💠 اهتمام به #مساجد و سنّت پیش نمازى: ✅ به #مساجد، باید خیلى اهتمام بشود. من به این سنّت پیش نمازى، خیلى معتقدم؛ ... پیش نمازى، یعنى آدم، مسجد را واقعا، محلّ کار خودش بداند؛ قبل از وقت، حتّى قبل از دیگران، به آنجا برود و اوضاع #مسجد را ببیند؛ اگر اشکالاتى در وضع ظاهرى #مسجد هست، برطرف کند؛ سجّاده اش را پهن نماید و منتظر مردم بماند که بیایند؛ با یک یک افرادى که مى آیند، تا آنجایى که مى تواند، تماس بگیرد؛ به آنها محبّت بکند؛ از آنها احوالپرسى نماید؛ اگر مشکلى دارند، در آن حدّى که برایش میسور است، برطرف کند؛ نه اینکه پادوى کارهاى خدماتى مردم بشود؛ ... در آنجا بنشیند و مردم، به او مراجعه بکنند؛ درد دل بکنند؛ خودش را بر مردم عرضه کند؛ در معرض مراجعات مردم قرار بدهد؛ نماز را که تمام کرد، براى مردم، مسئله و تفسیرى بگوید؛ حرفى بزند و بلند شود و بیرون برود؛ یعنى اینطور، ساعتى از وقت خودش را در اینجا صرف بکند. به نظر من، اینطور پیش نمازى، یک فرد خیلى مفید و مؤثّر و بابرکت و جلب کنندۀ عواطف است. در سایۀ چنین پیش نمازى است که وقتى او، به آن کسانى که با #مسجدش سر و کار و رفت و آمد دارند حتّى کسانى که وقت هم نمى کنند به #مسجد بروند؛ امّا - دورادور مى دانند و از دیگران شنیده اند که این آقا، چه آقاى خوبى است اشاره کند که فلان کار باید انجام بگیرد، نه بودجه مى خواهد؛ نه - قدرت قانونى مى خواهد و نه بخشنامه لازم دارد؛ آن کار، طبق نظر و گفتۀ او، انجام خواهد گرفت!