وقتی که چشمم بر هلال ماه افتاد یاد نگاه خسته‌ات ناگاه افتاد یاد همان مژگانِ گاهی سر به زیرت یاد همان زیبای سیری‌ناپذیرت گاهی که لب‌ها قفل و دندان‌ها فشرده‌ست در کاسه‌ی خیس نگاهم حرف‌ها هست این حلقه‌ی اشکم که میبینی تو هستی اینجا بمان، بر چشم‌هایم خوش نشستی باید نگه دارم تو را با پلک‌هایم بیش از خودم این اشک‌ها را دوست دارم با التماس آخرم با یادگارم با گریه شاید بیشتر باشی کنارم ... #نرگس_سادات_موسوی

گاهی به جای چشم، قلم گریه می‌کند سرشار از گلایه و غم گریه می‌کند وقتی صدای روضه بپیچد به کوچه‌ها با "این چه شورش است" عَلَم گریه می‌کند خیره به صحن و گنبد تو هر کبوتری پر میزند میان حرم گریه می‌کند هرکس به اربعین نرسد، از فراق تو در خانه‌اش قدم به قدم گریه می‌کند بیتی که خواست روضه بخواند نیامده تنها نشسته کنج دلم گریه می‌کند ✍ #نرگس_سادات_موسوی

گاهی به جای چشم، قلم گریه می‌کند سرشار از گلایه و غم گریه می‌کند وقتی صدای روضه بپیچد به کوچه‌ها با "این چه شورش است" عَلَم گریه می‌کند خیره به صحن و گنبد تو هر کبوتری پر میزند میان حرم گریه می‌کند هرکس به اربعین نرسد، از فراق تو در خانه‌اش قدم به قدم گریه می‌کند بیتی که خواست روضه بخواند نیامده تنها نشسته کنج دلم گریه می‌کند ✍ #نرگس_سادات_موسوی

لکه های خون به جای قطره های آب باز طفل بی‌گناه و قصه ی رباب ... ✍ #نرگس_سادات_موسوی