#امام_جواد #مدح چشمه ی خشکیده را شب تا سحر پُر می کنند سفره های اشک ما را پشت در پُر می کنند هرکه هستی، هرچه هستی از کریمان کم نخواه دست خالی را کریمان، بیشتر پُر می کنند مُشت خاک از کوچه ای ویرانه دستم را گرفت خاک ها را می خرند و جاش، زر پُر می کنند ما گداها آبروریزیم اما اهل جود کیسه ی ما را همیشه بی خبر پُر می کنند بارِ مانده بر زمین را روی شانه می کِشند شهر را با جودشان اهل نظر پُر می کنند سائل باب الجوادم، زائر باب المراد در حرم کشکول من را بی ضرر پُر می کنند من فدای تشنه ای که زهر خورده جای آب آنکه در جانش حرامی ها شرر پُر می کنند پیش چشم آن کسی که تشنه خورده بر زمین از چه آب کاسه ها را اینقدر پُر می کنند رضا دین پرور

#امام_جواد #ولادت من سائل لطف و کرمت بودم و هستم هرجا که روم در حرمت بودم و هستم یک قطرۀ کوچک ز یمت بوده و هستم موری سـر خاک قدمت بودم و هستم با آن که گناهم را دانستی و دانی آنی ز دل خویش نراندی و نرانی هرچنـد کـه دائم خجلم از گل رویت سوگند بـه رویت نـروم از سـر کویت امـروز دگـر گشتـم ریـگ تـه جویت ای لطف و کرم عادت و احسان همه خویت تنها نه ز رأفت به روی دوست بخندی بر دشمن خـود هم در این خانه نبندی

#امام_جواد 🔷 از باب الجواد تا باب المراد 🔹 سید مجید بنی فاطمه @maddahi6

#امام_جواد #ولادت سلام حضرت باران سلام یا مولا امام زاده ی سلطان سلام یا مولا گدا برای تو بودن بهانه می خواهد ظهور معرفتی عاشقانه می خواهد شکوه حسن تو را آسمان نمی داند سرود اوج تو را جز ملک نمی خواند نگاه لطف تو را عالمی گدا بوده فقیر منّت آیات هل اتی بوده سحاب رحمت و رافت ، عطای بی منّت جواد جود و کرم ، نور ذاتی عصمت قنوت صبح دعا در نگاه شبهایت نشسته خیره به هر لحظه ی تماشایت به جان خریده ام آقا مدال دینت را شکوه صبح طلایی کاظمینت را رفیق نیمه شب از آسمان دعایم کن برای صبح زیازت مرا صدایم کن صدا کن ای تو مرا مقتدای زیبایی سرود آبی گلواژه های دریایی مدام معتکفم در حریم احسانت نشسته ام به گدایی روح ایمانت نشسته ام که امام الهدی مرا بخری مرا خریده و تا وادی فنا ببری شبیه رقص کبوتر کنار آینه ها طواف می کنم این لحظه ها به دور شما کنار شمع وجودت که حرف سرما نیست تو هستی از چه بترسم که نار بر ما نیست

#امام_جواد توصیه امام رضا به فرزندش @marsieha

قنوت شاخه‌های بی بَرش را بال و پر دادی به انبوه دعاهای کهن‌سالش اثر دادی امانش دادی از آن ارّه که یک‌ریز می‌خندید نجاتش از غم زخم زبان‌های تبر دادی میان سایهٔ سنگین و سرد عابران گم بود به او چتری که باشد بر سر هر رهگذر دادی فقط با قطره‌ای آب وضویت حضرت دریا! درخت شوربختی را قیامی شعله‌ور دادی به مشتی چوب خشک لایق در آتش افتادن چطور از هر گیاهی سرنوشتی سبزتر دادی؟ :: کبوتر در کبوتر می‌رسد هر صبح تا مشهد سلامی که به قصد بوسه بر دست پدر دادی 🖋اعظم سعادتمند @ShereHeyat

