بشتاب ای منجی عالم... علی فانی #نوای_دلتنگی 🧡🧡

🌟🦋🌟🦋 🦋🌟🦋 🌟🦋 🦋 #صد_نفر_ناشتا #قسمت_سی_و_دوم جشن پایان دوره با کنار هم گذاشتن نیمکت‌های کلاس در بالای سالن به عنوان سن و سنجاق زدن ملافه‌های سفید بهم به عنوان پرده برپا شد. نمایش‌نامه‌ای کمدی با چند شعر حماسی و یک سرود که حاجی نجفی از آموزشگاه قضائی ترتیبش را داده بود. افراد درجه گروهبان سومی را روی بازوی بلوز نظامیشان دوختند. بعضیها رفتند عکس گرفتند و مقابل دوربین طوری نشستند که درجه گروهبانیشان به چشم بخورد. هنگام دریافت حقوق اسفند که آخرین دریافتی افراد از آموزشگاه محسوب میشد، عادل علیرغم هشدار انباردار، بار دیگر موضوع صدتومان‌ها را به افراد گوشزد کرد و خواستار اقدام و اعتراض شد. این بار هم جواب تقریباً همان بود که از مسئولین آموزشگاه شنيده بود. حسابدار در جواب عادل و چند تن همراهش گفت: هنوز که به جائی اعزام نشده‌این. گواهینامه دوره مخابرات رو که دستتان نداده‌ن و به واحدها معرفی نکرده‌ن. دفترچه پس اندازتونو آخرین روز حضورتون توی پادگان میآرن میدن. چرا؟ برای اینکه فرصتی برای مضمحل کردن پولتون توی این شهر خراب شده نداشته باشین. عادل گفت: - یعنی اینقدر نسبت به ما احساس مسئولیت میکنن و دلسوز هستن؟ حسابدار گفت: - البته نه به اندازه مادربزرگ مرحومتان! اما خُب، اولیاء آموزشگاه مسئولیت خطیری در قبال حفظ منافع شما دارن. شما بچه‌های چشم و گوش بسته شهرستانی در اینجا حکم صغیر رو دارین که احتیاج به قیم داره. بالاخره آخرین روز رسید. همه را به دستور سرهنگ فرمانده در سالن جمع کردند. سرهنگ سرحال و سبک‌پا مانند خواننده‌ای که روی صحنه میآید مقابل آنها ظاهر شد. به افراد که پیش پای او برخاسته بودند اجازه نشستن داد و در حالی که عرض سالن را می‌پیمود همه را از زیر نظر گذراند. سروان پاسدار کرمانی و دو ستوان فرمانده دسته کنار در ورودی ایستاده بودند. گواهینامه افراد دسته «الف» در دست گروهبان مالمیر بود و دستهٔ «ب» دست صندوقی. سرهنگ روبروی افراد ایستاد، دست‌ها را جلوی سینه در هم قرار داد و گفت: - امروز به پایان سومین دوره آموزشگاه مخابرات از زمان فرماندهی من و دهمین دوره از آغاز تأسیس رسیدیم. شما حاصل یک سال تحصیل خودتونو امروز درو میکنید. گواهینامه با ارزشی به شما داده میشه و شما در یک رسته فنی صاحب تخصص می‌شین. من و آقایون افسرا نهایت سعی رو در تعلیم و تربیت و اداره امور شما در این مدت به خرج دادیم. من خود به شخصه سعی کردم محیط برای شما غرابت و نچسبی نداشته باشه و مطلوب طبع و خوشایند به نظر بیاد. رفتار پدرانه من زبانزد افراد دوره‌های قبله، مسلماً در این دوره هم چیزی از این حيث فروگذار نشده. اشکالات جزئی و سوءتفاهمات بی‌اهمیت که معمولاً در همه‌ی اجتماعات و محیط‌ها به وجود میآید، اگر در اینجا پیش آمده، طوری رفع شده که بدون لکه‌دار شدن سابقه درخشان این واحد نظامی به طور مطلوبی حل و فصل و برطرف بشه. مثلاً این... این هیاهوی بسیار برای هیچ. یعنی صبحانه که یکی دو وعده به طور غیرعمد دادنش به تأخیر افتاده بود و اشخاصی سعی داشتند از آب گل‌آلود ماهی بگیرن. خوشبختانه هوشیاری و مدیریت قابل تحسین شما و توجه به موقع فرماندهان جریان را به کانال عادی برگرداند و حسرت را به دل کسانی گذاشت که می‌خواستند حُسن سابقه آموزشگاه را به سوء سابقه تبدیل کنند. در مورد صدتومان‌های پس انداز شده شما هم، اگه حمل بر خودستائی نشه از ابتکارات دلسوزانه من بوده و به پیشنهاد من جامه عمل پوشیده شده، ممکنه حرف‌هایی زده یا بزنند. ما بی‌توجه به این یاوه‌گوئی‌ها که میدانیم در شما هم بی‌تأثیره، وجوه پس انداز شده یکایک شما را بلافاصله پس از عزیمت به محل سازمانی و جایگزین شدنتان در واحدها برایتان حواله می کنیم که به زخم مخارج اساسی و تأمین نیازهای ضروری زندگیتان بزنید. پولی که در اینجا ممکن بود عامل تخریب و انحراف شما بشه، صرف سازندگی زندگیتان خواهد شد. شما در آن محیط به دینار دینار اون احتیاج خواهید داشت و آنجاست که میفهمید چه خدمتی با پس انداز کردن پولتان به شما کرده‌ایم. محمود با آرنج به پهلوی عادل زد و زیر لب گفت: - الفاتحه مع الصلواه. سرهنگ ادامه داد: - حالا اسم شما رو به ترتیب میخوانن، گواهینامه‌تونو از فرمانده دسته‌تون دریافت خواهید کرد. ضمناً از همه شما میخوام اگر مشکلی حقوقی در طول خدمت براتون پیش آمد با من مکاتبه کنید و راهنمائی بخواهید. ✍️گودرز شکری 【@meerag】 🌸🌿🌸🌿

