ای که مراخوانده ای راه نشانم بده: سفره امیرالمومنین احنف بن قیس نقل میکند روزی به دربار معاویه رفتم و دیدم طعام‌ های مـختلفی برای او آوردند که حتی نام برخی را نمی‌ دانستم . پـرسیدم این چـه طعامی است؟ #معاویه جـواب داد مـرغابی است ، که شکم آن ‌را با مغز گوسفند آمیخته و با روغن پسته سرخ کرده و نِیشکر در آن ریخته‌‌اند بی اختیار گریه ‌ام گرفت معاویه با شگفتی پرسید علّت گریه‌ات چیست ؟ گفتم به یاد علی بن ابیطالب علیه السلام افتادم. روزی در خـانه او میهمان بـودم . آنگاه سـفره ‌ای مُهر و موم شـده آوردند . از #علی_علیه_السلام پرسیدم در ایـن سفره چیست؟ پاسـخ دادند نان جـو . گفتـم شما اهل سـخاوت می ‌باشیـد ، پـس چرا غذای خود را پنهان می ‌کنید؟ ایشان فرمودند این کار از روی خساست نیست، بلکه میتـرسم حسـن و حسیـن ، نان‌ مرا با روغن زیتـون یـا روغـن حیـوانی ، نـرم و خـوش طـعم کنند . گفتم یا علی مگر این کار حرام است؟ فرمودند نه ، بلکه بر حاکم امت اسلام لازم است در طعام خـوردن ، مانند فقیـرترین مردم باشد تا فقر مردم، باعث کافر شدن آنها نگردد و هر وقت که فقر به مردم فشار آورد بگویند بر ما چه باک، سفرۀ #امیرالمؤمنین نیـز مانند ماست . مـعاویه گفت ای احنف! مردی را یاد کردی که فضیلت او را نمی ‌توان انکار کرد