#محفل_شبانه #تفسیر_قرآن #بیان_روایت درباره ی همین قاعده ( زِیادة الْمُبَانِيّ تَدُلُّ عَلَی زِیادة الْمَعَانِي) یک روایت هم بشنویم- در تفسیر برهان نوشته است: 🔹مورچه-همان مورچه ای که در قرآن کریم آمده که با حضرت سلیمان علیه السلام حرف زد- به حضرت سلیمان گفت:" شما بالاترید یا پدرتان؟" ایشان گفتند: پدرم مورچه این قاعده را که گفتیم می دانست، پرسید پس چرا حروف نام پدرتان (یعنی داوود)، از حروف نام شما (یعنی سلیمان)، کمتر است؟ داوود=۵حرف وَ سلیمان=۶ حرف مورچه این قانون را می دانست، گفت شما که می گویید پدرم بهتر هستند، پس چرا نام پدرتان از نام شما یک حرف کمتر دارد؟ حضرت سلیمان گفتند: نمی دانم! ❗️مورچه از حضرت سلیمان سوال کرد ایشان گفتند نمی دانم! مورچه گفت من می دانم جواب این سوال این است که: نام پدرتان داوود از دو کلمه ی "داء" وَ "وود" گرفته شده است. "داء" یعنی درد "وود" هم یعنی محبت یعنی "درد شان را با محبت درمان می کرده اند" داوود؛ خوب اسمی ست! پدرتان دردهایشان را با محبت درمان می کرده اند. @masjedferdos

#محفل_شبانه #بیان_روایت #شیخ_محمد_خانکی #مسجد_جامع_حضرت_علی_بن_موسی_الرضا_علیه_السلام 📌امشب روایتی درباره ی سخن مردم وَ نکوهش تحت تاثیر آن قرار گرفتن بیان می کنیم: 🔹الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لجابرِ بنِ يزيدَ الجُعفيِّ ـ : إن مُدِحتَ فلا تَفرَحْ، و إن ذُمِمتَ فلا تَجزَعْ و فَكِّرْ فيما قيلَ فيكَ، فإن عَرَفتَ مِن نَفسِكَ ما قيلَ فيكَ فَسُقوطُكَ مِن عَينِ اللّه ِ جَلَّ و عَزَّ عِندَ غَضَبِكَ مِنَ الحَقِّ أعظَمُ علَيكَ مُصيبَةً مِمّا خِفتَ مِن سُقوطِكَ مِن أعيُنِ النّاسِ، و إن كُنتَ على خِلافِ ما قيلَ فيكَ فثَوابٌ اكتَسبتَهُ مِن غَيرِ أن يَتعَبَ بَدَنُكَ و اعلَمْ بأنّكَ لا تكونُ لنا وَلِيّا حتّى لَوِ اجتَمعَ علَيكَ أهلُ مِصرِكَ و قالوا : إنّكَ رجُلُ سَوءٍ لَم يَحزُنْكَ ذلكَ، و لَو قالوا: إنّكَ رجُلٌ صالِحٌ لَم يَسُرَّكَ ذلكَ و لكنِ اعرِضْ نَفسَكَ على كِتابِ اللّه؛ فإن كنتَ سالِكا سَبيلَهُ، زاهِدا في تَزهِيدِهِ، راغِبا في تَرغيبِهِ، خائفا مِن تَخويفِهِ، فاثبُتْ و أبشِرْ، فإنّهُ لا يَضُرُّكَ ما قيلَ فيكَ، و إن كنتَ مُبائنا للقُرآنِ فما ذا الّذي يَغُرُّكَ مِن نَفسِكَ ؟ ! 🔹امام باقر عليه السلام ـ به جابر بن يزيد جعفى ـ فرمودند: اگر ستايش شدى، شاد مشو وَ اگر نكوهش شدى، بي تابى مكن وَ پيرامون آنچه درباره تو گفته شده است بيانديش. اگر ديدى كه آنچه گفته اند در تو هست، مصيبت افتادن از چشم خداوند عزّ و جلّ، به سبب خشمناك شدنت از حقيقت، بزرگتر از مصيبت افتادنت از چشم مردم است كه از آن مى ترسى وَ اگر خلاف آن چيزى باشى كه گفته اند، اين خود ثوابى است كه بى رنج به دست آورده اى. وَ بدان كه تو دوست [وَ پيرو] ما نيستى مگر آن گاه كه اگر همه ی همشهريانت بر ضد تو همداستان شوند و بگويند: تو مرد بدى هستى، اين سخن تو را اندوهگين نسازد وَ اگر بگويند: تو مرد خوبى هستى، اين سخن شادمانت نگرداند. بلكه خودت را با قرآن بسنج، اگر پوينده راه آن بودى و به آنچه به بى اعتنايى بدان فراخوانده است بى اعتنا وَ به آنچه بدان ترغيب كرده است راغب بودى، پس پايدارى كن و خوش باش؛ زيرا كه آنچه درباره ی تو گفته شده به تو زيانى نرساند وَ اما اگر از قرآن جدا بودى، چرا بايد فريب نفست را بخورى؟! (تحف العقول، صفحه ی ۲۸۴) @masjedferdos