ظهور بسیار نزدیک است حیدر بادنور: #سیر_سلوک_خودسازی بسم الله الرحمن الرحیم وقتی روح انسان از بدن خارج می شود،  حالتی پیدا می کند که راه های دور را می بیند، دید قوی می شود و تمام کرات را می بیند، اولیای خدا  برای همیشه می بینند، اما غير آنها برای چند لحظه همه ی حقایق را می بینند و لذا همه افراد حضرت علی علیه السلام که یکی از حقایق است را مشاهده می کنند. اما اینکه چطور هزاران نفر در یک زمان می توانند حضرت علی علیه السلام را بالای سرشان ببینند، در روایت می فرمايند: همان طور که در یک لحظه چند میلیارد نفر در زمين خورشید را می بینند، با اين که خورشید بالای سر آنها نمی آید،  ولی آنها خورشید را می بینند. لذا در روایت نداریم که بالای سرشان می روند البته خواص ممكن است امامشان بالای سرشان برود، اما در روایت این هست فردی که می میرد همه ی حقایق و معصومین علیه السلام و ملائکه را مشاهده می کند. بعضی از خوبان از اصحاب پیغمبر که ما هم به خوبی می‌شناسیم آنها را، وقتی که ایستاده بودند نگاه می‌کردند و خیلی هم مطیع بودند، نگاه می‌کردند می‌دیدند فاطمه‌ی زهرا این طور دارند اذیّت می‌کنند و علی هیچ نمی‌گوید، دلشان یک چیز واقع شد که خودشان دفع کردند، این ارتداد است خودش، ضعیف ارتداد است. وقتی انسان به حرمهای مطّهر خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام یا حتّی امامزاده ها مشرّف می شود نباید تنها به فکر ثواب باشد. چون ما نمی دانیم ثواب چیست‌؟ بلکه باید به این فکر باشد که آمده ام نگاه کنم مثلاً چرا حضرت رضا علیه السلام این مقدار نزد خدا و خلق محترم است برای اینکه رضا بود. معنی سلام پروردگار تنها درود تشریفاتی که بین دو دوست ردّ و بدل می شود نبوده و بلکه منظور سلامت قرار دادن آنها از نواقص روحی و ارجاس در عالم قیامت و سلامتی روح و روان و دین و آخرت آنها و غیره می باشد و از این بالاتر آنکه خدای تعالی در قرآن به پیامبران اولوالعزم یک مرتبه بیشتر سلام نفرموده ولی طبق روایتی به سادات در قرآن دو مرتبه سلام گفته است. اِذن پروردگار یعنی چه؟ یعنی کلمات خدا راهنمای این شخص باشه! سخنان پروردگار راهنمای این شخص باشه! از کلمات دیگران استفاده نکند. فلان قطب مثلا یک سلسله از تصوف و به عنوان مثال مطالبی که می گوید و از ناحیه خودش می گوید و بدعت گزاری است اینطور نباشد چون اون اذن پروردگار نیست، به اذن پروردگار نیست! اذن پروردگار همین دستوراتی است که در قرآن مجید و معصومین علیهم السلام در ضمن کلمات بیان کردند. ذاتاً مخلوق ، هالک است ، از بین رفتنی است. یعنی ظرف شکستنی است مگر کسی آنرا نگهدارد مخلوق وابسته است ما وابسته به موجودی هستیم که او نگهدارنده ماست. معنای دیگری هم ممکن است داشته باشد یعنی هر چیزی که وجههٔ خدایی داشته باشد ماندنی و ماندگار است. كلام كه از حضرت رضا (عليه السلام) نقل شده اين است: كسى كه مخلوق را شكر نكند و براى كار خوبى كه براى او كرده اند تشكّر نكند و اظهار محبّت نكند، اين شخص شاكر خدا هم نيست. علّتش اين است كه ممكن است كسى دائما سرش را به سجده بگذارد و خدا را شكر كند امّا خوبيهاى مردم را نديده بگيرد، اينكه مى گويند كسى كه مخلوق را شكر نكند خدا را هم شكر نكرده، منظور اين است كه روحيه اش اين باشد كه انسان فكر كند همه ى مردم بايد خدمتگزار او باشند، او بايد آقاى مردم باشد و هر كسى هر كارى كه برايش كرده وظيفه اش را انجام داده پس ديگر مسأله اى نيست اما خدای تعالی از مومنین بخصوص افرادی که می خواهند به کمال برسند و ترقی روحی بکنند خواسته که اگر افرادی به آنها محبت کردند، به اندازه توانشان محبتهای آنها را جبران کنند. به طور کلی هرکس هر محبتی به انسان کرد، باید انسان در مقابلش بیشتر از او محبت و تشکر کند و اظهار محبت نماید، چون هیچ چیز جبران محبت را نمی کند جز محبت. اگر شوق باشد، اگر طلب باشد، اگر عشق باشد، این سربالائیها به چیزی حساب نمی‌آیند باید سالک الی الله بکوشد که به انقباض و انبساط و کشف و شهود و کرامات و غیبگوئی توجه نکند و صد در صد به فکر کمالات روحی باشد و بالاخره این‌ها یعنی این انقباضها و انبساطها نباید سالک الی الله را از مقصد که همان کمالات روحی است، باز بدارد و بلکه او باید سرش را به زیر بیندازد و به سیر خود دائماً ادامه دهد. انقباض مربوط به گناه و انبساط مربوط به کار خوبی است که انجام داده است ولی برای سالک الی الله انقباض لازم است زیرا این دو حالت علامت حرکت و سیر است. اگر این دو حالت نباشد، معلوم است که سالک الی‌الله حرکتی ندارد. اگر انقباض نباشد، قدر انبساط دانسته نمی‌شود و انقباض و انبساط برای سالک الی الله کار خدا است. احیا به معنای زنده نگه داشتن یا زنده کردن و بیشتر به این معناست که روحتون را زنده کنید.