.
یک‌سال گذشت و حالا نوبت برنامه‌ریزی سال بعده. این قسمت «سال جدید» همیشه برام جذابه.
باید عرض کنم که به هفتاد درصد اهداف پارسال رسیدم. اون سی درصد باقیمونده هم صرفا بخاطر تنبلی خودمه و بس.
#برنامه_ریزی
@masture
.
سلام و رحمت به همگی. صبح شنبه‌تون به‌خیر.
خب! قبل از اینکه وارد بحث برنامه‌ریزی بشیم اول باید دربارهٔ مغز و کارکردش بدونیم. این بخش مهمیه پس حسابی دل بدید.
🔶 تا حالا شده که اهدافتون رو لیست کرده باشید، واسه‌ش برنامه‌ریزی هم کرده باشید اما ته پایبندی‌تون به اون برنامه‌ریزی یه هفته هم نشده باشه؟
🔷 شده که برنامه ریخته باشید توی ساعت مشخصی کتابی بخونید یا وظیفه‌ای در راستای رسیدن به هدفتون انجام بدید اما به‌جاش رفته باشید پرسه‌زنی مجازی یا هرکار غیرضروری‌ای؟
🔶 و قطعا حس کردید که مثل گذشته‌ها نمی‌تونید غرق انجام یه‌کاری بشید و ازش حظ ببرید.
بیاین تا بگم چرا این اتفاقات می‌افته.
#برنامه_ریزی
@masture
مستوره | فاطمه مرادی
.
٣. دوپامین: به زبون ساده و خودمونی، ایشون یه هورمون ترشح لذت هستن. البته تعریف علمی‌ش متفاوته ولی کارکردش همینه. شما هرکاری انجام بدی که منتهی به پاداش بشه، دوپامین ترشح می‌شه. مثلا اون قدیم‌ندیم‌ها که بچه بودیم، بازی کردن، بستنی خوردن، سوباسا و آنه‌شرلی دیدن لذت‌بخش بود. الان هم اسکرول صفحه‌های مجازی، دیدار و گفتگو با آدمهای موردعلاقه، تیک زدن اهداف و الا ماشاءالله فعالیتهای لذت‌بخش هست که منتج به ترشح دوپامین می‌شن.
#دوپامین بده؟ نه اصلا. یه هورمون مهم و ضروریه که اگر نباشه لذت بردن از زندگی مختل می‌شه. مثلا آدمهایی که افسردگی رو تجربه کردن می‌دونن که یه روزهایی از هیچ نعمتی لذت نمی‌برن. نه از خانواده، نه از عشق، نه کتاب، نه غذا. تموم علاقه‌مندی‌های سابق که خدای لذت و سرخوشی بودن می‌شن عین گچ دیوار. سرد و بی‌روح. بی هیچ کِیْفی. اینجور مواقع دوپامین رفته که رفته و روانپزشکها مجبورند دارویی تجویز کنند تا مغز دوباره ترشح دوپامین رو از سر بگیره.
خب پس چرا بهش اشاره کردم؟ برای اینکه کار از جایی خراب می‌شه که ماها اجازه می‌دیم دوپامین به اشتباه ترشح بشه و اعتیاد ایجاد کنه. چطوری؟ می‌گم.
فلسفهٔ ساخت شبکه‌های مجازی ایجاد وابستگی و سر زدن‌های مکرره. هر باری که شما به این صفحه‌ها سر می‌زنید، دوپامین ترشح می‌شه. چون دارید لذت می‌برید. بعد از مدتی اعتیاد پیدا می‌کنید و تعداد دفعاتی که شبکه‌های مجازی‌تون رو چک می‌کنید بیشتر می‌شه. حالا اگه همیشه کارهایی رو انجام بدید که دوپامین فوری ترشح می‌کنه، عادت می‌کنید به داشتن سطح بالایی از این هورمون. در نتیجه نمی‌تونید کارهای عمیق و طولانی‌مدت که دیرتر منتهی به ترشح دوپامین می‌شن رو انجام بدید. پس اگه می‌خواین برنامه‌ریزی کنید و توی اجرای وظایفتون موفق باشید باید ترشح این هورمون رو کنترل کنید وگرنه بهتون قول می‌دم هیچ‌وقت نمی‌تونید به اهدافتون برسید. اینکه در ابتدای راه چطور کنترلش کنید رو هم توی فرسته‌های بعدی می‌گم. خب بیاین بهم بگید تا اینجای کار چطور بود؟ سوالی دارید؟
#برنامه_ریزی
@masture