🌟🦋🌟🦋 🦋🌟🦋 🌟🦋 🦋 #صد_نفر_ناشتا #قسمت_سی_و_سوم گروهبان مالمیر و صندوقی با ورقه‌های گواهینامه افراد زیر بغلشان کنار ستوان پورعابد و جورابچی قرار گرفتند. سرهنگ که ناظر جریان بود گاهی در مورد فردی که برای دریافت گواهینامه‌اش پیش میآمد چیزی میگفت. وقتی عادل را خواندند و از جا بلند شد، سرهنگ گفت: - ما از اینکه فرد باسواد و خوش‌خطی مثل ایشان رو در گروهان نخواهیم داشت، مسلماً احساس کمبود خواهیم کرد. خیلی مایل بودیم در دسترس باشند و گروهان از هنر او بهره‌مند بشه؛ خود من هم از نعمت حضور ایشان بی‌بهره نمانم و مقالاتم با خط خوششان جلوه و جلائی پیدا کنه. افسوس که این دانش آموز هنرمند ما اشتغالات ذهنی زیادی داشت و نتوانست امتحاناتش رو با نمرات درخشانی به پایان برسانه و از مزیت خدمت در مرکز یا شهرستان‌های نزدیک و خوش آب و هوا بهره‌مند بشه. شکی نیست اگر تلاش میکرد ماندنی بود. همانطور که قدرت روحی و جسمی خدمت در نقطه بد آب و هوائی مثل چابهار رو داره. به طور حتم در آن نقطه مجال تفکر و تجربه اندوزی خواهد داشت و به بسیاری از اشتباهاتش که زائیده جوانی و خامی و غرورِ زائده، پی خواهد برد. محمود آهسته و با هیجان گفت: - چی داره میگه مردک؟ عادل که گواهینامه‌اش را دریافت کرده و به جای خود برگشته بود گفت: - ساکت شو احمق! میخواستی به خاطر بیرون کشیدن صبحانه یکسال صدنفر از حلقومشان، جایزه به من بدن؟ سرهنگ رو به سروان کرد و گفت: - اینطور نیست سروان؟ سروان دست به لبه کلاه برد و گفت: - البته همین طوره که میفرمائید. این دانش آموز میتونست مثل سایرین بیشتر به فکر دروس و تعلیماتش باشه تا کارهائی که ربطی بهش نداره. سرهنگ رو به افراد کرد و گفت: - تجربه محصول اشتباهه. البته جائی که همدوره هنرمند شما خدمت خواهد کرد هوا گرم و ناسالمه. تسهیلات زندگی تقریباً صفره. شما باید خوشحال باشید که همسفر ایشان نیستید. ما آرزو میکنیم دانش آموز دیروز و گروهبان سوم مخابرات امروز ما در مراحل بعدی خدمتش روی تجربه تلخی که کسب کرده، روحیه‌ی سازش‌کارتری پیدا کنه و متوجه بشه در محیط نظام تشویق و تنبیهی هست، سلسله مراتبی وجود داره و جا و موقعیت و وظایف هر فردی به وضوح مشخص شده. خُب دعای خیر فرماندهان و درجه‌داران بدرقه راه شماست. آنچه آموخته‌اید برای شما صددرصد مفید خواهد بود. حرف دیگه‌ای ندارم جز اینکه بگم وقتی پس اندازتون رو دریافت کردید، عاقلانه و بجا خرجش کنید. عادل زیر لب گفت: - ای بی شرم. لااقل اینو دیگه نمی‌گفتی. تو که می‌دانی پشتت محکمه و ما هم چنگ و دندانی نداریم. ریاکاری رو لااقل این دم آخر کنار میذاشتی. شکرزهی از ردیف جلو به عقب گردن کشید و به عادل نگاه کرد. عادل شانه‌ها را بالا انداخت. شکرزهی از حالت نگاه و شانه بالاانداختن او فهمید که امیدی به دریافت صدتومانها نیست و باید از دست رفته به حسابش آورد. صالح زهی پس از اینکه شکرزهی چیزی در گوشش گفت، سرش را به عقب برگرداند و با حسرت تکان داد. *** افراد گواهینامه در دست از سالن خارج شدند. عادل نگاه فاتحانه ستوان پورعابد را تحمل کرد و وقتی از جلو قزلباش رد میشد به حرف طعنه آمیز او که گفت: «خانِ خانان وسایل ماهیگیری و بادبزن حصیری یادت نره.» وقعی نگذاشت؛ اما محمود سر برگرداند و گفت: - هرچی باشه از صبحانه دزدی بهتره. سرهنگ، محمود را بخاطر عموی کارخانه‌دارش در تهران و ستاد مرکزی نگه داشت. او بیرون از سالن قسم خورد یا عادل را به تهران منتقل می‌کندیا بجائی که او خدمت می‌کند منتقل میشود. او در تهران ماند و برای انتقال عادل به مرکز هفت سال فعالیت کرد. ✍️گودرز شکری 【@meerag】 🌸🌿🌸🌿

