#یادداشت_روز #در_باب_طلبگی #از_کی_شروع_کنیم وقتی به مدارس علمیه می روم و در جمع طلاب عزیز مطالبی را با هدف #انگیزه_بخشی و تبیین رسالت های طلبگی بازگو می کنم، بالاتفاق چنین #سوالی به ذهنشان خطور می کند که از چه زمانی و از کجا و چگونه باید کار طلبگی را شروع کنند. ( گرچه می دانم که این حاصل جوی است که خودم ایجاد کرده ام و می دانم که به همان سرعت این حرارتشان نیز سرد خواهند شد و دیگر پیگیر نخواهند شد) این اشتیاق طلاب به #شروع_کار_طلبگی در سطح یک و دو همان چیزی است که مایه نگرانی #مدیران مدارس علمیه است. آن ها معتقدند با ارائه این سخنان، طلاب گرامی برای انجام کارهای طلبگی و خدمت به جامعه احساس ضرورت کرده و قبل از اینکه دوران تحصیلشان به #پایان برسد و به اصطلاح میوه ای رسیده و آماده چیدن شوند، از شاخه جدا شده و #تمرکز لازم برای تحصیل را از دست بدهند. چه بسا این نگرانی در فکر نگارنده نیز وجود دارد که چنین پیامدی در واقع هم رخ بدهد و چنین اعتقادی در عالم خارج نیز اتفاق بیفتد. لذا باید گفت آنچه خروجی مطالب ما برای تبیین #نقشه_راه_مسیر_طلبگی را تشکیل می دهد و باید مشت طلاب را پر کند تنها #هدف_گذاری و تعیین #چشم_انداز_طلبگی است، نه پرداختن به حواشی و موضوعات جنبی طلبگی قبل از اتمام دوران مهم تحصیل. چرا که به فرموده مقام معظم رهبری و همچنین باور راسخ ما: بی مایه فطیر است. شاید بپرسید هدف گذاری تنها بدون تلاش برای آموختن #مهارت های لازم برای تحقق هدف چه فایده ای دارد؟ جواب ساده و کاربردی است. شما وقتی می خواهید یک ماشین ناشناخته بخرید، با خود می اندیشید که آیا دیگران اصلا چنین ماشینی را دیده اند؟ اما وقتی توجه شما به آن جلب می شود در هر کوچه و خیابانی خواهید دید که چقدر از این نوع ماشین فراوان است و شما تا بحال اصلا ندیده اید. این همان #فایده_هدف_گذاری و تعیین جهت در طلبگی است. پس نیاز نیست در سطح یک و دو کاری غیر از تحصیل انجام دهید. فقط #جهت_گیری کنید. @masirtalabe