#سلام سلام، از آن واژه های مهجوری است که این روزها زیاد به آن نیاز داریم. واژه ای که با بیان کردنش، غمی را می زدائیم و دلی را بدست می آوریم و آرامشی هدیه می دهیم. در فرهنگ متعالی دینیِ ما، تاکید فراوانی در سلام کردن به دیگران و حتی سبقت گرفتن در آن شده است. اما متأسفانه شاهدیم که با سلام و سلام کردن به دیگران در دور و اطرف و کوچه و خیابان فاصله گرفته ایم. شاید عوامل روانی متعددی در خودداریِ ما نسبت به سلام کردن باشد از جمله: احساس غریبه بودن رودربایستی مغرور بودن خجالتی حواس پرتی بی تفاوتی و... اما همه این ها، بهانه ی درستی برای سلام کردن نیستند! وقتی می بینیم با یک سلام کردن، باعث نشاط و آرامش و امنیت خاطر و همدلی و زدودن غم و غصه و بیان درک مشترک و هدیه دادنِ سِلْم و سلامتی به هم می شویم، چرا از سلام کردن ابا داریم و اجتناب می کنیم؟! پس بیاییم از امروز تمرین کنیم. همشهری و هم محلی و هرکس که احساس برخورد و نزدیکی با او کردیم از سلام کردن دریغ نکنیم، حتی اگر جواب سلامی از طرف مقابل نشنیدیم، حمل بر صحت کنیم یعنی بگوییم: شاید صدای مرا نشنید شاید جواب داد، من نشنیدم شاید حواسش نبود و... ولی ما سلام کنیم. بی شک تأثیر خوب و اثر گذار آن را در زندگی خویش و دیگران خواهیم دید. آری ما پیرو آئین و دین رسولی(ص) هستیم که حتی در سلام کردن به کودکان هم سبقت می گرفت. #سعیدحیدری @mehshekan