🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🌹﷽🌹 کتاب_دختر_شینا🌼🕊 خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌼 همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. ✅قسمت : چهل و نهم 🛑خوب نمی توانستم راه بروم، آرام آرام خودم را رساندم توی کوچه مردی داشت از سر کوچه می آمد لباس سپاه پوشیده بود و کوله ای سر دوشش بود ریشو و خاک آلوده اما صمد نبود با این حال تا وسط کوچه رفتم از دوستان صمد بود با خجالت سلام و علیکی کردم و احوال صمد را پرسیدم، گفت خوب است فکر نکنم به این زودی ها بیاید. عملیات داریم من هم آمده ام سری به ننه ام بزنم پیغام داده اند حالش خیلی بد است فردا بر می گردم انگار آب سردی ریختند، تنم شروع کرد به لرزیدن دست ها و پاهایم بی حس شد به دیوار تکیه دادم و ایستادم تا آن مرد از کوچه عبور کرد و رفت خواهرهایم توی کوچه آمده بودند تا از صمد مژدگانی بگیرند مرا که با آن حال و روز دیدند زیر بغلم را گرفتند و بردند توی اتاق، توی رختخواب دراز کشیدم تمام تنم می لرزید شینا آب قند برایم درست کرد و لحاف را رویم کشید. سرم را زیر لحاف کشیدم بغض راه گلویم را بسته بود خودم را به خواب زدم می دانستم شینا هنوز بالای سرم نشسته و دارد ریز ریز برایم اشک می ریزد، نمی خواستم گریه کنم. 🛑آن روز مهمانی پسرم بود نباید مهمانی اش را به هم می زدم. سر ظهر مهمان ها یکی یکی از راه رسیدند زن ها توی اتاق مهمان خانه نشستند و مردها هم رفتند توی یکی دیگر از اتاق ها، بعد از ناهار خواهرم آمد و بچه را از بغلم گرفت و برد برایش اسم بگذارند، اسمش را حاج ابراهیم آقا پدر بزرگ صمد گذاشت مهدی خودش هم اذان و اقامه را در گوش مهدی گفت. بعد از ظهر مردها خداحافظی کردند و رفتند مرداد ماه بود و فصل کشت و کار اما زن ها تا عصر ماندند زن برادرها و خواهرها رفتند توی حیاط و ظرف ها را شستند و میوه ها را توی دیس بزرگ چیدند. مهدی کنارم خوابیده بود سر تعریف زن ها باز شده بود من هنوز چشمم به در بود و امیدوار بودم در باز شود و لحظه آخر مهمانی پسرم، صمد از راه برسد. 🛑مهدی شده بود یک بچه تپل مپل چهل روزه، تازه یاد گرفته بود بخندد خدیجه و معصومه ساعت ها کنارش می نشستند و با او بازی می کردند و برای خندیدن و دست پا زدنش شادی می کردند اما همه ما نگران صمد بودیم برای هر کسی که حدس می زدیم ممکن است با او در ارتباط باشد پیغام فرستاده بودیم تا شاید از سلامتی اش باخبر شویم می گفتند صمد درگیر عملیات است، شینا وقتی حال و روز مرا می دید غصه می خورد می گفت: این همه شیر غم و غصه به این بچه نده طفل معصوم را مریض می کنی ها. دست خودم نبود دلم آشوب بود هر لحظه فکر می کردم الان است خبر بدی بیاورند. #ادامه_دارد...‌ http://eitaa.com/mashgheshgh313 ╰━━🌷🕊🌺🕊🌷━━╯

🌾 دلم نموده دوباره هوای حضرت مهدی (عج) تمام دار و ندارم فدای حضرت مهدی (عج) 🌼🍃 🌾 اگر که دیده به راهی ، بخوان دعای فرج را ظهور او برساند، خدای حضرت مهدی (عج) 🌼🍃 🕊🌷 أللَّھُمَ ؏َـجِّلْ لِوَلیِڪْ ألْفَـرَج 🌷🕊 #امام_زمان❤️✨ 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊

🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🌹﷽🌹 کتاب_دختر_شینا🌼🕊 خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌼 همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. ✅قسمت :پنجاه 🛑آن روز هم نشسته بودم توی اتاق و داشتم به مهدی شیر می دادم و فکرهای ناجور می کردم که یک دفعه در باز شد و صمد آمد توی اتاق تا چند لحظه بهت زده نگاهش کردم فکر می کردم شاید دارم خواب می بینم اما خودش بود بچه ها با شادی دویدند و خودشان را انداختند توی بغلش. صمد سر و صورت خدیجه و معصومه را بوسید و بغلشان کرد همان طور که بچه ها را می بوسید به من نگاه می کرد و تند تند احوالم را می پرسید. نمی دانستم باید چه کار کنم و چه رفتاری در آن لحظه با او داشته باشم توی این مدت بارها با خودم فکر کرده بودم اگر آمد این حرف را به او می زنم و این کار را می کنم اما در آن لحظه آن قدر خوشحال بودم که نمی دانستم بهترین رفتار کدام است. کمی بعد به خودم آمدم و با سردی جوابش را دادم زد زیر خنده وگفت: باز قهری؟! خودم هم خنده ام گرفته بود همیشه همین طور بود مرا غافلگیر می کرد گفتم: نه چرا باید قهر باشم پسرت به دنیا آمده، خانمت به سلامتی وضع حمل کرده و سر خانه و زندگی خودش نشسته، شوهرش هفتم پسرش را به خوبی راه انداخته بچه ها توی خانه خودمان سر سفره خودمان دارند بزرگ می شوند اصلا برای چی قهر باشم مگر مرض دارم از این همه خوشبختی نق بزنم‌ ، بچه ها را زمین گذاشت و گفت: طعنه می زنی؟! عصبانی بودم گفتم: از وقتی رفتی دارم فکر می کنم یعنی این جنگ فقط برای من تو و این بچه های طفل معصوم است. این همه مرد توی این روستاست چرا جنگ فقط زندگی مرا گرفته؟! ناراحت شد اخم هایش توی هم رفت و گفت: این همه مدت اشتباه فکر می کردی جنگ فقط برای تو نیست جنگ برای زن های دیگری هم هست آن هایی که جنگ یک شبه شوهر و خانه و زندگی و بچه هایشان را گرفته است. مادری که تنها پسرش در جنگ شهید شده و الان خودش پشت جبهه دارد از پسرهای مردم پرستاری می کند جنگ برای مردم هایی هم هست که هفت هشت تا بچه را بی خرجی رها کرده اند و آمده اند جبهه، پیرمردهای هفتاد هشتاد ساله، داماد یک شبه، نوجوان چهارده ساله، وقتی آن ها را می بینم از خودم بدم می آید برای این انقلاب و مردم چه کرده ام هیچ، آن ها می جنگند و کشته می شوند که تو اینجا راحت و آسوده کنار بچه هایت بخوابی و گرنه خیلی وقت پیش عراق کار این کشور را یکسره کرده بود اگر آن ها نباشند تو به این راحتی می توانی بچه ات را بغل بگیری و شیر بدهی؟! #ادامه_دارد... http://eitaa.com/mashgheshgh313 ╰━━🌷🕊🌺🕊🌷━━╯

🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🌹﷽🌹 کتاب_دختر_شینا🌼🕊 خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌼 همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. ✅قسمت : پنجاه و یکم 🛑از صدای صمد، مهدی که داشت خوابش می برد بیدار شده بود و گریه می کرد او را از بغلم گرفت بوسید و گفت: اگر دیر آمدم ببخش بابا جان عملیات داشتیم، خواهرم آمد توی اتاق گفت: آقاصمد مژدگانی بده این دفعه بچه پسر است صمد خندید و گفت: مژدگانی می دهم اما نه به خاطر اینکه بچه پسر است به این خاطر که الحمدﷲ هم قدم و هم بچه ها صحیح و سلامت اند بعد مهدی را داد به من و رفت طرف خدیجه و معصومه آن ها را بغل گرفت و گفت: به خدا یک تار موی این دو تا را نمی دهم به صد پسر فقط از این خوشحالم که بعد از من سایه یک مرد روی سر قدم و دخترهاست. لب گزیدم، خواهرم با ناراحتی گفت: آقا صمد دور از جان چرا حرف خیر نمی زنید صمد خندید و گفت: حالا اسم پسرم چی هست؟ معصومه و خدیجه آمدند کنار مهدی نشستند او را بوسیدند و گفتند: داداش مهدی. 