🔹 آیت الله حائری شیرازی 🔹 🔸مرگ، بزرگترین داغ زندگی🔸 اگر بچه‌ای را از انسان بگیرند، انسان بی‌تاب می‌شود. وقتی‌که خود انسان می‌خواهد از دنیا برود، «همه‌چیزش» را از او می‌گیرند. پدر، مادر، بستگان و آشنایانش را از وی می‌گیرند، و او داغ همۀ اینها را می‌بیند. کسی که می‌میرد، داغ همۀ کسانش را با هم در یک لحظه می‌بیند! داغ دوستان و اهل شهر را می‌بیند؛ داغ همۀ اعضای خود و همۀ اموالش را هم می‌بیند؛ چون وقتی انسان از دنیا می‌رود، چشم و زبانش از او گرفته می‌شود. کسی که دستش یا پایش فلج می‌شود یا چشمش نابینا می‌شود، چقدر ناراحت می‌شود؟ وقتی‌که کسی از دنیا می‌رود، همۀ اینها از او گرفته می‌شود. کسی که جیبش را می‌زنند، چقدر ناراحت می‌شود؟ وقتی‌که انسان از دنیا می‌رود، همۀ پولش را می‌برند و همۀ لباس‌هایش را به‌زور از تنش درمی‌آورند! پس انسان باید حساب کارش را بکند. بالاترین داغ انسان در حین مرگ، #داغ_فرصت است؛ یعنی می‌گوید: «من یک فرصت توبه، استغفار و انابه داشتم، و این فرصت نیز از من گرفته شد!» و این داغ از همۀ داغ‌ها تلخ‌تر است. منبع: (کتاب تمثیلات اخلاقی، ج1، ص ۶۰) @menbar5