● خونِ دل ... ○ شايد بتوان گفت خون دلى كه امام حسن (عليه ‏السلام) و امام حسين (عليه ‏السلام) (بعد از شهادت امام حسن (علیه ‎السلام)) خوردند، از غربت و مظلوميت سيد الشهدا (عليه ‏السلام) در روز عاشورا بيشتر است. متأسفانه نه ما از آن دوران اطلاع کاملى داريم و نه اين مسأله چيزى است كه احساسات و عواطف مردم را تحريك كند و با ذكر آنها بتوان آن خاطره‏ها را تجديد كرد؛ بايد با عقل فهميد كه چه ظلمى بر اين خاندان مى ‏شد و چه خون دلى مى ‏خوردند. ○ آن قدر تبليغات كردند كه در تمام نماز جمعه‏ ها اميرالمؤمنين (عليه‏ السلام) را لعن مى ‏كردند و اين جزء آداب عبادى مردم شده بود. هر خطيب نماز جمعه بايد على (عليه‏ السلام) را لعن مى‏ كرد. مردم در قنوت نمازشان لعن على (عليه‏ السلام) مى‏ گفتند. امام حسن (علیه ‎السلام) و امام حسين (عليه ‎السلام) اينها را مى ‏ديدند و مى‏ شنيدند، ولى نمى ‏توانستند كارى بكنند. علامه مصباح یزدی ۱۳۷۹/۰۱/۲۶ 🏴 شهادت #امام_حسن علیه السلام تسلیت باد. @meersad_com 🇵🇸