eitaa logo
محمد ابراهیم کفیل
2هزار دنبال‌کننده
634 عکس
612 ویدیو
356 فایل
لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُون انعام/127 ارتباط با ادمین @mekafil1348 @mojtabakafil
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله و جوان - قسمت نهم آخرین نکتۀ حدیث اسماء؛ نکتۀ چهارم: معیار ارزشمندی است و مهم عمل به وظیفه است (شوهرداری مساوی جهاد) درست است که زن نسبت به کسب برخی از فضیلت ها مثل حضور در جبهۀ جهاد محروم گشته است ولکن خداوند نیز برای او قرار داده و او را رها ننموده است. به عنوان نمونه خوب کردن را جهاد زن بر شمرده است. البته شاید این مطلب در بین ما – که زندگیمان اسلامی نشده و رنگ اسلام نگرفته – آنگونه که باید و شاید ارزش خود را ظهور و بروز ندهد ولی در نظر فضيلتِ كه در معركه قتال حاضر مى شود، و با كمال سخاوت خود را ايثار مى كند، از فضيلت كه وظيفه را انجام مى دهد، . آن مرد حاكمى كه سرپرستى جامعه را به عهده گرفته و چرخ زندگى مجتمع را مى چرخاند، هيچ افتخارى بر آن زن ندارد، و آن مردى كه بر مسند قضا تكيه زده هيچ برترى نسبت به زنى كه كودكش را تر و خشك مى كند ندارد. در مجتمع اسلامى اين پستها وقتى مى شود، و زمانى اثر خود را مى بخشد، و وقتى تعبد به آن براى صاحبش صحيح و مشروع مى گردد، كه صاحبش در پذيرفتن آن نوعى ايثار كرده باشد، و طورى تربيت شده باشد كه هر پستى را كه اجتماع به او مى دهد در نظرش و بارِ گران باشد، و در قبول آن از خودگذشتگى به خرج دهد. در چنين مجتمعى اگر به بگويند تو بايد به ميدان جنگ بروى، يا كشور را اداره كنى، به خاطر اين بار سنگين را به دوش مى كشد، و اگر به بگويند تو بايد در بمانى و نسل را كنى، او نيز به خاطر قبول مى كند، و هيچ تناقضى هم در اين دو قسم حكم نمی بيند. آرى اختلاف شؤون و مقامات اجتماعى و اعمال بشرى به حسب اختلاف مجتمعات، و جو آنها چيزى نيست كه كسى بتواند آن را انكار كند، يك سرباز، يا يك حاكم، و يا يك قاضى ، اگر افتخار مى كند به خاطر يك احترام خرافى و غير واقعى نيست، بلكه يك كرامت واقعى است، و آن اين است كه توانسته در را به عهده بگيرد، ولى يك سرباز كه در محيطى مادى تربيت يافته، او نيز در جنگيدن و خون دادن و اينكه حاضر شده است جان خود را در راه وطن خود بدهد افتخار مى نمايد، ليكن به خاطر يك احترام ، و افتخار مى كند، و آن اين است كه وقتى كشته شد و به اعتقاد او نابود و هيچ و پوچ گشت، مردم نامش را در فهرست فداكاران در راه وطن مى برند، و از خود نمی پرسد وقتى من هيچ و پوچ شدم كجا هستم كه از تعظيم نامم لذت ببرم. و همچنين يك ستاره سينما در آن جامعه احترامى پيدا مى كند، كه حتى رئيس جمهور هم آن احترام را نداشته باشد، در حالى كه شغلشان و آنچه در طول عمر به مردم مى دادند، بزرگترين عامل سقوط مقام زنان بود و شنيع ترين فحشا، و سزاوار شنيع ترين سرزنش بودند. پس همه اينها كه گفتيم علتش اين است كه خوبيها و بديها و افتخارات و ننگها را معين مى كند، چه بسيار جمعيتها كه يك امر ناچيز و حقير را تعظيم، و يك امر مهم و ارزنده را تحقير مى كنند. پس هيچ بعيد نيست كه اسلام امورى را تعظيم كند، و ما مسلمانانى كه در محيط ماديت و بار آمده ايم آن را حقير بشماريم، يا اسلام امورى را حقير بشمارد كه در چشم و درك ما بسيار عظيم باشد، و بر سر آنها سر و دست بشكنيم، و ظرف در صدر اسلام و ايثار آخرت بر دنيا بود، نه ظرفى كه فعلا ما داريم. @mekafil