سلام اول هفته‌تون پر خیر و برکت ☕️☕️

تو هم امروز گفتی خدایا شکرت ؟ 😌😌

7 عبارت نیروبخش که در زمان های سختی باید به خودمون بگیم 1- هیچ چیز دائمی نیست: هر شب سیاهه اما روز بعد، خورشید طلوع میکنه 2- زخم های ما نشانه ی قدرته نه ضعف: خیلی از مردم خیال میکنند تجربه های بد بهشون آسیب میرسونه اما در واقع اون هارو قوی تر میکنه 3- زمانی که بقیه منفی بافی میکنن،من میتونم مثبت باقی بمونم: بعضی وقتا تو زندگی ، مردم تلاش میکنن که شما را پایین بکشن اما شما نباید بهشون گوش بدید 4- عبور از رنج منو دانا تر میکنه: هر تجربه دردناک، درسیِ که شما میتونید اون رو یادبگیرید 5- حتی زمانی که در حال کشمکش هستم رو به جلو حرکت میکنم : کشمکش ها به شما کمک میکنه که تو زندگی پیشرفت کنید تا به شادمانیِ حقیقی دست پیدا کنید 6- ترس هیچ چیز را عوض نمیکند: اگر همیشه روی اتفاقات بدی که میتونه بیوفته تمرکز کنید،هیچوقت به حداکثر توانتون دست پیدا نمیکنید 7- بهترین گزینه ادامه دادنه: زندگی ما رو به زمین میزنه اما ما باید بلند شیم. ••✾••🕊••✾•• @meerag ••✾••🕊••✾••

پستی و بی‌ارزشی دنیا حاج‌آقا فرحزاد #پای_منبر ✨✨