• حرف مهمی دارم! ** این فیلم را که دیدم، روزهای انتخابات مجلس برایم تداعی شد. موقعیت سختی بود! نامزدِ انقلابی واقعی و متعهد، پای کار و دلسوز، متخصص و مسئول کم بود. مانده بودیم بر سر چندراهی. بعضاً به این نتیجه رسیده بودیم که به یک، دو نفر رأی بدهیم فقط. بعضاً می‌خواستند اصلا رأی سفید بیندازند! [البته با صحبت حضرت آقا در صبح انتخابات، نظرات تغییر کرد.] همان ایام، در حوزه‌های انتخابیه‌ی برخی دیگر شهرها، افرادی که لااقل به بیشترِ همین خصائص شناخته می‌شدند، وارد میدان انتخابات شدند. و من آن روزها در این اندیشه بودم که چرا چنین افرادی از سراسر این کشور، برای دست‌یافتن به این مناصب، دل به وادی خطر نمی‌زنند؟ پس چرا در این زمینه‌ها تحصیل کرده‌اند؟ گمان می‌کنیم چه کسانی از کدام سیاره باید پایین بیایند تا روی این صندلی‌ها بنشینند؟! بعد با خودم فکر می‌کردم که واقعا کار پرمخاطره‌ای است. خطرپذیری، ظرفیت بالا و سعه‌ی صدر، و دست توسلی که لحظه‌ای از بارگاه الهی جدا نشود که مبادا در دام فساد گرفتار شوی! این‌ها برخی از مهم‌ترین لوازم پذیرش این مسئولیت‌هاست. دیروز وقتی صحبت‌های این مَرد خدا را شنیدم که با آگاهی کامل از همه‌ی جوانب ماجرا خودش را در دل این کار قرار داده و به خاطر نیت و هدفش دست از آسایش شُسته، دانستم این که حاضر باشی از آرامش و رفاه خود و خانواده‌‌ات، اوقات فراغت و تفریحت، نام و آوازه‌ی خوبت، و در نهایت جانِ خودت بگذری، کار هر کسی نیست.. کار برای حق و راه حق، جدای از یاریِ خدا که جوابِ شرط یاریِ دین خداست، زحمت و رنج دارد! مَردِ میدان می‌خواهد. حقاً که مَرد بودی آقای #شهید_جمهور . ‌‌