✨ بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹 شرح #حکمت169 🔷 آینده نگری 🔰 درود خدا بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: صبحگاهان، برای آنكه دو چشم بينا دارد روشن است. 🔻 با روی کار آمدن امیرالمومنین(علیه السلام) حجت بر تمام کسانی که ادعا می کردند حق را نتوانستند بعد از پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله وسلم) تشخیص بدهند تمام شد. به جهت اینکه مردم سه دوره حکومت غیر اهل بیت را دیدند و ضربات و آسیب ها و عقب ماندگی هایش را تا مغز استخوان چشیدند. تا جایی که در زمان خلیفه سوم شورشها از هر طرف و با همه اختلاف سلائق و عقائد، علی رغم تلاش امیرالمومنین(علیه السلام) منجر به کشتن خلیفه شد و این نشانه ای بود بر اینکه مردم از رفتن و بیعت کردن با غیر اهل بیت پشیمانند و ثمرات تلخ آن را چشیدند. 🔻همین ملت بدون هیچ اجبار و اکراهی بعد از قتل خلیفه سوم به در خانه امیرالمومنین(علیه السلام) آمدند و آگاهانه و آزادانه با ایشان بیعت کردند، بنابراین با روی کار آمدن امیرالمونین(علیه السلام) بهانه و توجیه، از دیگران گرفته شد و همه حق را دقیق می شناختند. 🔻 لذا امیرالمومنین(علیه السلام) در حکمت ۱۶۹ نهج البلاغه می فرمایند: صبحگاهان برای آنکه دو چشم بینا دارد، روشن است. یعنی در ماجرای فتنه هایی که در حکومت من پیش می آید، دیگر شاخصِ حق الان کاملا مشخص و روشن است. دیگر کسی نمیتواند بهانه بیاورد که من نمی دانستم، من نتوانستم تشخیص بدهم و در شک و شبهه بودم، لذا از یاری حق دست بردارد و یا خدای نکرده به یاری باطل بپردازد. 🔻 امیرالمومنین(علیه السلام) این معنا را بعد از پایان جنگ جمل و قتل طلحه و زیبر در خطبه ۴ اینگونه اشاره کردند: «از روزی که حق به من نشان داده شد، هرگز در آن شک و ترديد نکردم! کناره گيری من از خلافت مانند حضرت موسی(علیه السلام) برابر ساحران است که بر خويش بيمناک نبود، ترس او برای اين بود که مبادا جاهلان پيروز شده و دولت گمراهان حاکم گردد. امروز ما و شما بر سر دو راهی حقّ و باطل قرار داريم، آن کس که به وجود آب اطمينان دارد تشنه نمی ماند». 🔻 یعنی دیگر کسی نمیتواند بگوید ما حق را نتوانستیم تشخیص بدهیم. کاملا مشخص است حق کجاست، باطل کجاست. با روشن بودن چشمه حقیقت کسی که بخواهد از آب حقیقت بهره ببرد دیگر تشنه نخواهد ماند. 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @mehmanenahjolbalagheh

┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═┄ 📜 #خطبه91 ،خطبه اشباح 9⃣ چگونگی آفرينش زمين ♦️زمين را به موج های پرخروش، و درياهای موّاج فرو پوشاند، موج هايی که بالای آن ها به هم می خورد و در تلاطمی سخت، هر يک ديگری را واپس می زد، چونان شترانِ نرِ مست، فريادکنان و کف بر لب، به هر سوی روان بودند. پس، قسمت های سرکش آب از سنگينی زمين فرو نشست و هيجانِ آنها بر اثر تماس با سينه زمين آرام گرفت، زيرا، زمين با پشت بر آن می غلطيد و آن همه سر و صدای امواج ساکن و آرام شده، چون اسب افسار شده رام گرديد. خشکی های زمين را در دل امواج، گسترد، و آب را از کبر و غرور و سرکشی و خروش بازداشت، و از شدّت حرکتش کاسته شد، و بعد از آن همه حرکت های تند ساکت شد، و پس از آن همه خروش و سرکشیِ متکبّرانه، به جای خويش ايستاد. پس هنگامی که هيجان آب در اطراف زمين فرو نشست، و کوه های سخت و مرتفع را بر دوش خود حمل کرد، چشمه های آب از فراز کوه ها بيرون آورد و آب ها را در شکاف بيابان ها و زمين های هموار روان کرد، و حرکتِ زمين را با صخره های عظيم و قلّه کوه های بلند نظم داد، و زمين به جهت نفوذ کوه ها در سطح آن، و فرو رفتن ريشه کوه ها در شکاف های آن و سوار شدن بر پشت دشت ها و صحراها، از لرزش و اضطراب باز ايستاد. 