسباب بازی به دست دارد درعکاسی از او بخواهد مانند یک سرباز با نگاه خشن به دوربین نگاه کند و عکس بگیرد و بعد هم این تصویر را پوستر دیوار اتاق دخترک کند. از این دختر که این چنین قالب سازی شده چه رفتارهایی انتظار می رود؟ هر کدام از ما این کودک را در حال کتک زدن بچه های دیگر و داد و فریاد زدن ببینیم تعجب نمی کنیم. و اگر این کودک چند  باری هم از طرف فامیل و دوستان تشویق شود کم کم دنیای صورتی این دختر به طرح های سبز و قهوه ای سربازی تبدیل می شود و لطافت کودکی اش بیشتر رنگ می بازد. همین اتفاق برای کودکی که لباس زنانه می پوشد و زنانه آرایش و طنازی می کند به تدریج و زیر پوستی پیش می آید. بس از مدتی  درون دختر بچه ای که به فکر خاله بازی بود دغدغه هایی جوانه می زند که کودکانه نیست. : این لباس گشاد است، آن یکی بلند است، موهایم قشنگ نیست منم میخوام بیام آرایشگاه، مدل موی دخترخاله قشنگ است و ... کودکی کردن و دغدغه های کودکانه داشتن از حقوق اولیه هر کودکی است و این اطرافیان کودک هستند که حق کودکی را از او می گیرند. لباس کودک تنها به  اندازه و رنگ آن شناحته نمی شود کودکان ما برای آنکه  با نشاط باشند باید لباسی بپوشند که بتوانند بازی کنند، بدوند، راحت بنشینند و در یک کلام کودکی کنند و به دیگران بفهمانند من یک کودک هستم. پوشاندن پیراهن های تنگ ،کوتاه و بدن نما و شلوارهای چسبان شاید به ظاهر کودک آزاری نباشد اما از مصادیق کودکی آزاری است. کودکی آزاری فراتر از کودک آزاری است کودک جسمش سالم است، کتک نخورده، سرش داد نکشیده اند، توهین و ناسزا نشنیده اما کودکی اش از او سلب شده است.  دختر بچه پنج ساله ای که  به بهانه ست ( set ) مادر و کودک  مجبور است  مانند مادر سی ساله اش بپوشد و آرایش  شود کودکی اش آزار میبیند و در پنج سالگی ناخواسته به دنیای بزرگترها پرتاب می شود. #سبک_زندگی #تربیت #کودکی 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495

زنان کوچک لباس سفید توری با دامنی پف دار که در قسمت شانه  دو بند یک سانتی داشت، پوشیده بود، لایه  ای از تافت  ناشیانه بر سرش پاشیده شده بود و موهایش برق می زد، لب های کوچکش را روی هم جفت کرده بود تا رژ لب صورتی اش پاک نشود . پنج  یا شش سال بیشتر نداشت  روی صندلی آتلیه عکاسی نشسته بود و مادرش عکس دختر بچه های روی  دیوار غکاسی را با دقت نگاه می کرد و از دخترش می خواست تا مانند یکی بنشیند و مثل دیگری لبخند بزند. چهره ای آشنا داشت مانند بسیاری دیگر از دختر بچه هایی که چند سالی است نصاویرشان با لباس و آرایش زنانه در ویترین عکاسی ها و پشت شیشه مینی بوس ها و کامیون ها دیده می شود. کودکانی که کمتر از نه سال دارند  و چون به سن تکلیف شرعی نرسیده اند  برخی باور  دارند که  آزادند هر چه می خواهند بپوشند.  مادران با اشتیاق لباس های زنانه را در سایز کودکانه می خرند تا بتوانند از دخترکشان که لب ها و گونه هایش را صورتی یا قرمز رنگ کرده اند آدم بزرگی در اندازه کوچک بسازند و بارفتن به آتلیه عکاسی این زیبایی را ثبت کنند. هر مادری دوست دارد توانایی های کودکش را ببیند جار بزند و به آن افتخار کند.  