🇮🇷🕊🌹🌴🌹🕊🇮🇷 #بزرگ_مردان_کوچک #فرازهائی_از_توبه_نامه #شهید_والامقام #علیرضا_محمودی فقط یادمان باشد که این #توبه_نامه کسی است که هنوز به #سن_تکلیف نرسیده ولی نگران #ترک_اولی_هایی است که از او سر زده... بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله : از این که #حسد کردم... از این که #تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم... از این که زیبایی #قلمم را به رخ کسی کشیدم... از این که در غذا خوردن به یاد #فقیران نبودم.... از این که #مرگ را فراموش کردم.... از این که در راهت #سستی_و_تنبلی کردم.... از این که #عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم..... از این که در سطح #پایین_ترین افراد جامعه زندگی نکردم.... از این که منتظر بودم تا دیگران به من #سلام کنند.... از این که شب برای #نماز_شب بیدار نشدم.... از این که دیگران را به کسی #خنداندم، غافل از این که #خود خنده دارتر از همه هستم.... از این که لحظه ای به ابدی بودن #دنیا و تجملاتش فکر کردم.... از این که در مقابل متکبرها، #متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، #متواضع_تر نبودم.... از این که شکمم سیر بود و یاد #گرسنگان نبودم.... از این که #زبانم گفت بفرمایید ولی #دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم #کاره_ای هستم، خدا کند که پست و مقام #پستمان نکند.... از این که ایمانم به #بنده_ات بیشتر از ایمانم به #تو بود.... از این که منتظر تعریف و تمجید #دیگران بودم، #غافل از این که #تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری..... ‌از این که در سخن گفتن و راه رفتن #ادای دیگران را درآوردم.... از این که پولی #بخشیدم و دلم خواست از من #تشکر کنند.... از این که از گفتن #مطالب غیر لازم خودداری نکردم و #پرحرفی کردم.... از این که کاری را که باید #فی_سبیل_الله می کردم ، نفع شخصی ، مصلحت یا رضایت #دیگران را نیز در نظر داشتم.... از این که #نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار #شک در نماز شدم.... از این که بی دلیل #خندیدم و کمتر سعی کردم #جدی باشم و یا هر کسی را #مسخره کردم.... از این که #خدا_می_بیند را در همه کارهایم دخالت ندادم.... از این که کسی #صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به #نشنیدن زدم... #از .... و اما .... #وای به حال من و امثال من #وای خدای من #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو #هفته_بسیج_دانش_آموزی #گرامی_باد 🇮🇷 🕊🇮🇷

🇮🇷🕊🌹🌴🌹🕊🇮🇷 #بزرگ_مردان_کوچک #فرازهائی_از_توبه_نامه #شهید_والامقام #علیرضا_محمودی فقط یادمان باشد که این #توبه_نامه کسی است که هنوز به #سن_تکلیف نرسیده ولی نگران #ترک_اولی_هایی است که از او سر زده... بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله : از این که #حسد کردم... از این که #تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم... از این که زیبایی #قلمم را به رخ کسی کشیدم... از این که در غذا خوردن به یاد #فقیران نبودم.... از این که #مرگ را فراموش کردم.... از این که در راهت #سستی_و_تنبلی کردم.... از این که #عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم..... از این که در سطح #پایین_ترین افراد جامعه زندگی نکردم.... از این که منتظر بودم تا دیگران به من #سلام کنند.... از این که شب برای #نماز_شب بیدار نشدم.... از این که دیگران را به کسی #خنداندم، غافل از این که #خود خنده دارتر از همه هستم.... از این که لحظه ای به ابدی بودن #دنیا و تجملاتش فکر کردم.... از این که در مقابل متکبرها، #متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، #متواضع_تر نبودم.... از این که شکمم سیر بود و یاد #گرسنگان نبودم.... از این که #زبانم گفت بفرمایید ولی #دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم #کاره_ای هستم، خدا کند که پست و مقام #پستمان نکند.... از این که ایمانم به #بنده_ات بیشتر از ایمانم به #تو بود.... از این که منتظر تعریف و تمجید #دیگران بودم، #غافل از این که #تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری..... ‌از این که در سخن گفتن و راه رفتن #ادای دیگران را درآوردم.... از این که پولی #بخشیدم و دلم خواست از من #تشکر کنند.... از این که از گفتن #مطالب غیر لازم خودداری نکردم و #پرحرفی کردم.... از این که کاری را که باید #فی_سبیل_الله می کردم ، نفع شخصی ، مصلحت یا رضایت #دیگران را نیز در نظر داشتم.... از این که #نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار #شک در نماز شدم.... از این که بی دلیل #خندیدم و کمتر سعی کردم #جدی باشم و یا هر کسی را #مسخره کردم.... از این که #خدا_می_بیند را در همه کارهایم دخالت ندادم.... از این که کسی #صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به #نشنیدن زدم... #از .... و اما .... #وای به حال من و امثال من #وای خدای من #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو #هفته_بسیج_دانش_آموزی #گرامی_باد 🇮🇷 🕊🇮🇷