0⃣1⃣ نقش پديده های جوی در زمين ♦️و بين زمين و جو فاصله افکند و وَزِش بادها را برای ساکنان آن آماده ساخت. تمام نيازمندی ها و وسايل زندگی را برای اهل زمين استخراج و مهيّا فرمود، آنگاه هيچ بلندی از بلندی های زمين را که آب چشمه ها و نهرها به آن راه ندارد وا نگذاشت، بلکه ابرهايی را آفريد تا قسمت های مرده آن احيا شود، و گياهان رنگارنگ برويند. قطعات بزرگ و پراکنده ابرها را به هم پيوست تا سخت به حرکت درآمدند، و با به هم خوردن ابرها، برق ها درخشيدن گرفت، و از درخشندگی ابرهای سفيدِ کوه پيکر و متراکم، چيزی کاسته نشد. ابرها را پی در پی فرستاد تا زمين را احاطه کردند، و بادها شيرِ باران را از ابرها دوشيدند، و به شدّت به زمين فرو ريختند، ابرها پايين آمده، سينه بر زمين ساييدند، و آنچه بر پشت داشتند فرو ريختند که در بخش های بی گياه زمين انواع گياهان روييدن گرفت، و در دامن کوه ها، سبزه ها پديد آمد. ┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═┄

┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═┄ 📜 #خطبه91 خطبه اشباح 1⃣1⃣ زيبايی های زمين ♦️پس، زمين به وسيله باغ های زيبا، همگان را به سرور و شادی دعوت کرده، با لباس نازک گلبرگ ها که بر خود پوشيد، هر بيننده ای را به شگفتی واداشت. و با زينت و زيوری که از گلوبند گل های گوناگون، فخرکنان خود را آراست، هر بيننده ای را به وجد آورد، که فرآورده های نباتی را، توشه و غذای انسان، و روزی حيوانات قرار داد. در گوشه و کنارِ آن، درّه های عميق آفريد، و راه ها و نشانه ها برای آنان که بخواهند از جادّه های وسيع آن عبور کنند، تعيين کرد. 2⃣1⃣ داستان زندگی آغازين آدم عليه السّلام و اعزام پيامبران عليهم السّلام ♦️هنگامی که خدا زمين را آماده زندگی انسان ساخت و فرمان خود را صادر فرمود، آدم(علیه السلام) را از ميان مخلوقاتش برگزيد و او را نخستين و برترين مخلوق خود در زمين قرار داد. ابتدا آدم را در بهشت جای داده و خوراکی های گوارا به او بخشيد و از آنچه که او را منع کرد پرهيز داد و آگاهش ساخت که اقدام بر آن، نافرمانی بوده و مقام و ارزش او را به خطر خواهد افکند. امّا آدم(علیه السلام) به آنچه نهی شد، اقدام کرد و علم خداوند درباره او تحقّق يافت، تا آن که پس از توبه، او را از بهشت به سوی زمين فرستاد، تا با نسل خود زمين را آباد کند، و بدين وسيله حجّت را بر بندگان تمام کرد. و پس از وفات آدم(علیه السلام)، زمين را از حجّت خالی نگذاشت و ميان فرزندان آدم(علیه السلام) و خود، پيوند شناسايی برقرار فرمود، و قرن به قرن، حجّت ها و دليل ها را بر زبان پيامبران برگزيده آسمانی: و حاملان رسالت خويش جاری ساخت، تا اينکه سلسله انبياء با پيامبر اسلام، حضرت محمد(صلی الله علیه و آله)به اتمام رسيد و بيان احکام و انذار و بشارت الهی به سر منزل نهايی راه يافت. 3⃣1⃣ آفرينش امكانات زندگی ♦️روزیِ انسان ها را اندازه گيری و مقدّر فرمود، گاهی کم و زمانی زياد، و به تنگی و وسعت به گونه ای عادلانه تقسيم کرد تا هر کس را که بخواهد با تنگی روزی يا وسعت آن بيازمايد، و با