نه عجله 🏃‍♂ نه کندی 🚶‍♂ خیلی از اوقات عجله در تربیت و خیلی از اوقات کندی در تربیت، خودش باعث میشود که ما لطمات جبران ناپذیری بخوریم. در روایات شروع نماز خواندن از هفت سالگی باید اتفاق بیافتد و بهتر است که شروع بشود. نه با اجبار. ✅ بهتر است که پدر و مادر سعی کنند که بچه از هفت سالگی کم کم نمازش را بخواند. ❌ حالا اگر این کار را نکنند... برای مثال خانمی میگفت که من الان فرزندم پانزده سالش است. دخترم، چندین سال است به سن تکلیف رسیده است، گفتم اصلا اذیتش نکنم، خیلی به او اجبار نکردم، گفتم خودش علاقه‌مند بشود. الان ۱۵ سالش هست، به او می‌گویم نماز بخوان، میگوید، نمیخوانم به تو چه! اینجا من چه کار کردم؟ کندی در آموزش داشتم، نه اصلا کندیِ در تربیت داشتم! من اصلا هیچ اقدامی انجام ندادم برای نمازخوان شدنش! یک موقع هایی هم ما عجله در تربیت داریم. یعنی مثلا میخواهیم بچه‌ی شش، هفت ساله‌ی ما اندازه سطح، درک و شعور ما بفهمد و درست بتواند نمازش را ادا بکند و کامل و با حضور قلب نماز بخواند. همین عجله در تربیت باعث میشود، من فشار بیاورم بر فرزندم. "عه اینجا را اشتباه گفتی، این مغضوبت را اشتباه گفتی، رکعاتت را اینطور خواندی، حالا شک کردی، حالا فلان..." خود این باعث میشود که بچه همان ابتدا زده بشود. یعنی چه کندی، و چه عجله در تربیت، خودش باعث میشود که آن آموزش محقق نشود. ✅ بنابراین آموزش نماز مقطعی نیست. 📚 خانم دکتر فیاض #دعوت_به_نماز 🆔 @masjedaboolfazl