‍‍⭕️ تاثیر نوع محصول کشاورزی در شکل‌گیری و پیچیدگی تمدن های جهان 🔹در این یادداشت تلاش می شود تحلیلی از نحوه تاثیر کشت و پرورش انواع محصولات غذایی بر شکل گیری تمدن بشری بررسی شود. ابتدایی‌ترین خواسته هر موجود زنده‌ای برای ادامه بقا، فراهم کردن آب و غذای کافی و سالم بوده است که تاریخ پر فراز و نشیبی را حداقل از ده هزار سال اخیر پشت سر نهاده است. پس از پایان عصر شکارگری و یکجانشینی انسان ها بسته به جغرافیایی که در آن ساکن شدند تلاش کردند تا به مرور و با استفاده از دانش انباشته شده از نسل های قبل، به اهلی کردن گیاهان و جانوران (Domesticating) مبادرت کنند. در میان این تمدنها، آنهایی که در قاره آسیا و اروپا حضور داشتند توانستند با انواع ارتباطات از قبیل جنگ و تجارت به منابع ژنتیکی یکدیگر دست بیابند و مسیر خود را در راه تولید بهره ورتر محصولات غذایی اصلاح کنند. به دلیل عدم وجود موانع جغرافیایی جدی مانند اقیانوس ها که عبور از آنها نیازمند ابزارهای تکنولوژیک بود قاره هایی مانند آمریکا شمالی و جنوبی از تمدنهای پیشرفته اوراسیایی عقب ماندند. 🔹برخی معتقدند علت اصلی پیشرفته تر بودن جوامع باستانی اوراسیایی، پیشرفت آنها در تولید محصولاتی مانند #جو و #گندم است که ویژگی های منحصربه فردی دارند. این محصولات تمدن سازند یعنی به دلیل ویژگی‌هایی از قبیل امکان ذخیره سازی، کاشت و برداشت محصول دانه‌ای خشک و بدون رطوبت و نقل و انتقال آسان این محصولات را به منابع مهمی از غذای انسانی و دامی تبدیل کرد. با افزایش غذا به مرور مردم فرصت فکر بیشتری یافتند و برای محافظت از منابع غذایی در مقابل سرقت یا جنگ، طبقه سربازان و قوای نظامی را پدید آوردند. از طرفی هم برای اداره جامعه نوپای خود عده‌ای عهده دار وضع قوانین شدند و به دلیل وجود منابع پایدار و متنوع غذایی مانند غلات امکان اخذ مالیات و ایجاد سیستم مالیاتی فراهم شد. با گذشت زمان، توسعه کشت و تولید غلات نیازمند فناوری ها و نوآوری های جدیدتری شد. از استفاده دام ها به عنوان ابزار شخم و خاکورزی تا روش های جدید کشت و ذخیره سازی محصولات، مصادیق این پیشرفت‌ها است که کشاورزی پیشران آن محسوب می شود. 🔹بر خلاف تصور رایج، محصولاتی که سابقاً در تمدن هایی نظیر "اینکاها" و "آزتکها" در آمریکای جنوبی مورد استفاده قرار می گرفتند، قابلیت ذخیره سازی نداشتند و مردم این تمدنها همواره در چالش حفظ و ذخیره سازی به سر می‌برده اند. محصولاتی نظیر سیب زمینی، کاساوا و مانیوک محصولات نشاسته ای که از قضا بسیار بهره‌ور نیز بوده‌اند اما به دلیل ریشه‌ای بودن و مرطوب بودن امکان ذخیره سازی آنها به سختی فراهم می شد و طبیعتاً دزدی ها نیز در این محصولات بی داد می کرد. با وجود محصولاتی از این دست، شاید امکان اعمال برنامه های مدیریتی نظیر اخذ مالیات در این سبک از کشاورزی فراهم نبود. لذا از این جهت نیز این جوامع نتوانستند از حدی فراتر پیشرفت کنند. چون الزاماً رفع نیاز غذایی بر سایر امور ارجحیت داشت و زیربنایی برای شکل‌گیری سازوکارهای پیچیده تر مدیریت جوامع محسوب می شد. 🔹جرد دایمون در کتاب "اسلحه و میکروب ها و فولاد" اینطور می گوید: « در چین باستان به محضی که گندم در یک بازه کوتاه برداشت و تا فصل کشت بعدی ذخیره سازی شد، مامور جمع آوری مالیات می توانست آزادانه بخشی از محصول ذخیره شده را ضبط کند.» این یعنی یکی از معروفترین دیوان سالاری ها در منطقه اوراسیا به اخذ مالیات فصلی از غله استوار بود. دانشمندان معتقدند میان نوع محصول رواج یافته در مناطق جغرافیایی دنیا و سطح پیشرفت تمدن در آن مناطق ارتباط تنگاتنگی وجود داشته است لذا بر اساس مطالعات واکتشافات باستان شناسی نقشه ای آماده شده که در ضمیمه قابل مشاهده است. دراین نقشه تمدن هایی که از دارای سطوحی از پیچیدگی سیاسی و اجتماعی بوده اند مشخص شده اند. جالب است بدانید که در این جوامع پیشرفته تر غالب محصولات کشت و برداشت شده #غلات بوده است. #کشاورزی_تمدن_ساز #خرید_تضمینی #امنیت_غذایی ✅ واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف 🔗 https://t.me/joinchat/AAAAAEMLE1NBxE6ePIdZTQ