🌱 لا معبودا سواک🌱 @masture

. برای هر نویسنده‌ای روزی هست که یک پاراگراف که سهل است، یک خط هم نمی‌تواند بنویسد. اسمش را گذاشته‌اند «انسداد ذهنی». #آن_لاموت توی کتاب «پرنده به پرنده» نوشته تنها درمان مؤثرش خواندن و خواندن است به قدری که ذهنتان از کلمه انباشته شود و سرریز کند. #پرنده_به_پرنده @masture

. #کاترین آن جونز در «راه داستان» چند جملهٔ طلایی دارد که خیلی وقت بود بهشان نیاز داشتم: تجربه به من نشان داده که برای نوشتن شهامت لازم است، چه اولین کارتان باشد چه پنجاهمین کار! نوشتن نه به معنای غلبه بر ترس، که به معنای ادامه دادن به‌رغم ترس است. . در واقع، ترس باعث تنش می‌شود که لازمهٔ هر فرآیند خلاقه‌ای است. لذا به ترس اعتماد کنید. وجود آن به این معناست که در مسیر درست هستید. @masture

مقادیری خودم رو فحش دادم که چرا خرید این کتاب رو از فروردین‌ماه تا الان به تعویق انداختم.

. آخر شبی، دارم چت‌های دخترم با دوستش رو می‌خونم. برام جالب بود که از کِی توجه کرده که من «می» استمراری رو جدا از فعل می‌نویسم و قص علی هذا. گمونم برخلاف مامانش به ویراستاری علاقه داره. قربون اون دسبندت و کتابی نوشتنت😂 #شاید_ویراستار_آینده

این استوری‌ها رو برای دوستانی می‌ذارم که اینستاگرام نمیان.

🔆🔆🔆🔆🔆 حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی): توصیه من به خواهران و دختران عزیزم این است که: ◻️ معلومات و آگاهی هایتان را بیشتر کنید. 🔸 مطالعه؛ 🔸 دقّت؛ 🔸 تحقیق؛ 🔸 درس؛ ◻️ ورود به مسائل مورد ابتلای روز ◻️ و اهتمام به کارهای دینی، جزو وظایف حتمی و مسلّمی است که امروز زنان کشور باید مثل مردان، خود را موظّف به انجام آنها بدانند. 1375/6/28

. اینه قدرت ایمان. . یک‌تنه بین اون همه شعار... دمت گرم @masture

. دوستان برای چی سوگواری راه انداختید؟ به خدا قسم توی این شکست نشانه‌ست. طارمی تنها کسی بود که مقتدرانه پای عقیده‌ش ایستاد و مجاهدانه بازی کرد و گل زد. وگرنه سردار آزمون هم بود. این رو ببینید. نه اون 6 تا گل رو. جمع کنید خودتونو ببینم. @masture

. رولان بارت نوشته: «آنکه حرف می‌زند همانی نیست که می‌نویسد و آنکه می‌نویسد همانی نیست که هست.» چند وقت پیش رفتم شهر و دیاری برای دیدار دوستانی که ماه‌ها و سالها ارتباط مجازی داشتیم. یکی در میان می‌گفتند چرا این‌قدر چهرهٔ جدی‌ای داری؟! با تصوری که از من ساخته بودند، همخوان نبودم. با بعضی‌هاشان ساعت‌ها خوش‌و‌بش کرده و خندیده بودم. اما من آن کلماتی نبودم که روی صفحهٔ موبایلشان نشسته بود. توی پروژه‌ها و همکاری‌های گروهی هم بوده‌اند کسانی که ملامتم می‌کردند: «کمتر دل بسوزان، همه را که نمی‌شود راضی نگه داشت.» آن‌ها هم با بخشی ناچیز از وجود من گمان می‌بردند دلسوز جهان و جهانیانم. . توی عمر سی و چندساله‌ام، کم ندیدم آدم‌هایی که در نگاه اول، کم از انسان آرمانی رویاهایم نداشتند ولی نگاه‌ها و دیدارهای بعدی هر چه ساخته بودم را فرو ریخت. آدمهایی بودند که اعتماد کردم و جفا کردند. دوستانی که غمشان را خوردم و زخم زدند. نویسندگانی که غبطه خوردم به قلم‌شان اما گفته‌هایشان حالم را به هم زد. نامدارانی که سخن می‌راندند و قلم‌شان کلماتی می‌نوشت که از آنِ خودشان نبود و قلبشان باور نداشت. خلاصه بودند و هستند و تمامی ندارند... . به هرحال آدم می‌تواند کلماتی که می‌گوید و می‌نویسد نباشد، می‌شود توی بیوی اینستاگرامش بنویسد: «شیعه‌ای کنج این عالم یا صلح‌طلبی کنج آن یکی عالم». از حسین دم بزند، از دموکراسی و برابری. برای آزادی یقه بدرد، آدم بکشد، زن و مرد و کودک. و سرمستانه شعار بدهد «بزنید و بکشید، آزادی نزدیک است.» و آزادی نزدیک باشد اما نه آنی که کلمهٔ آزادی است، بلکه همانی که آنها را از پوستین قبلی‌شان بیرون می‌کشد و رها می‌کند و به نمایش می‌گذارد. و به گمانم بارت حق می‌گوید: «هیچکس آنی نیست که می‌گوید و می‌نویسد...». @masture

هر روز بنویسید و این یکی از دشوارترین کارهای دنیاست. هر روز کاری را انجام دادن. نوشتن باید به اندازه مسواک‌زدن، غذا خوردن، خوابیدن و کارهایی تا این اندازه روزمره و همیشگی، در زندگی یک نویسنده تکرار شود. واقعاً باید خودمان را به روزانه‌نویسی عادت دهیم. باید سربازصفر کلمات باشیم. خدمت‌گزار دائمی‌شان. و این جمله فیلیپ پولمن، نویسنده درخشان و برجسته داستان‌های کودکان‌ونوجوانان را از یاد نبریم: داستان ارباب است و نویسنده خدمتگزارش. @masture

لطفاً بازنویسی هم جدی بگیرید، بازنویسی ته نداره.