🛑چهار پنج روزی قایش ماندیم روزهای خوبی بود مثل همیشه با هم می رفتیم مهمانی، ناهار خانه این خواهر بودیم و خانه آن برادر با اینکه قبل از آمدن صمد موقع ولیمه مهدی، همه فامیل ها را دیده بودم اما مهمانی رفتن با صمد طور دیگری بود همه با عزت و احترام بیشتری با من و بچه ها رفتار می کردند. مهمانی ها رسمی تر برگزار می شد این را می شد حتی از ظرف چینی و قاشق استیل نو فهمید. روز پنجم صمد گفت: وسایلت را جمع کن برویم خانه خودمان، آمدیم همدان. چند ماه بود خانه را گذاشته و رفته بودم گرد و خاک همه جا را فرا گرفته بود تا عصر مشغول گرد گیری و رفت و روب شدم، شب صمد خوشحال و خندان آمد کلیدی گذاشت توی دستم و گفت: این هم کلید خانه خودمان از خوشحالی کلید را بوسیدم صمد نگاهم می کرد و می خندید گفت: خانه آماده است فردا صبح می توانیم اسباب کشی کنیم فردا صبح رفتیم خانه خودمان. کمی اسباب و اثاثیه هم بردیم خانه قشنگی بود دو اتاق خواب داشت و یک هال کوچک و آشپزخانه، دستشویی بیرون بود سر راه پله ها جلوی در ورودی اما حمام توی هال بود از شادی روی پایم بند نبودم موکت کوچکی انداختم توی حیاط و بچه ها را رویش نشاندم. جارو را برداشتم و شروع کردم به تمیز کردن، خانه تازه از دست کارگر و بنا در آمده بود و کثیف بود با کمک هم تا ظهر شیشه ها را تمیز کردیم و کف آشپزخانه و هال و اتاق ها را جارو کردیم. عصر آقا شمس ﷲ و خانمش هم آمدند، صمد رفت با کمک چند نفر از دوست هایش اسباب و اثاثیه مختصری را که داشتیم آوردند و ریختند وسط هال، تا نصف شب وسایل را چیدیم‌ این خانه از خانه های ما بزرگ تر بود، مانده بودم تنها فرشمان را کجا بیندازیم. #ادامه_دارد...‌ http://eitaa.com/mashgheshgh313 ╰━━🌷🕊🌺🕊🌷━━╯

🤚❣#سلام_امام_زمانم ❣🤚 🌱ای صبحدم همیشه جاوید بیا عطر خوش بوستان توحید بیا... 🌱دلها همه بیتاب شد از غیبت عشق باران شکوفـه های امیـد بیا... #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج🌿🤲 #امام_زمان 💚

🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🌹﷽🌹 کتاب_دختر_شینا🌼🕊 خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌼 همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. ✅قسمت :پنجاه و دوم 🛑صمد گفت:ناراحت نباش، فردا همه خانه را موکت می کنم. فردا صبح زود بلند شدم و شروع کردم به تمیز کردن و مرتب کردن خانه، خانم آقا شمس ﷲ هم کمکم بود، تا عصر کارها تمام شده بود و همه چیز سر جایش چیده شده بود. عصر سماور را روشن کردم چای را دم کردم و با یک سینی چای رفتم توی حیاط، صمد داشت حیاط را آب و جارو می کرد موکت کوچکی انداخته بودیم کنار باغچه، بچه ها توی حیاط بازی می کردند نشستیم به تعریف و چای خوردن. کمی که گذشت صمد بلند شد رفت توی اتاق لباس پوشید و آمد و گفت: من دیگر باید بروم. پرسیدم: کجا؟ گفت: منطقه با ناراحتی گفتم: به این زودی، خندید و گفت: خانم خوش گذشته! یک هفته است آمده ام من آمده بودم یکی دو روزه بر گردم فقط به خاطر این خانه ماندم الحمدلله خیالم از طرف خانه هم راحت شد اگر بر نگشتم سقفی بالای سرتان هست. خواستم حرف را عوض کنم گفتم: کی بر می گردی؟ سرش را رو به آسمان گرفت و گفت: کی اش را خدا می داند اگر خدا خواست بر می گردم اگر هم برنگشتم جان تو و جان بچه ها، داشت بند پوتین هایش را می بست مثل همیشه بالای سرش ایستاده بودم زن برادرش را صدا کرد و گفت: خانم شما حلال کنید این چند روزه خیلی زحمت ما را کشیدید‌ تا سر کوچه با او رفتم، شب شده بود کوچه تاریک و سوت و کور بود‌ کمی که رفت دیگر توی تاریکی ندیدمش. 