اما سؤال این است که آیا شبیه شدن یک دختر پنج ساله به یک مدلینگ توانمندی است؟ و اگر جواب این پرسش بله است چه چیزهایی را در کنار این شبیه سازی به دختران کوچک یاد می دهیم؟ فرض کنید مادری در مهمانی ها لباس سربازی بر تن دختر کوچکش بپوشاند،  و در حالی که یک اسلحه اسباب بازی به دست دارد درعکاسی از او بخواهد مانند یک سرباز با نگاه خشن به دوربین نگاه کند و عکس بگیرد و بعد هم این تصویر را پوستر دیوار اتاق دخترک کند. از این دختر که این چنین قالب سازی شده چه رفتارهایی انتظار می رود؟ هر کدام از ما این کودک را در حال کتک زدن بچه های دیگر و داد و فریاد زدن ببینیم تعجب نمی کنیم. و اگر این کودک چند  باری هم از طرف فامیل و دوستان تشویق شود کم کم دنیای صورتی این دختر به طرح های سبز و قهوه ای سربازی تبدیل می شود و لطافت کودکی اش بیشتر رنگ می بازد. همین اتفاق برای کودکی که لباس زنانه می پوشد و زنانه آرایش و طنازی می کند به تدریج و زیر پوستی پیش می آید. بس از مدتی  درون دختر بچه ای که به فکر خاله بازی بود دغدغه هایی جوانه می زند که کودکانه نیست. : این لباس گشاد است، آن یکی بلند است، موهایم قشنگ نیست منم میخوام بیام آرایشگاه، مدل موی دخترخاله قشنگ است و ... کودکی کردن و دغدغه های کودکانه داشتن از حقوق اولیه هر کودکی است و این اطرافیان کودک هستند که حق کودکی را از او می گیرند. لباس کودک تنها به  اندازه و رنگ آن شناحته نمی شود کودکان ما برای آنکه  با نشاط باشند باید لباسی بپوشند که بتوانند بازی کنند، بدوند، راحت بنشینند و در یک کلام کودکی کنند و به دیگران بفهمانند من یک کودک هستم. پوشاندن پیراهن های تنگ ،کوتاه و بدن نما و شلوارهای چسبان شاید به ظاهر کودک آزاری نباشد اما از مصادیق کودکی آزاری است. کودکی آزاری فراتر از کودک آزاری است کودک جسمش سالم است، کتک نخورده، سرش داد نکشیده اند، توهین و ناسزا نشنیده اما کودکی اش از او سلب شده است.  دختر بچه پنج ساله ای که  به بهانه ست ( set ) مادر و کودک  مجبور است  مانند مادر سی ساله اش بپوشد و آرایش  شود کودکی اش آزار میبیند و در پنج سالگی ناخواسته به دنیای بزرگترها پرتاب می شود. #سبک_زندگی #تربیت #کودکی 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495

زنان کوچک لباس سفید توری با دامنی پف دار که در قسمت شانه  دو بند یک سانتی داشت، پوشیده بود، لایه  ای از تافت  ناشیانه بر سرش پاشیده شده بود و موهایش برق می زد، لب های کوچکش را روی هم جفت کرده بود تا رژ لب صورتی اش پاک نشود . پنج  یا شش سال بیشتر نداشت  روی صندلی آتلیه عکاسی نشسته بود و مادرش عکس دختر بچه های روی  دیوار غکاسی را با دقت نگاه می کرد و از دخترش می خواست تا مانند یکی بنشیند و مثل دیگری لبخند بزند. چهره ای آشنا داشت مانند بسیاری دیگر از دختر بچه هایی که چند سالی است نصاویرشان با لباس و آرایش زنانه در ویترین عکاسی ها و پشت شیشه مینی بوس ها و کامیون ها دیده می شود. کودکانی که کمتر از نه سال دارند  و چون به سن تکلیف شرعی نرسیده اند  برخی باور  دارند که  آزادند هر چه می خواهند بپوشند.  