یه چیز امشب بگم یادگار بمونه این روزها فقط باید از مولا بگیم.. یه زمانی، دیوونه یِ مکتبِ مولا میدیدم ذوق تمامِ وجودم رو فرامیگرفت. طرف پشتش خال کوبیده بود: لا فَتی اِلاّ عَلی لا سَیفَ اِلاّ ذوالفقار یا خانم روی مچش خال کوبیده: هو یاعلی‌اکبر. من کِیف کردم گفتم منم اینجور میخوام!

یکم فکر کردم دیدم رضایِ مولا چیه؟ خال بکوبم و تمام؟ فضیلت بخونم و بح بح بگم و تمام؟ به مردم بگم علی اینه و با کرامت و جَلالَتِ مولا به عالَم فخر بفروشم و تمام؟ گفتم نه! علی دوستی به اینا نی! یه چیزی این وسط کمه.. این غذا بی نمکه. مزه نداره. سیر نمیکنه. من میخواستم به او نزدیک بشم. صرفِ نقاشی رویِ پوست، که قِرابَت نمیاره! می بینم این روزا خیلی از جوون هایِ علی دوست عشقِ اینو دارن که یه چیزی به عشقِ مولا رویِ بدن بکوبن. از خودم پرسیدم چی علی رو از دیگران، از مردم و مخلوقات متمایز کرد؟

دیدم اونجا که همه عصبی هستن، علی آرامه! اونجا که همه میگن بیخیال! علی پیگیره.. اونجا که همه میان وسطِ میدون، آبرویی ببرن، غیبتی کنن، برایِ قدرت دست و پایی بزنن، علی کنار کشیده. اونجا که همه از ترس کنار کشیدن، علی وسطِ میدون ایستاده.. چی از علی، علی ساخته؟ میراثِ علی چیه؟

ادب! ادبه که علی رو علیِ جان ساخته.. سیره یِ عمربن‌خطاب رو بخونید. قبل از اسلام منابعِ سُنی میگن که او از اوباشِ مکه بود. یه هَرزه دهانِ شُل دستِ دعوایی. خب مسلمان شد و همنشینِ پیامبر. با حضرتِ محمدِ مصطفی همنشینی! تغییری کرد؟ نه! بعد از اسلام هم اوباش مونده بود حتی وقتی خلیفه هم شد از دیوارِ ملت بالا میرفت و شلاق دستش بود و نژادپرستی بود که یه سور به آنگلوساکسون‌ها میزد.

آدمِ بی ادب چه در لفظ و چه در رفتار کلا برایِ هر کاری کنسله! میزان و متر در روابط همینه. چون دارایی هر شخص، سرمایه یِ هر کسی، به قولِ مولاعلی ادبِ اوست! آدمِ بی ادب فقیره. غنی نیست. منم به مصیبتِ خودش گرفتار میکنه. آدمِ بی ادب دلش تاریکه، دلش جایی رو نمی بینه و ترسناکش اینجاست که خودش نمیدونه کوره! فکر میکنه می بینه! ولی دلش سخت شده از بس که زبونش هَرز چرخیده و رفتارش باری به هر جهت بوده دیگه با روشنایی غریبه شده و فکر میکنه دنیا، همون تاریکیه که توش غرق شده.. خالکوبی زدن کارِ دو ساعته ولی مودب شدن یه عمر وقت می بره مام که عافیت طلب! بریم خال بکوبیم :) خدایا مودب مون کن به ادبِ عباس..

من حتی با دیدنِ یه عکس، دلم هوایی می‌شه؛ حال و هوای نجف دقیقاً حسِّ زادگاهت رو داره. احساسِ غربت؟ اصلاً! #خونه‌‌ی‌پدری

این دو سه روز واقعا خوبه. هر جا میری صحبت از مولاعلی ست :) مجازی و حقیقی هم نداره. کاش همیشه ۱۳ رجب باشه..😍 آی علی جونم تو خودت میدونی این روزا چقدر گریه میکنم وقتی مدحت رو میشنوم.. روزِ پدر من به مادرم مینازم که شریف و پاکدامن زندگی کرد و شیرِ حلالش محبتِ تو رو بهم داد. آقا شبِ تولدت میگم! هر کسی دشمنِ توست مادر به خطاست! از دشمنانِ تو و دوستانِ دشمنانت هم اعلامِ برائت میکنم از صدر تا ذیل. #بابا‌علی

عیدکم مبروک بچه شیعه ‌های مولا🌿 #مَه

اگه من آتش نشان بودم دوست داشتم این دو بیت رو بالاسرم یا اتاقم نصب میکردم: یاشیرِ خُدا! دیگِ بَلا دارَد جوش حِفظِ تو مَگَر بَر او گُذارَد سَرپوش! آبِ دَمِ ذوالفَقارَت اَر نَنشانَد این آتَشِ فِتنه را که سازَد خاموش؟

اگه به شغلِ شریفِ برقکاری هم اشتغال داشتم این دو بیت رو می نوشتم در محلِ کارم: مُشکِل اَز ما نیست مولا! بَرقِ اِیوان را بِبین! ما که هیچ! عیسی بِبینَد تا کَمَر خَم میشَوَد.. ذَرّه را با یِک نَفَس تو آفتابَش کَرده ای قَطره با یِک گوشه یِ چَشمِ تو دَریا میشَوَد..