#امام_علی #ولادت برای گفتن از او پای شعر هم به گِلْ است قلم به دست من حتّی هنوز هم دو دل است چگونه واژه بگیرد به کار، چون خجل است که جان سپردن شاعر ز. عجز، محتمل است به ذره گر نظرِ لطفِ ماهِ من نرسد به آسمانِ وصالش نگاه من نرسد قلم به دست من امشب به شور آمده است دوباره موسی جانم به طور آمده است دوباره بانگ "أَنَا الله" ز. دور آمده است بیا که جلوه‌ی مستورِ نور آمده است بیا که شاه و گدا همنشین هم شده اند دگر دعا و اجابت قرین هم شده اند زمین مکّه کند فخر بر سما امشب رسد ز. سوی سماوات این ندا امشب رسیده آیت تطهیر و هَلْ أَتیٰ امشب رسیده نَفْسِ پیمبر، ولیّ ما امشب برای هرچه خدا گفت: یک مَثَل آمد علی عالی اعلای بی بَدَل آمد امیر مُلک ولا شاه لافتی حیدر شهی که آمده در شأنش إنّما حیدر برای امر خلافت به حقّ سزا حیدر وَ معجزات نبوّت به انبیا حیدر زمین ز. مَقدم او رشکِ آسمان گردید به روی دست نبی دستِ حقّ عیان گردید علیست یار و مددکار انبیای خدا علیست در همه احوال، آشنای خدا علیست راضی مطلق به هر قضای خدا علیست آیت عظمای حقّ برای خدا درون سینه‌ی من تا که عشق پابرجاست زبان فقط به دهانم به "یاعلی" گویاست ولایت تو به من داده آبرو آقا فقط به عشق تو هستم به گفتگو آقا به دست من ز مِی عشق دِهْ سبو آقا نگو که رانده‌ای از خود مرا، نگو آقا لبم به عشق علی هر دم این ثنا دارد خوشا به حال دل من که مرتضی دارد هر آنکه از تو سرود و هر آنکه از تو نوشت یقین به حُرمت حبِ تو می‌سِزَد به بهشت بگو به سر که ندارد به سر خیالت، خشت بدون مُهر ولایت، اساس نیکی زشت به حشر، دشمنِ تو سرفکنده می‌آید به شیعیان تو آن روز خنده می‌آید وحید دکامین

#امام_علی #ولادت نمی‌رسد به خدا، بنده‌ی خدا بی تو میان راه شود تحبِسُ الدّعا بی تو خدا مرا ز. سر کویِ تو جدا نکند که می‌رسد به من از هر طرف بلا بی تو "عُبَیدُک بفنائک ذلیلُک بفداک" خودت بگو که کجا من روم؟ کجا بی تو؟ بهشت بی تو علی جان حقیقتش نار است به منکرت بسپارم بهشت را بی تو دلیل حب شما هست اصل طینتمان وگرنه نیست محبت به دل روا بی تو و خاک منکر تو از تبار سجّین است کشیده شد گِل آن‌ها به ناکجا بی تو بیا و خاک مرا با محبتت دُر کن منم اسیر تراب و ابوترابی تو جلا بده به دل تیره‌ام علی جانم نخورده است عقیق دلم جلا بی تو قسم به چادر خیرالنسا که درد مرا مسیح هم نتواند دهد شفا بی تو ‌ نمی‌شود که دوباره مرا نجف ببری؟ چه قدر خسته‌کننده است لحظه‌ها بی تو همیشه بودی و هستی، همیشه خواهی بود چرا که خلق نشد کل ماسوا بی تو تمام مظهر اسماء حق تعالایی نشد شناخته هرگز دمی خدا بی تو صفای کعبه فقط سمت مستجارش هست‌ نمی‌بَرَد کسی از بیت حق صفا بی تو به سجده هم که روم ذکر "یاعلی" گویم نکرده خالق خود را کسی صدا بی تو همیشه کرب و بلا می‌رویم بعدِ نجف‌ نمی‌رویم سوی شهر کربلا بی تو مهدی علی‌قاسمی

#امام_علی #ولادت ﺷﺄﻥِ تو در اندیشه ما جا شدنی نیست در کوزه که جا دادن دریا شدنی نیست هرچند که توصیف تو مولا شدنی نیست تو لطف کنی ناشدنی؛ ناشدنی نیست طبعی که نپرداخت به نام تو تلف شد بر خاک نوشتند علی؛ در نجف شد ماییم و دلی مست در ایوان طلایی احسنت! چه معماری انگشت نمایی تاریخ ندیده به خود اینگونه بنایی دارد هنر شیخ بهایی چه بهایی... هرکس که تو را دید به زانو زدن افتاد در صحن تو خورشید به جارو زدن افتاد در خلقت تو هر چه خدا داشت عیان شد در روز ازل هرچه دلت خواست همان شد هر کس که گدای تو شد آقای جهان شد از برکت نام تو اذان نیز اذان شد سردار بجز میثم تمار نداریم ما غیر علی با احدی کار نداریم از ظرفیت خویش فراتر چه بگویم؟ گنگ است زبان پیش تو دیگر چه بگویم؟ از تو که خدا گفته مکرر چه بگویم؟! هیچ است علی، پیش تو من هر چه بگویم مقصود تویی، کعبه و بتخانه بهانه ست چیزی که عیان است چه حاجت به بیان ست نامِ تو شده قدرت بازوی پیمبر در غزوه احزاب تویی یک تنه لشکر یک ضربه ات از کل عبادات فراتر با فاطمه شد قدرت تو چند برابر غیر از تو علی هیچ کسی حصن حصین نیست یا فاطمه گفتی رجزی بهتر از این نیست باید که به رخ‌ها بکشانی هنرت را آسوده کن این مرتبه تیغ دوسرت را رندی کن و یک گوشه رها کن سپرت را صفین محیاست بیاور پسرت را چشم تو گره خورده به ابروی اباالفضل وصل است به تو قدرت بازوی اباالفضل مجید تال

