_ما آدمایِ میانگرا یکی از بزرگترین مشکلاتمون اینه که وسط یِ رویداد اجتماعی[ اختلاط نظر ، مهمونی ، تولد ، جمع دوستانه ، خرید و ... ]که واسش کلی هیجان و ذوق و انرژی داشتیم یهو شارژ اجتماعی بودنمون تموم میشه و اون لحظه با تموم وجود داریم تمنا میکنیم به غار تنهایی‌مون برگردیم و کلهم اجمعین خلق‌خومون عوض میشه .

بلاخره ضبطش کردیم :)))) میدونم میدونم اونقدراهم حرفه ای یا هماهنگ نیست ، اما حتی ناهماهنگی ها و ناشیانه بودنشم برای من خیلی خوشگله خیلی .

*چون دلم نیمد دیگه نباشه .

_گیجی و سردرگمی برایِ آینده مجال انجام هیچ‌کاری مطلقا هیچ‌کاری رو بهم نمیده .

_رفیقِ روز هایِ تنهایی .

_تشییعِ شهدایِ شاهچراغ ؛ علی‌اصغر ، آرشام ، محمدرضا ، خانواده آرتینِ عزیز و .. [1401/8/7]

_نتیجه راهکارهایِ میانبرگونه و سریع بدون سنجیدنِ شرایط فقط ضرره ، ضرر .

_وقتایی که ذهنم درگیر یِ مسئله‌ای هست تا حل نشدنِ اون مسئله عملا ذهنم قفل میشه و عملکردم به صفر میرسه برایِ مسائل دیگه .

_نیاز دارم هرچند روز یِ بار آدمایِ اطرافم بهم دوباره سطحِ علاقه‌شون رو ابراز کنن تا بفهمم هنوز مثل‌ قبل دوسم دارن یا نه .

_جدیدا اونقدری تو مرحله تبدیلِ ایده و برنامه ریزی به عمل وحشتناك گیر میکنم ؛ که بیا اصلا بیخیال همه چی .

_احساس نامُفید بودن مثل خوره ، افتاده به جونم .

_یکی از چیزایِ افتضاحی که تو ایتا خیلی باب شده ؛ قربون صدقه رفتنایِ الکیِ ، که نود درصد حکم همون تبادل ممبر رو در پوشش ابراز احساسات و.. داره و این واقعا رومخ و همچنین رواعصابه .