‌ دل به دریا زده ای پهنه سراب است نرو! برف و کولاک زده ، راه خراب است نرو...

‌ حقیقتا دلم واسه خوده قبلیم خیلی تنگ شده... این منِ جدیدِ غمگین و تلخ رو دوست ندارم... این من خوب نیست، زیادی غم داره، زیادی خسته شده، داره کم میاره، من اون منِ دلخوش و صبور رو میخوام، این من دیگه به درد نمیخوره، این من اصلا نمیفهمه صبر چیه، قلبِ این من خیلی خودسر شده، انقدری که دلم میخواد دستمو بندازم تو سینم ، چنگ بزنم و بیرون بکشمش... این من زیادی حساس شده، من این منِ جدیدو نمیخوام، این من داره بد عادتم میکنه، کاش یکی منِ قبلیو پیدا کنه و بهم برش گردونه... من این منِ جدید و پر از غم رو دوست ندارم...:) #مأوا

‌ یه قسمتی از زیارت نامه‌ی حضرت ام‌البنین"س" هست که میگه : السلام علیک یا عـــــــزیزة الزهرا:)))

‌ دست خالی ز درخانه‌ی لطفش نروم دادن حاجت من ، عادت ام‌القمر است:)

‌ همین یک صبر برایم مانده و همه‌ی دنیا در پی امتحانش هستند...

‌ وقتی دور و برت اونایی باشن که دوستشون داری ، همونایی که نمیخوای درد و غماتو بهشون تحمیل کنی... خودخواسته و کاملا دلی ، حرفی از رنجی که می‌بری نمی‌زنی ، حاضری خودتو از تنها مایه‌ی دلخوشیت هم محروم کنی ، ولی مبادا به خاطر تلخیه دردات کامشونو تلخ کنی:))

‌ مدت هاست که حتی از شرح دادن آنچه بر سرم می‌آید و احوالات درونم نیز عاجزم...

‌ حال ویران دلم معجزه می‌خواهد و بس...

‌ ولی بیاین این حقیقت رو بپذیریم که حتی رهبر مملکت و فرمانده کل قوا هم که باشی ، بالاخره یه روز دخترا خونه زندگیتو صورتی می‌کنن...:))

‌ ظلمِ شب را شانه‌ی دلداری می‌باید ، که نیست

‌‌ آرامم... نه که قلبِ آرامی داشته باشم! نه! اتفاقا قلبم این روز ها از تلاطم دریای طوفانی چیزی کم ندارد. اما به ظاهر آرام می‌نمایم چون تنها ؛ سکوت من است که گوش کائنات را کر می‌کند.

‌ عمرِ چند ساله‌ام تا به الان شب های طولانی‌ای که تا خودِ سپیده دم به درازا کشیده کم نداشته. یکی و دو تا نبوده شب های طولانی‌ای که با بی قراری و دل دل زدن از سر گذراندم. امشب هم نیز به سانِ دیگر شب‌های طولانیِ بی تو بودن ، خودم که نه! دلم هم نه! قرار است پاره‌های جانم چند ثانیه‌ای بیشتر تنگ تو شود... #مأوا