🇮🇷🕊🌹🌴🌹🕊🇮🇷 #بزرگ_مردان_کوچک #فرازهائی_از_توبه_نامه #شهید_والامقام #علیرضا_محمودی فقط یادمان باشد که این #توبه_نامه کسی است که هنوز به #سن_تکلیف نرسیده ولی نگران #ترک_اولی_هایی است که از او سر زده... بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله : از این که #حسد کردم... از این که #تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم... از این که زیبایی #قلمم را به رخ کسی کشیدم... از این که در غذا خوردن به یاد #فقیران نبودم.... از این که #مرگ را فراموش کردم.... از این که در راهت #سستی_و_تنبلی کردم.... از این که #عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم..... از این که در سطح #پایین_ترین افراد جامعه زندگی نکردم.... از این که منتظر بودم تا دیگران به من #سلام کنند.... از این که شب برای #نماز_شب بیدار نشدم.... از این که دیگران را به کسی #خنداندم، غافل از این که #خود خنده دارتر از همه هستم.... از این که لحظه ای به ابدی بودن #دنیا و تجملاتش فکر کردم.... از این که در مقابل متکبرها، #متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، #متواضع_تر نبودم.... از این که شکمم سیر بود و یاد #گرسنگان نبودم.... از این که #زبانم گفت بفرمایید ولی #دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم #کاره_ای هستم، خدا کند که پست و مقام #پستمان نکند.... از این که ایمانم به #بنده_ات بیشتر از ایمانم به #تو بود.... از این که منتظر تعریف و تمجید #دیگران بودم، #غافل از این که #تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری..... ‌از این که در سخن گفتن و راه رفتن #ادای دیگران را درآوردم.... از این که پولی #بخشیدم و دلم خواست از من #تشکر کنند.... از این که از گفتن #مطالب غیر لازم خودداری نکردم و #پرحرفی کردم.... از این که کاری را که باید #فی_سبیل_الله می کردم ، نفع شخصی ، مصلحت یا رضایت #دیگران را نیز در نظر داشتم.... از این که #نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار #شک در نماز شدم.... از این که بی دلیل #خندیدم و کمتر سعی کردم #جدی باشم و یا هر کسی را #مسخره کردم.... از این که #خدا_می_بیند را در همه کارهایم دخالت ندادم.... از این که کسی #صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به #نشنیدن زدم... #از .... و اما .... #وای به حال من و امثال من #وای خدای من #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو #هفته_بسیج_دانش_آموزی #گرامی_باد 🇮🇷 🕊🇮🇷

📄 #توبه_نامه ۱۱ شهریور ۱۳۴۵ -- سالروز ولادت شهید کمیل (پرویز) ایمانی، فرمانده گردان تخریب لشکر ۲۵ کربلا سردار ۲۲ ساله‌ای که بیش از ۷ سال در #جبهه ها بود و در طی این مدت، شش بار مجروح شد. 💠 از شهید کمیل ایمانی متنی به عنوان «توبه نامه» باقی مانده است که او با خدای خود اینگونه نجوا می کند:👇 🤲 خدایا توبه می کنم از اینکه: 🔺از اینکه حسد ورزیدم 🔺از اینکه زیبائی قلم را به رخ دیگران کشیدم 🔺از اینکه مرگ را فراموش کردم 🔺از اینکه منتظر ماندم تا دیگری ابتدا به من سلام کند 🔺از اینکه ایمانم به بنده‌ات، بیشتر از ایمان به تو بود 🔺از اینکه حق والدینم را ادا نکردم 🔺از اینکه در جائی که لازم بود امر به معروف و نهی از منکر نکردم 🔺از اینکه واجبی را به خاطر مستحبی رها کردم 🔺از اینکه تعهدهائی که با تو بستم، بشکستم 🔺از اینکه ایثار نکردم 🔺از اینکه در نمازم به چیزی جز تو فکر کردم 🔺از اینکه تعهد کردم مواظب اعمالم باشم، ولی نشدم 🔺از اینکه در سختی‌ها به جای تو به بنده‌ات رو آوردم 🔺از اینکه از سر کینه برای کسی، دعا یا نفرین کردم 🔺از اینکه غیبت کردم و از دیگران بد گفتم و خود را نیک جلوه دادم 🔺از اینکه کارهایم را برای ریاست‌طلبی و شهرت انجام دادم 🔺از اینکه در کارها تنها خود را محور قرار دادم نه خدا را... 🔺از اینکه چشمانم را از نگاه‌های فسادانگیز نپوشاندم 🔺از اینکه سنجیده و حساب‌شده و با فکر، سخن نگفتم 🔺از اینکه قول دادم ولی خلاف عمل کردم ↻قرارگاه شهدا🌷ᯓ @martyrscomp