✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ‌اللَّهِ‌الرَّحْمَنِ‌الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم عنوان: #فاطمه‌ای_که_نمی‌شناسیم! (۶) مناسبت روز: در ایام #فاطمیه قرار داریم، و در روزهای گذشته از #جهاد_فاطمی به عنوان مهمترین بخش از سیره حضرت زهرا (س) سخن گفتیم و دیروز عرض کردیم حضرت فاطمه (س) همواره در تمامی ابعاد زندگی مشغول جهاد بوده‌اند و البته مجاهدت اکبر و سعی و تلاش مضاعف آن حضرت در عرصه جهاد فردی زیربنای دو بُعد جهاد خانوادگی و جهاد اجتماعی ایشان بوده است. فرض کنید که شما زن و مرد مخاطب، بتوانید همواره بر خواهش‌های نفسانی خود غلبه کنید؛ در این صورت مسلماً اولین سود این موضوع به خودتون می‌رسد؛ و سپس سودش به همسر و خانواده گرامیتان؛ حالا اجازه بفرمائید با این پیش‌فرض وارد فضای جهاد فاطمی در خانواده شویم؛ این حدیث را خانم‌ها زیاد شنیده‌اند که «جِهَادُ اَلْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ»: «جهاد زن خوب شوهرداری کردن است» (کافی، ج ٥، ص ٩)؛ و البته آقایان هم شاید روایت «الْکادُّ عَلَی عِیالِهِ کالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ»: «كسى كه براى [كسب روزىِ] خانواده‌اش زحمت بكشد، مانند مجاهدِ در راه خداست» (بحارالأنوار/١٠٣/١٣/۵٩) را شنیده‌اند! این روایات نشان می‌دهد که عرصه خانواده برای هر کدام از زن و مرد، عرصه مجاهدت است که باید در میدان آن جهاد کنیم. حالا برویم سراغ جهاد خانوادگی حضرت فاطمه (س)؛ ایشان در شرایطی به‌سر می‌بردند که در طی حدود ده سال زندگی مشترک، همسر گرامیشان یا در حال مأموریت و یا در میدان جنگ بودند؛ حضرت امیر (ع) در این ده سال در حدود سی غزوه شرکت کردند؛ یعنی به‌طور متوسط، سالی سه جنگ! خوب اگر در چنین موقعیت سختی حضرت زهرا (س) کوچکترین اعتراض یا شکایتی می‌کردند، علی‌القاعده حضرت علی (ع) از حرکت مبارزاتی خود باز می‌ماندند؛ در حالیکه ایشان تقریباً در تمامی غزوه‌ها و مأموریت‌ها، محوریت داشتند و نبودشان حتی در یک جنگ، می‌توانست ضربه بزرگی به مسلمانان و پیامبراکرم (ص) بزند؛ لذاست که حضرت علی (ع) در پایان عمر کوتاه همسر گرامیشان، در اوج عشق و مودّت نسبت به ایشان می‌گویند: «ما أغضَبَنی و لا خَرَجَ مِن أمری»: «این زن یک‌بار (در طول دوران زناشویی) مرا به خشم نیاورد و یک‌بار از دستور من سرپیچی نکرد!» این یعنی نهایت جهاد یک زن در عرصه خانوادگی و در مقابل همسری که متوجه محاسن همسرش بوده و قدردان آن است و اینگونه از مجاهدت همسر گرامیش در طول زندگی زناشوئی‌ تشکر و قدردانی می‌نماید. حضرت فاطمه (س)، مصداق واقعی «جِهَادُ الْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ» می‌باشند؛ ایشان در طول زندگی همواره باعث آرامش و تشجیع همسر گرامیشان شدند و در آن همه جهاد حضرت علی (ع)، نه تنها به آن حضرت، شِکوه نکردند که با نشاط و بدور از افسردگی به ساحت خانواده خود می پرداختند. ❓اما اینجا یک سؤال مطرح است که آیا حضرت زهرا (س) فقط در دوران پس از ازدواج و در کنار امیرالمؤمنین به جهاد در ساحت خانواده خود پرداختند؟ ✅ پاسخ این سؤال قطعاً منفی است؛ چرا که اگر به سابقه شکل‌گیری لقب #ام_ابیها بنگریم، متوجه می‌شویم که حضرت زهرا (س) از دوران کودکی در نهایت مجاهدت در عرصه خانوادگی بوده‌اند؛ آن حضرت در زمان کودکی، در دوران سخت شعب ابیطالب و در زمانی که پدر گرامیشان (ص) دو پناه اصلی خود یعنی حضرت ابوطالب (ع) و حضرت خدیجه (س) را از دست دادند؛ در آن همه تحریم‌ها، در میان آن امت نوپای بحران زده، همانند مادری غمگسار برای پیامبر اکرم عمل کردند و به تعبیر رهبر معظم انقلاب در حدود ۵، ۶ سالگی، چنین لقبی را در اثر چنین کنشی دريافت کردند... ✍️ این مبحث ادامه دارد... 🏴«سوزبرگ شهادت»: حضرت فاطمه‌ (س) پس از دست دادن آن مادر بزرگ و کوه استوار و حامی همه جانبه پدر، به جای آن که زانوی غم بغل گیرند و افسرده و دل مرده شود؛ در آن سنین کودکی؛ به فکر غمگساری از پدرشان بودند! اما در لحظات آخر عمر پدر عزیزشان، یکپارچه اشک و آه بودند تا زمانی که حضرت رسول (ص) به ایشان بشارت دادند که اولین فردی هستند که به پدر ملحق می‌شوند؛ که با این سخن، لبخندی بر لب‌های حضرت زهرا (س) نقش بست؛ ولی ای کاش دلیل این لبخند را حضرت مرتضی (ع) هرگز نمی‌فهمیدند! 📚 تهیه شده در مؤسسه طلایه‌داران راه سوم👇 https://eitaa.com/rahesevvom ✍️ با ما همراه شوید👇 https://eitaa.com/ROOZBARG