غزل زیبا بخوانیم 🌱🩵 یک نفر افتاده مثل سنگ، در جان و تنم این غریبه، آشنایم نیست، می­‌گوید منم چشم می­‌مالم کجا از خویش دور افتاده­‌‌ام باز می­‌‌پرسم کجا ، دنبال دل دل کردنم من اگر گمگشته‌ی کنعانی خود نیستم بوی یوسف پس چرا می­‌‌آید از پیراهنم من نه در مصرم، نه در کنعان، نه در این و نه آن تا بیابم خویش را، هر روز چاهی می­‌‌کنم آه ! معلومم نشد آیینه دار کیستم ؟ محو در خویشم بفرما، بشکنم یا نشکنم سوی چشمان تو ، تردید مرا روشن نکرد در نگاهت میل رفتن بود و حکم ماندنم بار ها خود را شکستم تا بت‌ام را نشکنم آن تبر باقی‌ست ، آری همچنان بر گردنم غرق در تنهایی خویشم، چنان تنگی صبور سخت بی‌تابم ببین ، لبریز دریا دامنم روز و شب را سوختم، خاکسترم را باد برد کی گلستان می­‌شود، آتش به جان روشنم #علی_داوودی .