در عبادت، باید خداوند متعال اذن و اجازه داده باشد. این چنین نیست که هر لحظه بتوانی هر اراده‌ای را اعمال کنی. فرقی نمی‌کند چه برای خوب شدن و چه برای بد شدن، نیاز به اجازه او داری. ممکن است از این حرف تعجب کنید ولی خدا اجازه سقوط را هم به هر کسی نمی‌دهد. اگر به رابطه با خدا این گونه نگاه کنیم، ارتباط و گفتگو با خدا خیلی جذاب می‌شود. قبل از نماز درباره نماز با خدا گفتگو کنیم و از او بخواهیم که ما را بپذیرد و اذن ورود به حریم کبریایی‌اش را بدهد، بعد از نماز هم درباره نماز با خدا گفتگو کنیم. همان طور که در هنگام ورود به حرم مطهر ائمه(ع) از آن‌ها اذن دخول می‌گیریم و معتقدیم که آن‌ها حی و زنده هستند، قبل از ورود به نماز هم کسب آمادگی کرده و دربارۀ نماز با خدا صحبت کنیم. برخی دعاهایی که از معصومین رسیده و خواندنش قبل و بعد از نماز توصیه شده نیز به نوعی، گفتگو با خدا و ایجاد آمادگی برای ورود به نماز یا گفتگو درباره نمازی که خوانده‌ایم است. #رابطه_عبد_و_مولا

مقداری علی(ع) را نگاه کن عبد می‌شوی. نگاه کردن به حضرت تو را عبد بار می‌آورد. کسی اعتراض نکند ما چرا این قدر «علی علی» می‌گوییم. ما با نگاه کردن به علی(ع) به خدا می‌رسیم. می‌دانید چرا پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «ذکرُ علیٍ عباده» چون هر کس با علی نشست و برخاست کند، حساب کار خودش را خواهد کرد. با خود می گوید: «اگر عبد یعنی علی(ع) پس ما کلاهمان پس معرکه است! و اینجاست که اولین مراتب عبودیت آغاز می‌شود. به ما که اجازه ندادند قرآن خواندن امیرالمؤمنین(ع) را ببینیم که خودش عالم دیگری است اما تو می‌توانی آن لحظاتی را که خود امیرالمؤمنين(ع) با خدا سخن گفته و آن‌ها را مکتوب کرده‌اند، به تماشا بنشینی. آن دعاها را بخوانی و شاهد مناجات حضرت با خدای خودش باشی و در آن لحظات میان امیرالمؤمنین(ع) و خدا قرار بگیری، نه اینکه نعوذبالله به این معنا که تو در آن رتبه قرار بگیری. یعنی مثلاً وقتی می‌خواهی دعای کمیل بخوانی از طرف خودت نخوانی، ما که اصلا این حرف‌ها را نمی‌فهمیم. بگو: «خدایا! می‌خواهم بنشینم ببینم علی(ع) چگونه با تو مناجات می‌کند؟ به احساس علی(ع) پای تک تک این کلمات نگاه کنم.» ان شاء الله که بتوانی نور وجود امیرالمؤمنین(ع) را هنگام خواندن دعای کمیل درک کنی. درک کنی که علی(ع) چه رابطه‌ای با خدا دارد. این تسهیل کننده برقراری ارتباط تو با خداست. #رابطه_عبد_و_مولا ۱۲ روز تا #غدیر