مادران با اشتیاق لباس های زنانه را در سایز کودکانه می خرند تا بتوانند از دخترکشان که لب ها و گونه هایش را صورتی یا قرمز رنگ کرده اند آدم بزرگی در اندازه کوچک بسازند و بارفتن به آتلیه عکاسی این زیبایی را ثبت کنند. هر مادری دوست دارد توانایی های کودکش را ببیند جار بزند و به آن افتخار کند.  اما سؤال این است که آیا شبیه شدن یک دختر پنج ساله به یک مدلینگ توانمندی است؟ و اگر جواب این پرسش بله است چه چیزهایی را در کنار این شبیه سازی به دختران کوچک یاد می دهیم؟ فرض کنید مادری در مهمانی ها لباس سربازی بر تن دختر کوچکش بپوشاند،  و در حالی که یک اسلحه اسباب بازی به دست دارد درعکاسی از او بخواهد مانند یک سرباز با نگاه خشن به دوربین نگاه کند و عکس بگیرد و بعد هم این تصویر را پوستر دیوار اتاق دخترک کند. از این دختر که این چنین قالب سازی شده چه رفتارهایی انتظار می رود؟ هر کدام از ما این کودک را در حال کتک زدن بچه های دیگر و داد و فریاد زدن ببینیم تعجب نمی کنیم. و اگر این کودک چند  باری هم از طرف فامیل و دوستان تشویق شود کم کم دنیای صورتی این دختر به طرح های سبز و قهوه ای سربازی تبدیل می شود و لطافت کودکی اش بیشتر رنگ می بازد. همین اتفاق برای کودکی که لباس زنانه می پوشد و زنانه آرایش و طنازی می کند به تدریج و زیر پوستی پیش می آید. بس از مدتی  درون دختر بچه ای که به فکر خاله بازی بود دغدغه هایی جوانه می زند که کودکانه نیست. : این لباس گشاد است، آن یکی بلند است، موهایم قشنگ نیست منم میخوام بیام آرایشگاه، مدل موی دخترخاله قشنگ است و ... کودکی کردن و دغدغه های کودکانه داشتن از حقوق اولیه هر کودکی است و این اطرافیان کودک هستند که حق کودکی را از او می گیرند. لباس کودک تنها به  اندازه و رنگ آن شناحته نمی شود کودکان ما برای آنکه  با نشاط باشند باید لباسی بپوشند که بتوانند بازی کنند، بدوند، راحت بنشینند و در یک کلام کودکی کنند و به دیگران بفهمانند من یک کودک هستم. پوشاندن پیراهن های تنگ ،کوتاه و بدن نما و شلوارهای چسبان شاید به ظاهر کودک آزاری نباشد اما از مصادیق کودکی آزاری است. کودکی آزاری فراتر از کودک آزاری است کودک جسمش سالم است، کتک نخورده، سرش داد نکشیده اند، توهین و ناسزا نشنیده اما کودکی اش از او سلب شده است.  دختر بچه پنج ساله ای که  به بهانه ست ( set ) مادر و کودک  مجبور است  مانند مادر سی ساله اش بپوشد و آرایش  شود کودکی اش آزار میبیند و در پنج سالگی ناخواسته به دنیای بزرگترها پرتاب می شود. #سبک_زندگی #تربیت #کودکی 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495

