✍️سیّد #احمد_رشتى مى گوید: 💢 #تاریخ1280هجرى_قمرى به عزم زیارت بیت اللّه از رشت به تبریز رفتم و از آنجا مركبى كرایه كرده و روانه شدم ، در منزل اوّل سه نفر دیگر با من رفیق شدند. در یكى از منازل بین راه خبر دادند كه قدرى زودتر روانه شویم كه منزل آینده خطرناك و مخوف است #كوشش_كنید_كه_از_كاروان_عقب_نمانید. از این جهت دو سه ساعت به صبح مانده راه افتادیم هنوز یك فرسخ نرفته بودیم كه هوا منقلب شد و برف باریدن گرفت به طورى كه رفقا هر كدام سرهاى خود را 👳به پارچه پیچیدند و تند رفتند من هم هر چه كردم كه بتوانم با آنها بروم ممكن نبود سرانجام از آنها عقب ماندم و ناچار از اسب پیاده شده و در كنار راه نشسته و #متحیر_بودم مخصوصاً به خاطر ششصد تومان پولى كه براى هزینه سفر همراه داشتم نگرانى بیشترى داشتم . با خود گفتم : همین جا تا صبح مى مانم و به منزل قبلى بر مى گردم و از آنجا چند نفر مستحفظ به همراه داشته خود را به قافله مى رسانم . #در_این_اندیشه بودم كه در برابر خود باغى دیدم كه باغبانى با بیلش برف درختان را مى ریخت تا مرا دید جلو آمد ✋🔶و گفت : كیستى ؟ 🔷گفتم : رفقایم رفتند و من مانده ام و راه را نمى دانم . 🔶به زبان فارسى فرمود: #نافله_بخوان تا راه را پیدا كنى . من مشغول نافله شدم نماز شب تمام شد باز آمد و فرمود: نرفتى ؟ 🔷گفتم : واللّه راه را نمى دانم . 🔶فرمود: #جامعه_بخوان . من زیارت جامعه را از حفظ نداشتم و اكنون هم از حفظ ندارم از جا بلند شدم و زیارت جامعه را تماماً از حفظ خواندم . 🔶باز آمد و فرمود: نرفتى و هنوز اینجایى ؟ 🔶بى اختیار😭 گریه ام گرفت ، گفتم : آرى راه را نمى دانم . #ادامه_مطلب 👇 🔰 https://eitaa.com/joinchat/2382037001C2d978a4435