@mazahb ✨﷽✨ دوستی با کفـــار دوستى با كفار، طغيان و افساد نظام دين است، كه بدترين و خطرناكترين ضرر را براى دين دارد، حتى ضررش از ضرر كفر كفار و شرك مشركين نيز بيشتر است، زيرا آن كس كه كافر و مشرك است، دشمنيش براى دين آشكار است، و به سهولت مى‌توان خطرش را از حومه دين دفع نموده و از خطرش بر حذر بود، و اما مسلمانى كه ادعای صداقت و دوستى با دين مى‌كند، و در دل دوستدار دشمنان دين است، و لاجرم اين دوستى، اخلاق و سنن كفر را در دلش رخنه داده، چنين كسى و چنين كسانى ندانسته حرمت دين و اهل دين را از بين مى‌برند، و خود را به هلاكتى دچار مى‌سازند كه ديگر اميد حيات و بقايى باقى نمى‌گذارد. و سخن كوتاه اينكه اين نوع دوستى طغيان است، و امر طاغى به دست خود خداى سبحان است. 📓 ترجمه #تفسیر_المیزان، جلد۳، ص۲۴۱ انتشار با صلوات بلامانع است ╔══❖•°🕋 °•❖══╗ https://eitaa.com/joinchat/2382037001C2d978a4435 ╚══❖•°🕋 °•❖══╝

@mazahb ✨﷽✨ کلمه «ایمان» ادراك توأم با تسليم و قبول قلبى ‌ ‌ ايمان به خدا به صرف اين نيست كه انسان بداند و درك كند كه خدا حق است، زيرا مجردِ دانستن و درك كردن، به معنی ايمان نيست، بلكه با استكبار و انكار هم می‌سازد، هم‌چنان كه خودش فرموده: «وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ»، و چون می‌دانيم ايمان با انكار نمی‌سازد، پس نتيجه می‌گيريم كه ايمان فقط ادراك و دانستن نيست. ‌ بلكه ایمان عبارتست از پذيرايی و قبول مخصوصی از ناحيه نفس، نسبت به آنچه كه درك كرده. آن نوع قبولی كه باعث شود نفس در برابر آن دانستن و آثاری را كه اقتضاء دارد #تسليم شود. علامتِ داشتن چنين قبولی اين است كه ساير قوا و جوارح آدمی نيز آن‌را قبول نموده، مانند خودِ نفس در برابرش تسليم شود. ‌ اينجاست كه می‌بينيم بسياری از اشخاص با علم و درك زشتی و پليدی عملی، معذلك به آن عمل اعتياد دارند و نمی‌توانند خود را از آن بازدارند، برای همين است كه فقط قبح آن‌را درك كرده‌اند، ولی ايمان به آن ندارند، و در نتيجه تسليم درك خود نمی‌شوند. ‌ 📓 ترجمه #تفسیر_المیزان، جلد ۱۱، صفحهٔ۴۸۴ انتشار با صلوات بلامانع است ╔══❖•°🕋 °•❖══╗ https://eitaa.com/joinchat/2382037001C2d978a4435 ╚══❖•°🕋 °•❖══╝

@mazahb ✨﷽✨ 🔴خافِضَةٌ رافِعَةٌ اين دو كلمه دو خبر است براى ضميرى كه به واقعه بر مى‌گردد، و حاصل كلام"هى خافضة و هى رافعة" است، يعنى قيامت خافض و رافع است. و (خفض )درست معناى ضد (رفع )را مى‌دهد، و اما اينكه چرا قيامت پايين آورنده و بالا برنده است بايد گفت كه: اين تعبير كنايه است از اينكه قيامت نظام عالم را زير و رو مى‌كند، مثلا باطن دلها را كه در دنيا پنهان بود ظاهر مى‌كند، و آثار اسباب كه در دنيا ظاهر بود، همه مى‌دانستند آب چه اثرى و آتش چه اثرى دارد، در قيامت پنهان مى‌شود، يعنى اسباب به كلى از اثر مى‌افتد، و روابط جارى ميان اسباب و مسببات به كلى قطع مى‌گردد، در دنيا جمعى داراى عزت بودند، و آنان اهل كفر و فسق بودند، كه عزتشان همه جا ظاهر بود، و همچنين جمعى ديگر يعنى اهل تقوا ذلتشان هويدا بود، ولى در قيامت اثر از عزت كفار و فساق و نشانه‌اى از ذلت متقين نمى‌ماند. 📚ترجمه #تفسیر_المیزان، ج۱۹، ص:۱۹۷ انتشار با صلوات بلامانع است ╔══❖•°🕋 °•❖══╗ ꧁ @mazahb ꧂ ╚══❖•°🕋 °•❖══╝