زنان کوچک لباس سفید توری را با دامنی پف‌دار که در قسمت شانه، دو بند یک سانتی داشت، پوشیده بود. لایه‌ای از تافت، ناشیانه بر سرش پاشیده شده بود و موهایش برق می‌زد. لب‌های کوچکش را روی هم جفت کرده بود تا رژ لب صورتی‌اش پاک نشود. پنج یا شش سال بیشتر نداشت،  روی صندلی آتلیه عکاسی نشسته بود و مادرش عکس دختر بچه‌های روی دیوار عکاسی را با دقت نگاه می‌کرد و از دخترش می‌خواست تا مانند یکی از آنها بنشیند و مثل دیگری لبخند بزند. چهره‌ای آشنا داشت، مانند بسیاری دیگر از دختر بچه‌هایی که چند سالی است تصاویرشان با لباس و آرایش زنانه در ویترین عکاسی‌ها و پشت شیشه مینی‌بوس‌ها و کامیون‌ها دیده می‌شود. کودکانی که کمتر از نه سال دارند و چون به سن تکلیف شرعی نرسیده‌اند، برخی باور دارند که آزادند هر طور که می‌خواهند لباس بپوشند. مادران با اشتیاق، لباس‌های زنانه را در سایز کودکانه می‌خرند تا بتوانند از دخترکشان که لب‌ها و گونه‌هایش را صورتی یا قرمز رنگ کرده‌اند، آدم بزرگی در اندازه‌‌ای کوچک بسازند و با رفتن به آتلیه عکاسی، این زیبایی را ثبت کنند. هر مادری دوست دارد توانایی‌های کودکش را ببیند، جار بزند و به آن افتخار کند. اما سؤال این است که آیا شبیه شدن یک دختر پنج ساله به یک مدلینگ، توانمندی است؟ و اگر جواب این پرسش بله است، چه چیزهایی را در کنار این شبیه سازی، به دختران کوچکمان یاد می دهیم؟ فرض کنید مادری در مهمانی‌ها لباس سربازی بر تن دختر کوچکش بپوشاند و در حالی که یک اسلحه اسباب بازی به دست دارد، در عکاسی از او بخواهد مانند یک سرباز با نگاه خشن به دوربین نگاه کند و عکس بگیرد و بعد هم این تصویر را پوستر دیوار اتاق دخترک کند. از این دختر که این چنین قالب سازی شده چه رفتارهایی انتظار می رود؟ اگر هر کدام از ما این کودک را در حال کتک زدن بچه های دیگر و داد و فریاد زدن ببینیم، تعجب نمی کنیم و اگر این کودک چند  باری هم از طرف فامیل و دوستان تشویق شود، کم کم دنیای صورتی این دختر به طرح های سبز و قهوه‌ای سربازی تبدیل می شود و لطافت کودکی‌اش، بیشتر رنگ می بازد. همین اتفاق برای کودکی که لباس زنانه می پوشد و زنانه آرایش و طنازی می‌کند، به تدریج و زیر پوستی پیش می‌آید. پس از مدتی، درون دختر بچه‌ای که به فکر خاله بازی بود، دغدغه‌هایی جوانه می زند که کودکانه نیست: این لباس گشاد است، آن یکی بلند است، موهایم قشنگ نیست، من هم میخواهم بیایم آرایشگاه، مدل موی دخترخاله قشنگ‌ است و ... . کودکی کردن و دغدغه‌های کودکانه داشتن از حقوق اولیه هر کودکی است و این اطرافیان کودک هستند که حق کودکی را از او می‌گیرند. لباس کودک تنها به اندازه و رنگ آن شناحته نمی‌شود. کودکان ما برای آنکه با نشاط باشند، باید لباسی بپوشند که بتوانند بازی کنند، بدوند، راحت بنشینند و در یک کلام کودکی کنند و به دیگران بفهمانند من یک کودک هستم. پوشاندن پیراهن‌های تنگ، کوتاه و بدن نما و شلوارهای چسبان، شاید به ظاهر کودک آزاری نباشد، اما قطعا از مصادیق کودکی آزاری است. کودکی آزاری، فراتر از کودک آزاری است؛ کودک جسمش سالم است، کتک نخورده، سرش داد نکشیده‌اند، توهین و ناسزا نشنیده اما کودکی‌اش از او سلب شده است. دختر بچه‌ی پنج ساله‌ای که  به بهانه‌ی ست ( set ) مادر و کودک، مجبور است مانند مادر سی ساله‌اش بپوشد و آرایش شود، کودکی‌اش آزار می‌بیند و در پنج سالگی ناخواسته به دنیای بزرگترها پرتاب می‌شود. #سبک_زندگی #تربیت #کودکی 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495