شکر و صبر، غنی و فقير را مورد آزمايش قرار دهد. پس روزیِ گسترده را با فقر و بيچارگی درآميخت، و تندرستی را با حوادث دردناک پيوند داد. دوران شادی و سُرور را با غصّه و اندوه نزديک ساخت، اَجل و سرآمد زندگی را مشخّص کرد، آن را گاهی طولانی و زمانی کوتاه قرار داد، مقدّم يا مؤخّر داشت، و برای مرگ، اَسباب و وسائلی فراهم ساخت، و با مرگ، رشته های زندگی را در هم پيچيد و پيوندهای خويشاوندی را از هم گسست تا آزمايش گردند. ┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═

┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═┄ 📜 #خطبه91 ، خطبه اشباح 4⃣1⃣ تعريف علم خداوند ♦️خداوند از اسرار پنهانی مردم و از نجوای آنان که آهسته سخن می گويند و از آنچه که در فکرها بواسطه گُمان خطور می کند، و تصميم هايی که به يقين می پيوندد، و از نگاه های رمزیِ چشم، که از لابلای پِلک ها خارج می گردد، آگاه است. خدا از آنچه در مخفی گاه های دل ها قرار دارد، و از اموری که پشت پرده غيب پنهان است، و آنچه را که پرده های گوش مخفيانه می شنود، و از اندرون لانه های تابستانی مورچگان، و خانه های زمستانی حشرات، از آهنگ اندوهبار زنان غم ديده و صدای آهسته قدم ها، آگاهی دارد. خدای سبحان از جايگاه پرورش ميوه در درون پرده های شکوفه ها، و از مخفی گاه غارهای حيوانات وحشی در دل کوه ها، و اعماق درّه ها، از نهانگاه پشه ها بين ساقه ها و پوست درختان، از محل پيوستگی برگ ها به شاخسارها، و از جايگاه نطفه ها در پشت پدران، آگاه است. خدا از آنچه پرده ابر را به وجود می آورد و به هم می پيوندد، و از قطرات بارانی که از ابرهای متراکم می بارند، و از آنچه که گردبادها از روی زمين برمی دارند، و باران ها با سيلاب آن را فرو می نشانند و نابود می کنند، از ريشه گياهان زمين که ميان انبوه شن و ماسه پنهان شده است، از لانه پرندگانی که در قلّه بلند کوه ها جای گرفته، و از نغمه های مرغان در آشيانه های تاريک، از لؤلؤهايی که در دل صدف ها پنهان است، و امواج درياهايی که آنها را در دامن خويش پروراندند، آگاهی دارد. خدا از آنچه که تاريکی شب آن را فرا گرفته، و يا نور خورشيد بر آن تافته، و آنچه تاريکی ها و امواج نور، پياپی آن را در بر می گيرد، از اثر هر قدمی، از احساس هر حرکتی، و آهنگ هر سخنی، و جنبش هر لبی، و مکان هر موجود زنده ای، و وزن هر ذرّه ای، و ناله هر صاحب اندوهی، اطّلاع دارد. خدا هر آنچه از ميوه شاخسار درختان و برگ هايی که روی زمين ريخته و از قرارگاه نطفه و بسته شدن خون و جنين که به شکل پاره ای گوشت است، و پرورش دهنده انسان و نطفه، آگاهی دارد، و برای اين همه آگاهی، هيچ گونه زحمت و دشواری برای او وجود ندارد و برای نگهداری اين همه از مخلوقات رنگارنگ که پديد آورده، دچار نگرانی نمی شود و در تدبير امور مخلوقات، سُستی و ملالی در او راه نمی يابد، بلکه علم پروردگار در آنها نفوذ يافته و همه آنها را شماره کرده است، و عدالتش همه را در برگرفته و با کوتاهی کردن مخلوقات در ستايش او، باز فضل و کرمش تداوم يافته است. 5⃣1⃣ نيايش امير المؤمنين (عليه السّلام) ♦️خدايا! تويی سزاوار ستايش های نيکو، و بسيار و بی شمار تو را ستودن، اگر تو را آرزو کنند پس بهترين آرزويی، و اگر به تو اميد بندند، بهترين اميدی. خدايا! درهای نعمت بر من گشودی که زبان به مدح غير تو نگشايم، و بر اين نعمت ها غير از تو را ستايش نکنم، و زبان را در مدح