🌾🌿🌾 بر چه اساسی پیامبر (ص) و ائمه معصوم (ع) در حق برخی افراد شفاعت می‌کنند؟ 🔹شفاعت پیامبر(ص) و دیگر اولیای الهی بر اساس قانون وساطت شكل می‌گیرد؛ قانونی كه خداوند در عرصۀ طبیعت نیز جاری كرده است. برای نمونه خداوند به وسیلۀ آب انسان‌ها را سیراب می‌كند و به واسطۀ خورشید به آن‌ها نور و گرما می‌رساند. از این رو حضرت حق كه می‌خواهد روح و جان و قلب ما را از معارف وحیانی سیراب كند، پیامبران و اولیای الهی را واسطۀ فیض قرار می‌دهد و بخشی از الطافش را از طریق ایشان به ما می‌رساند. البته اگر كسی معتقد است كه ایشان به شكل مستقل می‌توانند كسی را شفا دهند یا شفاعت كنند، در دام شرك افتاده و باید اندیشۀ خود را اصلاح كند و از هرگونه غُلو كردن دربارۀ این شخصیت‌های توحیدی بپرهیزد. درمقابل، انكار كردن و نادیده گرفتن مقامات والای این رادمردان سزاوار نیست و موجب دور افتادن آدمی از معرفت حق می‌شود. کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۱۶، صص ۵۳۰-۵۲۹. #پرسش‌ازمشکاة #کتاب_مشکاة_جلد16 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌# کانال  راه خدا⇩⇩⇩ @masirkhoda ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🌿🌾🌿 🔰-چرا با وجودی‌که خداوند خیرخواه انسان‌هاست، در برخی آیات قرآن نسبت اضلال به خدا داده شده و گفته شده که خدا هر که را بخواهد گمراه می‌کند: «تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ»؟ 🔹ضلالت به شكل ایجابی دربارۀ خداوند سبحان به كار نمی‌رود؛ بلكه ضلالت در نسبت با خداوند سبحان به معنای فقدان هدایت است. خداوند هادی است و وجود را به طور فراگیر هدایت می‌كند: قَالَ رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَى كُلَّ شَی‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى. گفت: پروردگار ما كسى است كه هر چیزى را آفرینشی سزاوار او داده، سپس هدایت فرموده است. پس از این هدایتِ فراگیر، نوبت به هدایت ویژۀ انسان‌ها می‌رسد. خداوند انسان‌ها را به واسطۀ عقل درونی و پیامبران هدایت كرده است. بنابراین هدایت تشریعی بعد از هدایت تكوینی نصیب انسان شده است و آدمیان در سایۀ این نوع هدایت به رشد و كمال می‌رسند.  حال، آن دسته از انسان‌هایی كه با اختیار خود از هدایت عمومی خدا روی برمی‌گردانند و پا در خط انبیا نمی‌گذارند، خود را از نعمت هدایت محروم می‌كنند و به گمراهی دچار می‌شوند. خداوند دست مِهر و لطف خود را از سر چنین كسانی برمی‌دارد و آنان را به حال خود می‌گذارد. همین به حال خود واگذاشتن و هدایت نكردن، اضلال الهی نام دارد؛ اضلالی كه مسبّب اصلی آن خودِ انسان گمراه است. کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۱۶، ص۲۷۱. #پرسش‌ازمشکاة #کتاب_مشکاة_جلد16 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌# کانال  راه خدا⇩⇩⇩ @masirkhoda ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