یک سؤال: چرا به عالم میگن عالم کبری؟ چرا نمی‌گن عالم کبیر؟ یه توضیح مختصر عرض می‌کنم، کبیر و کبری هر دو در لغت معنی بزرگ و عظیم می‌دند، اما در مفهوم زمین تا آسمان تفاوت دارند، کبیر اسم مذکر است و کبری اسم مؤنث، وقتی میگیم کبیر یعنی چیزی که بزرگه اما حدودش مشخصه، حالا چه شخصیتی باشه و چه غیر شخصیتی، مثلاً وقتی می‌گیم امیرکبیر معلومه که این لقب برای چی به او داده شده، خدماتش معلوم هست، حدود و ثغورش مشخص هست، وقتی می‌گیم کبیر در ذهنمون یه حدودی مشخص هست... اما کبری، حدود کبری نامحدود هست، مثلاً به قول آقا مهدی وقتی می‌گیم محشر کبری، معلوم نیست این وسعت کبری چقدره، وقتی می‌گیم عالم کبری معلوم نیست حدودش کجاست، فقط می‌دونیم باید خیلی وسیع باشه، کبری غیر از وسعت در طول هم ارتقاء پیدا می‌کنه، ملاصدرا بهش می‌گه حرکت اشتدادی، اشتداد از شدت میاد، یعنی کبری حرکت می‌کنه در طول و عرض، از طول و عرض وسعت پیدا می‌کنه... نکته دیگه‌ای که در مورد کبیر و کبری خیلی مهمه اینه که کبیر زاینده نیست، اسم مذکر زاینده نیست، اما کبری چون اسم مؤنث هست زاینده است، زایش داره، حالا یعنی چه زایش داره و زاینده است؟ یعنی جهان هستی دائم در حال گسترش هست، دانشمندان کشف کرده‌اند که کهکشانها دائم در حال انبساط هستند، دائم ستارگان جدیدی متولد می‌شن... حالا حیرت زده می‌شید اگه بگم چیزی که الآن دانشمندان کشف کرده‌اند، ۱۴۰۰ سال پیش خداوند در قرآن فرموده، کهکشانها دائم در حال گسترش هستند، اینو تازه فهمیده‌اند، تئوری نسبیت اینشتن هم بر همین اساس هست، عالم کبری دائم در حال زایش و بزرگ شدن هست، این در قرآن هم اومده: بسم الله الرحمن الرحیم «وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ» (ذاريات/۴۷) (ما آسمانها را با قدرت بنا كرديم و همواره آن را وسعت می‌بخشيم. (بسط می‌دهيم) ببینید این عالم کبری است که دائم در حال زایش هست وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى #حبیب_الله_یوسفی