نوميدکنندگان، و آنان که مورد اعتماد نيستند باز نکنم. خداوندا! هر ثناگويی از سوی ستايش شده پاداشی دارد، به تو اميد بستم که مرا به سوی ذخائر رحمت و گنج های آمرزش آشنا کنی. خدايا! اين بنده توست که تو را يگانه می خواند، و توحيد و يگانگی تو را سزاست، و جز تو کسی را سزاوار اين ستايش ها نمی داند. خدايا! مرا به درگاه تو نيازی است که جز فضل تو جبران نکند، و آن نيازمندی را جز عطا و بخشش تو به توانگری مبدّل نگرداند، پس در اين مقام رضای خود را به ما عطا فرما، و دستِ نيازِ ما را از دامنِ غيرِ خود کوتاه گردان که تو بر هر چيزی توانايی. ┄═❁❀••••❈◦🦋◦❈••••❀❁═┄ #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @mehmanenahjolbalagheh

✨ بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹 شرح #حکمت170 (1) 🔷 ضرورت ترک گناه 🔰 درود خدا بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: ترك گناه آسانتر از درخواست توبه است. 🔻امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حکمت ۱۷۰ نهج البلاغه میفرمایند: ترک گناه آسانتر از درخواست توبه است. شاید به نظر خیلی ها توبه امری ساده و سهل باشد، اما همین تصور یکی از دسیسه ها و مکاید شیطان است. شیطان چون نمی خواهد انسان به دامان خدا برگردد، دو کار را همزمان انجام میدهد: 🔹۱. گناه را کوچک جلوه می دهد. 🔹۲. توبه را کوچک و آسان نشان می دهد. البته برای بعضی ها توبه را خیلی سخت جلوه میدهد؛ و آن بعد از انجام گناه است. 🔻 قبل از انجام گناه، توبه را خیلی سهل به انسان نشان میدهد. می گوید حالا خدا که توبه پذیر است، بالاخره بعد از گناه می رویم توبه می کنیم. درحالی که امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرمایند: انجام ندادن گناه از طلب توبه آسانتر است. چرا؟ چون خود توبه شرایطی دارد، مقدماتی دارد، اینکه اولاً آیا کسی به او تضمین داده است که بعد از گناه زنده بماند و توبه کند؟ و بعد بر فرض که زنده بماند، واقعا کسی به او تضمین داده است که توفیق پیدا کند برود در خانه خدا توبه کند؟ و بعد اگر توفیق پیدا کند برود استغفار کند، اینکه واقعا این استغفار فایده ای داشته باشد و خدا این استغفار را بپذیرد، مگر کسی به او تضمین داده است؟ 🔻در حالی که حتی اگر توبه به معنای پاک شدن گناه از نامه اعمال باشد، اثر وضعی که گناه بر روح و جسم انسان می گذارد، آن را باید چکار کرد؟ خود آن پاک کردن و از بین بردن کار بسیار شاق و سختی است. لذا حضرت علی(علیه السلام) در حکمت ۴۱۷ وقتی دیدند یک نفر دارد بی توجه و از روی لقلقه زبان استغفار میکند، اینگونه با او برخورد کردند، فرمودند:«ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ» در حکمت ۴۱۷ : آیا می دانی معنای استغفار چيست؟ استغفار درجه والامقامان است و دارای شش معنا است: 1⃣ اوّل پشيمانی از آنچه گذشت. 2⃣ دوم تصميم به عدم بازگشت. 3⃣ سوم پرداختن حقوق مردم، چنان كه خدا را پاك ديدار كنی، در حالیكه چيزی بر عهده تو نباشد. 4⃣ چهارم انجام تمام واجب های ضايع شده. 5⃣ پنجم کاری کنی که گوشتی كه از حرام بر اندامت روييده، با اندوه فراوان آب كنی، چنان كه پوست به استخوان چسبيده، گوشت تازه برويد. 6⃣ ششم رنج طاعت را چنان به تن بچشانی، همچنان كه شيرينی گناه را به او چشانده بودی، پس آنگاه می توانی بگويی: استغفرالله! » 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @mehmanenahjolbalagheh