بسم الله الرحمن الرحیم یامَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَذِکْرُهُ شِفآءٌ یامَنْ یَجْعَلُ الشِّفاءَ فیما یَشاءُ مِنَ الاَْشْیاءِ اى که نامش دوا و ذکرش شفا است اى که بنهد شفا را در هر چیزى که خواهد ای مرهم دردهمه دردمندان لباس عافیت برتن همه بیماران بپوشان آمین یا رب العالمین

🌼مراقب ریشه‌هایت باش اصیل که باشی، از هر مانعی قوی‌تری، جوانه می‌زنی حتی اگر به ساقه‌ات تبر بزنند... لحظه هاتون شاد و زیبا

🦋روزی هزار بار برای خودتان بنویسید: «خودم مهمترین فرد زندگی‌ام هستم و عزت نفسم را حفظ می‌کنم» با خط قرمز هم بنویسید ترجیحا. که جلوی چشمتان باشد که عزیزِ جانم ! خط قرمزِ هر رابطه‌ای ( کاری و عشقی و عاطفی و رفاقتی و رختخوابی و خانوادگی حتی )، «عزت نفس» است. که حواستان باشد اگر دارید به خیال خودتان رابطه‌ای را نجات می‌دهید، توی عملیات نجات، کرامت انسانی خودتان را فدا نکنید. توی اتاق عملش هم اگر لازم باشد، دست و سر و گوش و چشم و مری و معده را دور می‌اندازند که قلب و مغز زنده بماند؟ «خود»تان را که از سر راه نیاورده‌اید، آورده‌اید؟ روی دست خودتان که نمانده‌اید، مانده اید؟ در ‌هرشرایطی از خودتان نگذرید.. یاسر📝

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آفات طمع اشاره كرده، مى‌فرمايد: «طمع‌كار در بند ذلت گرفتار است»؛ (الطَّامِعُ‌ في وَثَاقِ‌ الذُّلِّ‌) . «وَثاق» به معنى بند و زنجيرى است كه اسير و يا حيوانى را با آن مى‌بندند. شبيه اين سخن همان است كه در حكمت 180 گذشت كه فرمود: «الطَّمَعُ‌ رِقٌّ‌ مُؤَبَّدٌ ؛ طمع بندگى جاويدان است» نيز در حكمت 219 خوانديم كه امام مى‌فرمود: «قربانگاه عقل‌ها غالباً در زير نور خيره‌كنندۀ طمع‌هاست». همان گونه كه پيش از اين نيز اشاره شد طمع معمولاً به معناى علاقۀ شديد به چيزى است كه فوق استحقاق انسان و غالباً به دست ديگران است شخص طمع‌كار براى به دست آوردن آن بايد در مقابل اين و آن خضوع كند و طناب ذلت بر گردن خويش نهد، شايد به مقصود برسد و شايد هم نرسد. به تعبير ديگر طمع ريسمانى نامرئى است كه انسان بر گردن خود مى‌نهد و سر آن را به دست كسى كه از او طمع دارد مى‌سپارد و همچون برده يا حيوانى در اختيار او قرار مى‌گيرد. نقطۀ مقابل طمع قناعت است كه انسان را از همگان بى‌نياز و عزت و كرامت او را حفظ مى‌كند. #حکمت_226

آیت الله العظمی جوادی آملی: به فرموده اميرمؤمنان(سلام الله علیه)؛ «إنّ أكرم الموت القتل»[۱].معنای اين سخن آن است كه همچون كرامت انسان كه در مدار تقواست قرآن در اين باره مي فرمايد: (إنّ أكرَمَكم عِندَالله أتقاكم)؛كرامت مرگ نيز در مدار جبهه رفتن، شجاعانه جنگيدن، دشمن را ناكام گذاشتن و شربت شهادت نوشيدن است.» [۱]نهج‌البلاغه #خطبه_123 منبع:حیات حقیقی انسان در قرآن ص۲۷۲