🛑یک ماهی می شد رفته بود من با خانه جدید و مهدی سرگرم بودم. خانه های توی کوچه یکی یکی از دست کارگر و بنا در می آمد و همسایه های جدیدتری پیدا می کردیم آن روز رفته بودم خانه همسایه ای که تازه خانه شان را تحویل گرفته بودند برای منزل مبارکی که خدیجه آمد سراغم و گفت: مامان بیا عمو تلفن زده کارت دارد. مهدی را بغل گرفتم و نفهمیدم چطور خداحافظی کردم و رفتم خانه همسایه دیوار به دیوارمان، آن ها تنها کسانی بودند که در آن کوچه تلفن داشتند برادر شوهرم پشت تلفن بود. گفت: من و صمد عصر داریم می آییم همدان، می خواستم خبر داده باشم خیلی عجیب بود. هیچ وقت صمد قبل از آمدنش به ما خبر نمی داد دل شوره بدی گرفته بودم‌. #ادامه_دارد...‌ http://eitaa.com/mashgheshgh313 ╰━━🌷🕊🌺🕊🌷━━╯

🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃🔅🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🔅 🍃 🌹﷽🌹 کتاب_دختر_شینا🌼🕊 خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌼 همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. ✅قسمت : پنجاه و سوم 🛑هیچ وقت صمد قبل از آمدنش به ما خبر نمی داد دل شوره بدی گرفته بودم. آمدم خانه، دست و دلم به کار نمی رفت. یک لحظه خودم را دلداری می دادم و می گفتم اگر صمد طوری شده بود ستار به من می گفت لحظه دیگر می گفتم نه حتما طوری شده آقا ستار می خواسته مرا آماده کند. تا عصر از دل شوره مُردم و زنده شدم به زور بلند شدم و غذایی بار گذاشتم و خانه را مرتب کردم کم کم داشت هوا تاریک می شد دم به دقیقه بچه ها را می فرستادم سر کوچه تا ببینند بابایشان آمده یا نه خودم هم پشت در نشسته بودم و گاه گاهی توی کوچه سرک می کشیدم. وقتی دیدم اینطور نمی شود بچه ها را بر داشتم رفتم نشستم جلوی در، صدای زلال اذان مغرب توی شهر می پیچید اشک از چشمانم سرازیر شده بود به خدا التماس کردم : خدایا به این وقت عزیز قسم بچه هایم را یتیم نکن. مهدی هنوز درست و حسابی پدرش را نمی شناسد خدیجه و معصومه بدجوری بابایی شده اند. ببین چطور بی قرار و منتظرند بابایشان از راه برسد خدایا شوهرم را صحیح و سالم از تو می خواهم این ها را می گفتم و اشک می ریختم یک دفعه دیدم دو نفر از سر کوچه دارند توی تاریکی جلو می آیند. یکی از آن ها دستش را گذاشته بود روی شانه آن یکی و لنگان لنگان راه می آمد کمی که جلوتر آمدند شناختمشان. آقا ستار و صمد بودند، گفتم: بچه ها بابا آمد و با شادی تند تند اشک هایم را پاک کردم‌ خدیجه و معصومه جیغ و دادکنان دویدند جلوی راه صمد و از سر و کولش بالا رفتند. صدای خنده بچه ها و بابا گفتنشان به گریه ام انداخت‌. دویدم جلوی راهشان، صمد مجروح شده بود این را آقا ستار گفت پایش ترکش خورده بود چند روزی هم در بیمارستان قم بستری و تازه امروز مرخص شده بود دویدم توی خانه، مهدی را توی گهواره اش گذاشتم و برای صمد رختخوابی آماده کردم بعد برگشتم و کمک کردم صمد را آوردیم و توی رختخواب خواباندیم. بچه ها یک لحظه رهایش نمی کردند معصومه دست و صورتش را می بوسید و خدیجه پای مجروحش را نوازش می کرد. آقا ستار داروهای صمد را داد به من و برایم توضیح داد هر کدام را باید چه ساعتی بخورد. چند تا هم آمپول داشت که باید روزی یکی می زد. آن شب آقا ستار تا صبح خودش از صمد پرستاری کرد اما صبح رفت. 🛑نزدیکی های ظهر بود داشتم غذا می پختم صمد صدایم کرد معلوم بود حالش خوب نیست، گفت: قدم کتفم بد جور درد می کنه بیا ببین چی شده ، بلوزش را بالا زدم دلم کباب شد پشتش به اندازه یک پنج تومانی سیاه و کبود شده بود. یادم افتاد ممکن است بقایای ترکش های آن نارنجک باشد وقتی که با منافق ها درگیر شده بود‌. #ادامه_دارد...‌ http://eitaa.com/mashgheshgh313 ╰━━🌷🕊🌺🕊🌷━━╯