#امام_علی #ولادت صحرای حجاز آمده رشک ارم امشب عالم همه گردیده محیط کرم امشب تکبیر بگویید حرم شد حرم امشب بیش از همه شب گشت حرم محترم امشب در خانه زده صاحب‌خانه قدم امشب بت‌ها همه گشتند به تعظیم خم امشب در سیزده ماه رجب ماه مبارک میلاد علی در حرم‌الله مبارک این جانِ جهان است فدا باد جهانش در قلب رسل چار کتاب است به شأنش داده است خداوند به هر عصر نشانش ریزد دُر توحید و نبوّت ز دهانش پیوسته بود نام محمد به زبانش‌ ای کعبه در آغوش به بر گیر چو جانش گلبوسه بزن صورت الله صمد را تبریک بگو فاطمة بنت اسد را ارکان حرم راست به سر شور ولایت بت‌ها همه گشتند به توحید هدایت زمزم به دوصد زمزمه کرده است روایت کامشب به حرم نور علی گشته عنایت نوری که نه مبدأ بود آن را نه نهایت کز نور الهی کند این نور حکایت این نور همان است که پیش از گِل آدم تابید ز. حُسن ازلی در دِل آدم این نور فروغ بصر آدم و حوّاست این نور همان راهبر نوح به دریاست این نور تجلای خدا در دل سیناست این نور عیان جلوه حق در یَد بیضاست این نور همان معجزه فیض مسیحاست این نور خطابی است که در طور به موساست این نور فروغی است که در غیب نهان بود این نور چراغی است که در عرش عیان بود‌ ای بحر تجلایِ اَزَل، این گهر تواست‌ ای معجزه صُنع خدا، این اثر تواست‌ ای روح‌الامین مرشد تو راهبر تواست‌ ای بیت، جمال اَحدِ دادگر تواست‌ ای آدم پاکیزه سرشت این پدر تواست‌ ای فاطمه بنت اسد این پسر تواست بر رویِ دو دست تو یدالله مبارک دیدار جمال اسدالله مبارک آغوش گشوده است ز هم بیت‌الاهش کعبه، حرم امن خدا شد به پناهش ارکان حرم تشنۀ یک نیم نگاهش مادر شده محو شرف و عزّت و جاهش در پاکی و در زهد، خداوند گواهش پیغمبر اسلام بود چشم به راهش تا بار دگر روح شریفش به تن آید بر یاری او حیدر خیبر شکن آید افتاده نفس در دل خلقت به شماره از چشم سماوات روان گشته ستاره مَه خندد و خورشید شده محو نظاره جبریل به دیوار حرم کرده اشاره وز شوق گریبان حرم گشته دوپاره تا جلوه کند رویِ خداوند دوباره‌ ای اهل حرم باز حرم محترم آمد تکبیر بگویید علی از حرم آمد این است که دیدند به هر عصر عیانش این است که پیوسته زمان هاست زمانش این است که برتر ز. مکان هاست مکانش آیات خدا ریخته از دُرج دهانش پیوسته بود نام محمد به زبانش بگرفته به بر خواجۀ لولاک چو جانش لب هاش گل انداخته از بوسۀ احمد انگار که قرآن شده نازل به محمد این است که سر تا به قدم جان رسول است شمشیر خدا، شیر خروشان رسول است. چون خرمن گل زینت دامان رسول است از کودکیِ خویش نگهبان رسول است قدر و نبأ و فاطر و فرقان رسول است قدرش بشناسید که قرآن رسول است قرآن که ز. آغاز به احمد شده نازل بر قلب وی، از قلب محمد شده نازل‌ ای بندگیِ درگه تو روح سیادت‌ ای مهر تو امضایِ قبولی عبادت خوبان جهان را به درت رویِ ارادت توحید به توحید تو داده است شهادت بی دوستی ات خلق نگردیده سعادت از یمن قدوم تو حرم یافت ولادت تو شیر خدایی و محمد به تو نازد و الله قسم خالق سرمد به تو نازد ما مهر تو با شیر گرفتیم ز مادر بی مهر تو ما را نبُوَد روح به پیکر جایی که بود پایِ تو بر دوش پیمبر کس را نبود گفتن مدح تو میسّر اوصاف تو را گفته خداوند مکرّر گیرم که ببارد ز. دهان همه گوهر با هیچ زبان گفتن مدح تو نشاید میثم چه بگوید چه بخواند چه سراید؟ غلامرضا سازگار